Taal

'Ik stuit op een goed antwoord', maar dan in de verleden tijd. Ik dacht altijd 'ik stuitte op een goed antwoord', maar laatst las ik ergens ík stoot op een goed antwoord', maar dan in een ander zinsverband.
Maar dan krijgt het woord 'stuiten' een heel andere betekenis...

Hoe zit dit nou?

Waarom hebben we die letter? We kunnen toch ook gewoon 'ks' doen?

Als er doden zijn gevallen in een verkeersongeluk bijv, praat men van slachtoffers.
Terwijl het niks met slachten te maken heeft, als men een dier offert voor de goden voor wat voor godsdienst dan ook, dan praat je over een slachtoffer.
Iemand die door een ongeval om het leven is gekomen is dan toch geen slachtoffer?

Laatst was er een vraag, hoe je een man het best kon verrassen. Alle gegeven antwoorden waren met positieve dingen, een nieuwe auto, kaartjes voor voetbal en dat soort dingen. Terwijl ik bedacht dat een verrassing ook best negatief kan zijn en dan meer verrast. Maar op mijn antwoord met een negatieve verrassing werd zelfs gereageerd alsof het wel om een positieve verrassing ging. Waarom denkt men dus blijkbaar meteen aan een positieve verrassing en niet aan een onaangename verrassing?