Wat is beter voor je ziel? Begraven of cremeren?

Hm..

MI is er geen verschil. Zodra je dood bent verlaat de ziel het aardse vehicel. Derhalve is er geen effect op de ziel vand e wijze waarop ontdaan wordt van het lichaam.

Je kunt jezelf laten vriesdrogen. Maar ja, is wel heel koud voor de ziel lijkt mij.

Wat jij gelezen hebt, is volstrekt onaantoonbaar of bewijsbaar. De ziel is een product van gedachten, maar maakt er geen fysiek deel van uit. Daarom maakt 't niks uit of je nu begraven of verbrandt wordt.

Als die ziel bestaat, die losgemaakt moet worden van het lichaam, dan nog maakt het niks uit.
Mensen verzinnen allerlei dingen en werpen vervolgens weer een heleboel barrieres op tegen hun idee.

Niemand WEET hoe het zit met ziel en lichaam.

Je word toch niet gecremeerd, meteen nadat je dood bent?
Dan heeft die ziel toch al drie dagen de tijd gehad om het lichaam te verlaten? Nou, meer heeft een ziel echt niet nodig.

Bovendien: hoe zou het dan gaan met een plotselinge dood? Ongeluk ofzo? Ontploffing, waarbij je meteen verbrand?
Nee hoor, als jij gelooft in een ziel, dan maakt die ziel zich meteen los van het lichaam bij het overlijden.
Wat overblijft is een stoffelijke rest en het maakt niet uit of je die ter beschikking stelt aan de wetenschap of verbrand of begraaft.

God heeft je ziel, hoe het je lichaam ook vergaat.
Uiteindelijk zou het ""zielig"" zijn voor de mensen die in allerlei ongelukken aan hun einde komen.

Ik geloof dat we in Gods Hand zijn.

Zonder geintjes en andere reli kul: je hebt geen ziel, dus maakt het niets uit.

Ik weet niet zo heel veel van het uittreden van de zielen op het moment van doodgaan.

Maar in NL wordt hier helemaal geen rekening mee gehouden. Sterker nog er zijn wettelijke richtlijnen voor wanneer iemand begraven of gecremeerd moeten worden.

Als je op een juiste methode dood wil gaan, zodat je ziel goed afscheidt kan nemen, dan zou ik naar Tibet gaan. Daar weten ze alles over het opstijgen van de ziel. In het zogenaamde dodenboek staan hele procedures.

Zoek eens naar de film: The Tibetan Book Of The Dead.
Heb ik via torrent kunnen downloaden.

Interessante vraag.
Uiteindelijk is het een persoonlijk beslissing die je moet nemen op bassis van je geloof. Wens je nog vele en gezonde jaren!
De Kabbala zegt dat de menslijk ziel bestaat uit meerdere delen die niet tegelijk vertreken. Het is een ingewikeld uitleg…
In het kort: een deel van de ziel bestaat permanent in de spiritueel wereld en een deel bestaat in de materieel wereld in onze licham. Na het overlijden vertrekt een deel van de ziel naar de spirituele wereld om te vereinige met de spiritueel deel en een kleine deel die heel weinig bewustzijn bevaat (Het is de energy die de licham laat functioneren) blijft in deze wereld en moet terug gaan tot stof. Dat is voor een deel de reden dat joodse mensen mogen niet gecremeerd worden.
Mischien interessant om te weten dat er zijn meerdere bewijzen dat onze bewustzijn is verspreid over de hele licham en niet alleen in de hersenen. Mensen die hart, nieren, oogen en andere delen van overledenen krijgen door transplantatie nemen vaak bepalde eigenschapen van de overleden persoon die duidlijk herkend worden door zijn familie.
Voor meer informatie kan je googlen “Cellular Memories”
Ook deze article http://www.dailymail.co.uk/news/worldnews/article-1237998/Heart-transplant-patient-gets-craving-food-eaten-organ-donor.html
En deze website: http://www.paulpearsall.com/info/press/3.html

Je ziel maakt het niet uit. Die maalt er niet om. De ziel is de bezieling van je lichaam. En die bezieling trekt net zo makkelijk naar een ander lichaam.

Ben je materialistisch of niet, dat is de vraag waar het om draait. Ben je dat laat het dan begraven, ben je het niet laat het dan cremeren. Zo simpel is het. Hoe oud je bent is niet van belang, het siert je alleen dat je op jonge leeftijd hieraan denkt.

Er zijn veel meer methoden van het afleggen van het lichaam. De laatste mij bekend is vriesdrogen en uitzetten in de ruimte zal wel een optie worden.

je zou kunnen vastleggen dat er bepaald aantal dagen moeten liggen tussen sterven en begraven of cremeren, zodat je ziel genoeg tijd heeft.
Mijn omgeving weet dat.
Mijn voorkeur gaat uit naar begraven, terug naar moeder aarde!

Je schrijft 'geen idee waar ik dit gelezen heb''. Nou neem van mij aan dat niet alles wat geschreven staat klopt.

schijnt inderdaad begraven te zijn.
cremeren gaat zeker sneller, en soms mogelijk te snel.
het Tibetaans Dodenboek geeft uitleg over deze zaken.
een handige gids en naslagwerk.

Volgens de godsdiensten,die geloven dat er een ziel in de menshuist,verlaat deze,na het uitblazen der laatste adem het (dode) lichaam. Als er al een ziel bestaat,is die onstoffelijk en zal door niets kunnen worden beschadigd.
Dus ,de zlel maakt het niets uit.

begraven!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Voor je ziel is het vooral belangrijk hoe je leeft en sterft.

Wat er met je lichaam gebeurt als je ziel het verlaten heeft is van geen enkel belang.

Weet je waar je rekening mee moet houden? Dat je in je aardse leven liefde en vrede weet te brengen aan de mensen om je heen.

Wanneer, hoe en op welke manier je je aardse huis verlaat, heeft geen enkele invloed op je eeuwige bestaan.

Dat cremeren, begraven of in een vuilniszak aan de stoeprand iets uit zou maken voor jouw ziel in het hiernamaals, is een uit wereldse gedachten gegroeide overpeinzing, waar 'aan de andere kant' hartelijk om gelachen wordt.

Zorg maar goed voor het delen van je liefde met iedereen om je heen, dan mag je de rest vergeten. lekker rustig.

Alle antwoorden die je krijgt, geven geen zekerheid, want ze berusten op een geloof. Misschien moet je het antwoord waar je je het prettigst bij voelt, maar geloven. Waarom niet?
Een ding is zeker: zekerheid over leven na de dood hebben we niet, ook al ben je heilig overtuigd. En hopelijk zullen we die ook nooit krijgen, want daar zou de mensheid dan vast weer misbruik van gaan maken.

Je ziel maakt deel uit van de lichaam, lichaam dood is ook ziel dood. Het beste is dus crematie, dan is de vertering ook meteen geregeld. Je familie heeft misschien andere behoeften, vraag hun wat het beste is voor hun ziel.

Als je zo heilg gelooft, dan is daarmee je probleem ook opgelost. Volgens het christendom is je ziel het ondeelbare en onsterfelijke deel van de mens.
Onsterfelijk dus. God heeft met alles rekening gehouden. Dus begraven, cremeren of iets anders: onsterfelijk.
Antwoord op je vraag: maakt helemaal niets uit wat er met je lichaam na je dood gebeurt. Mijn voorkeur; cremeren, ruimt lekker op (in het algemeen bedoeld natuurlijk).

Voor de mensen die niet geloven, maakt het dus ook niets uit.
Wat is het leven soms eenvoudig.

maakt weinig uit als je zo doorgaat word je voor eeuwig levend gecremeerd in de Hel

Dood is dood je 'ziel' is dan ook weg... Cremeren/ begraven is beiden onzin geldklopperij het is dat het verplicht is anders hoefde dat van mij allemaal niet!

Tuurlijk zal ik je niet beoordelen op je leeftijd. Iedereen denkt zoals hij of zij is. Of onze ziel een reis gaat maken dat weet ik niet. Ik ben zelf 51 en heb ook al veel nagedacht. Waar ik tot nou toe achter ben gekomen is, dat je lichaam en geest niet kunt scheiden. Je lichaam volgt je geest en andersom. Als je er goed op let is dit een wonderbaarlijke wisselwerking. Ze houden mekaar in de gaten.
Wat ik denk is dat wij onderdeel zijn van een universele energiestroom die constant doorgaat. Als je het wilt vertalen naar een god dan zou het het universum zijn en dan is god het universum zelf, het lichaam van god is het universum. Je bent er onderdeel van dus je lichaam gaat op in andere energie. Whatever, dus begraven of cremeren is helemaal geen vraag, het is een antwoord. Leef je leven dat is je enigste optie. De invulling ligt aan jou.

Het beste voor de ziel is goed te leven, want daar wordt de ziel beter van. En na de lichamelijke dood maakt het niet uit, want de ziel gaat weer naar een nieuw lichaam toe en dan maakt dat oude dode lichaam niet meer uit. Dus voor de ziel maakt het geen moer uit wat je ermee doet.
Zei Jezus niet, Laat de doden de doden begraven.

Ik raad je de film "The Tibetan Book of the Death" aan, maar alleen als je er aan toe bent.

En dan (éérst) deel 2 te bekijken. Ik vond deel 1 schokkend. Maar tibetanen kijken er zo anders tegen aan dan wij, europeanen. Deze mensen staan zoveel dichter bij de natuur (instinct/cultuur)

Deel 1 van de deze pakkende documentaire beschrijft de esoterische reis van de ziel van een dode man, vanaf zijn sterven tot en met de hergeboorte na 49 dagen…

In deel 2 volgen we een oude Tibetaanse monnik en zijn leerling nadat zij de begrafenis van een dorpsgenoot hebben bijgewoond. De monnik fungeert als gids voor de ziel van de man die nu aan zijn grootste reis begint. De boodschap van de film is dat de dood niet alleen angst en verdriet oproept maar ook vreugde en bevrijding.

Lengte 2 x 46 min. (Nederlands ondertiteld te verkrijgen)

Ook op YouTube te vinden, zie http://www.youtube.com/watch?v=gFy8YxU6Qo8 (Engels, deel 2 van 5 delen)

Ik vind het schokkende en heel emotionele film en adviseer je alleen te kijken als je er werkelijk aan toe bent. (kijk er samen met iemand naar).

Ik heb de film naar een vriendin gestuurd. Haar moeder was overleden. Ze was echt blij met de film want ze zat met zoveel vragen, net als jij.

Ik zou zeggen als je zo ver bent, neem de film in je op en laat het bezinken.
Heel veel sterkte!

Het maakt inderdaad niets uit hoor. Wat misschien een andere optie is dan begraven of cremeren is om je lichaam te doneren aan de wetenschap of op te laten zetten in het anatomisch museum ;-) Heeft het in elk geval nog nut.

Het beste kan je je begraven, het is eigenlijk net zo waar in je geloofd.
Heilige boeken zeggen na je dood gewoon begraven. Mens is van aarde, grond, bodem gemaakt. en gaat weer terug naar de begraven, ter aarde bestellen.

De beste manier om je van je lichaam 'te ontdoen' is sterven... wat er daarna gebeurt is -op dat moment- totaal onbelangrijk.. Je mag er nu over nadenken. Geloof me, nu lijkt dat vreselijk cruciaal, en dat is maar goed ook, gezien je leeftijd (dan ben je minder riskant dan je meeste lijftijdgenoten), en verzin maar wat je wilt. Maar toch, dan () is dat niet meer belangrijk!

voor je ziel maakt het niet uit maar begraven is het gene wat moet.. cremeren doen de meeste mensen die niet willen dat ze ooit weer op zullen staan maar alle mensen zullen op de oordeelsdag opstaan van de dood.

Ik geloof in het volgende:
Als je komt te overlijden dan verlaat je ziel gelijk het lichaam, maar het gevoel dat je er van los bent komt pas na een tijdje.
Je ziel is niet stoffelijk, het is er gewoon.
Er kan van alles met je gebeuren na de dood maar dat voelt je ziel niet meer, je beleving wordt heel anders.
Je ziel verneemt niet meer of je nu begraven of gecremeerd wordt.
Vergelijk het niet met je leven zoals je het beleefd op aarde, anders zouden alle zielen in paniek zijn omdat ze zijn overleden ( uitzonderingen daargelaten)
Je ziel wordt meegenomen door iemand die je kent, tijdens je leven heb je al gidsen, misschien heb je ze al wel eens ontmoet zonder het te weten.
Mijn gids heeft me al eens behoed voor het roekeloos oversteken wat ik wilde gaan doen.
Een stem in mijn hoofd riep: niet doen!
Ik bleef staan en 2 seconden daarna reed er een bus langs me.
Daar kun je van alles van zeggen, maar ik voelde me gewaarschuwd want ik zag die bus niet aankomen.
Er zijn altijd mensen met een 'nuchtere' inslag die niets van dit alles geloven, hun mening hoef je je niet op te laten dringen.
Geloof wat je wilt!
Je kunt je lichaam doneren als je bent overleden, dan leef je voort in anderen en maak je heel wat mensen gelukkig. Je staat er versteld van wat ze nog kunnen gebruiken.
Of je doneert je lichaam aan de wetenschap, onderzoeken naar het menselijk lichaam zullen nog jaren nodig zijn.

Als je uitgaat van geloofsoverwegingen dan zijn er nogal wat verschillen. Hindoeisme bijv. kent 10 dagen rouw waarna mensen om de overledene heen gaan zitten om de ziel rust te geven. Daarna wordt het lichaam zsm gecremeerd deste sneller de ziel kan vrijkomen, maar zij geloven dan ook in wedergeboorte. Dit is maar een voorbeeld uiteraard. Uiteraard ben je pas 17, maar het is mss niet verkeerd om toch aan je ouders kenbaar te maken wat je zou willen, mocht jou iets gebeuren.