De zoveelste vraag over vermoeidheid, hoelang duurt het nog? Zou een steen me kunnen helpen? Wat kan ik er verder nog aan doen?

Question

Ik heb in aug 2010 een kopstaart botsing meegemaakt, door iemand die bij mij met 80km p/u achterop kwam terwijl ik stilstond. Sindsdien ben ik mezelf niet meer, nek en rugpijn en kan mijn werk niet meer uitoefenen. Ik was net een half jaar gediplomeerd bejaardenverzorgster. Ik doe nu een maand vrijwilligerswerk, maar ik ga bijna dood van vermoeidheid. Leuke dingen doen kan ik haast niet, want ik hou het niet vol. Door de weeks ga ik op tijd naar bed (voor 10-en) en de ene keer slaap ik 9 uur, de andere keer 8, dan weer een keertje om bij te slapen 10 uur.
Ik blijf in beweging overdag, huishouden en ik heb een hond. Ook ben ik bezig sinds 3kwart jaar om mezelf om te scholen, naar maatschappelijk werkster. Ik loop nu zelf bij de psycholoog, fysio en probeer zoveel mogelijk om er weer bovenop te komen. Maar het is zo moeilijk om tegen die vermoeidheid te vechten.

Ik voel me echt een dooie mus van 86. Voor het ongeluk was ik ook wel eens moe, maar dan wist ik dat het kwam omdat ik teveel met vrienden ben wezen stappen oid. En nu...? Ik weet het niet meer.

 · Accepted Answer

Zou het probleem kunnen zitten in het "vechten tegen"?
Je hebt iets naars meegemaakt: kan me voorstellen dat dit psychisch moeilijk te verwerken is: het ongeluk op zich, maar ook de gevolgen ervan aan lichamelijke problemen. 
Ertegen vechten, in opstand zijn vanbinnen omdat je leven niet is zoals jij wilt dat het is, kan herstel vertragen.

Wat kan je eraan doen? Vanbinnen accepteren en aanvaarden, dat het nu, op dit moment in je leven, is zoals het is. Je kunt het niet NU even allemaal veranderen, zodat het over 1 seconde weg is. 
Dat is een best zware klus, dat aanvaarden. Het betekent neit, dat je alles, zoals het nu is, fijn moet vinden. Je moet niks. Maar inzien, dat het is zoals het is en dat je hiermee zult moeten dealen op dit moment is de eerste stap.

Verder ben je bezig, blijf je in beweging, doe je vrijwilligerswerk en dat is prima. Kijk uit, dat je jezelf niet voorbij loopt. Maak het jezelf niet moeilijker dan het al is en neem je rust. Geniet daar ook van, want op die momenten geef je je lichaam de tijd voor herstel.

Heel veel sterkte!!!

 · Answer

Afschuwelijk dat je je zo voelt! Ik vind het heel goed dat je zo actief bent en dat je nu ook bij een psycholoog loopt. De soort psycholoog/therapie is wel van belang. Bij mensen met ME/CVS (chronisch vermoeidheid syndroom) wordt cognitieve gedragstherapie aangeraden. Hierbij leer je omgaan met de mogelijkheden van je ziekte ipv Je te focussen op de onmogelijkheden door het doorbreken van bepaalde gedachtepatronen. Ik heb een artikel gevonden waarbij het ook genoemd wordt voor whiplashpatienten. Sterkte!

 · Answer

Ruim 5 jaar vechten tegen vermoeidheid, is een lange tijd. Vanuit mijn denken vergt dit zoveel energie, waardoor dit gevoel alleen maar sterker wordt.  Ik ben geen arts,  maar na het lezen van jouw omschrijving, was het eerste dat bij mij opkwam, whiplash. In de toegevoegde bronen wordt een methode die nog niet veel bekendheid heeft beschreven. Het gaat over Hirudo therapie.

De zoveelste vraag over vermoeidheid, hoelang duurt het nog? Zou een steen me kunnen helpen? Wat kan ik er verder nog aan doen?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (2)

Weet jij het beter..?