Waarom kan de een niet over 'koetjes en kalfjes' praten en de ander alleen maar?

Waarschijnlijk is de ene een boer en die andere weet niks over koetjes en kalfjes.

Het is voor mij bijvoorbeeld heel moeilijk om "small talk" gesprek te hebben, het voelt als tijdverspilling terwijl het juist heel belangrijk is om sociaal open te zijn. Het is absoluut een kwestie van opvoeding.

Kijk naar:
Prietpraat: reuzehandig bij stroeve ontmoetingen. Wie geen natuurlijk talent heeft om luchtige gesprekjes op gang te helpen, kan het leren. Maar wat is wel en geen geschikt gespreksonderwerp?

http://www.plusonline.nl/mensenenmeningen/artikelen/artikel/1729/altijd-goed-praten-over-koetjes-en-kalfjes

ik vind het ook altijd moeilijk om over koetjes en kalfjes te praten, als er pauze is bij ons zangkoor is iedereen altijd erg druk met de veestapel, ik heb dat nooit zo.
ik verveel me echter nooit, want kijken en luisteren is ook goed.
maar verhalen die echt ergens over gaan, vind ik wel fijn, alleen is het jammer als ik dan onderbroken word door mensen die iemand kennen die dat ook meegemaakt. hebben, of zoiets.dan denk ik algauw, laat maar, hoewel dat ook niet goed is, ik moet wel voor mezelf opkomen.

bij m'n oudste zoon zie ik datzelfde gedrag.
mensen noemen je dan al snel verlegen, maar dat is het niet. ik noem het meer psychische luiheid.

het kan er misschien aan liggen dat je niet op je gemak voelt bij de mensen in je omgeving, als je meer op je gemak voelt bij mensen gaat het meestal gemakkelijker!

Het lijkt me uitermate vermoeiend als je alleen maar over koetjes en kalfjes kan praten, zoals het me ook uitermate vermoeiend lijkt om totaal dicht te slaan zodra de koetjes en kalfjes voorbij komen. Ik denk dat het al dan niet kunnen praten over k & k alles te maken heeft met de persoonlijke interesses van mensen.

De ene houdt van weinig diepgang in een gesprek en de andere van een diepgaand gesprek.

Mensen zijn verschillend, de een vind het fijn om een diepgaand gesprek te hebben om er van te kunnen leren, de ander heeft er geen behoefte aan om zichzelf te laten zien. Vroeger vond ik het ook altijd lastig om over koetjes en kalfjes te praten. Ik werd daar zelfs heel onzeker van en dacht dat er met mij iets niet in orde was omdat ik die vaardigheid niet machtig was. Maar ik heb een heel bewogen leven gehad, en koetjes en kalfjes hebben voor mij persoonlijk totaal geen belang. Ik ben liever bezig met groeien, me verdiepen in mezelf en andere mensen, mezelf aan andere mensen laten zien. Nu besef ik dat als mensen over koetjes en kalfjes praten ze aangeven dat ze niet over zichzelf willen of kunnen praten.
Dit geeft mij inzicht in de betreffende persoon, ik ga tegenwoordig ook in op de onderwerpen die zij aankaarten, daarmee geef ik aan dat ik ook in hen geïnteresseerd ben, maar ik zal zelf nooit over koetjes of kalfjes beginnen. Het valt mij op dat ik ondanks dit feit toch met steeds meer mensen mooie gesprekken kan voeren.

Er zijn mensen die alleen maar over koetjes en kalfjes praten, om maar niet de diepte in te hoeven gaan, om zo de pijn niet te hoeven voelen, die diep verborgen in hun ligt.
Ik vind zelf het zo zinloos om mijn tijd te vullen met oppervlakkig gepraat, wat vervliegt in de tijd, en geen enkele waarde heeft, alleen om even het ijs te breken.
Gelukkig zijn er ook heel veel mensen die echt contact zoeken, en waar je zo mee de diepte in kan gaan.

ik hoef niet altijd diepgang te hebben in een gesprek. Ik vind het heerlijk wanneer iemand totale onzin kan verkopen. Prietpraat is fijn als ik me erg op mijn gemak voel. Gespreksonderwerpen floepen dan zo mijn mond uit. Voel ik me niet op mijn gemak, dan kan ik zelfs geïrriteerd raken door prietpraat. "Waarom moeten die mensen toch over zoveel onzin hebben terwijl er belangrijkere dingen in het leven zijn'' denk ik dan.

De een voelt zich sneller zelfverzekerder in de groep dan de ander en heeft van kinds af aan met kletsen het een en ander weten te bereiken.

Ik vind het praten over koetjes en kalfjes, dus de dagelijkse dingetjes zonder enige diepgang af en toe wel prettig.
Als dit langer duurt ga ik me vervelen want het gaat eigenlijk nergens over. Ik wil de ander leren kennen, weten wat hem of haar bezighoudt. Hiermee zeg ik niet dat het een goed is en het ander niet. Ik denk dat mensen die alleen maar oppervlakkige gesprekken hebben, moeilijk om kunnen gaan met emoties en problemen.
Dat wil niet zeggen dat als je altijd maar klaagt over je problemen (en er dus verder niets mee wilt alleen maar er over praten) veel diepgang hebt. Alleen maar praten over je ellende is ook oppervlakkig in mijn ogen.
Mijn antwoord is dus dat ik denk dat de )alleen maar) koetjes en kalfjes-mensen, moeite hebben met diepere gesprekken en emoties.