Wat zou je doen als je benaderd werd om je te bekeren?

ligt eraan voor welk geloof het is..ik heb niet voor alle geloven respect......

Ha, die Babyfaced;

Gelukkig word ik de laatste tijd weinig lastiggevallen door mensen met bekeringsdrift, maar als dat gebeurt is mijn antwoord dat ik niet-religieus maar zeer gelovig ben meestal voldoende. Zo niet dan gooi ik er meestal nog tegenaan dat als hun religie de enige juiste zal blijken te zijn ik daar vroeg of laat wel terecht moet komen. De diehard die dan nog niet afdruipt werk ik met zachte, maar vastberaden dwang opzij.

Ik zeg dat ik niet geloof en niet geïnteresseerd ben. Als ze dan nog aanhouden zeg ik dat ze echt geen kans maken en wens ze nog een prettige dag. Vooral die prettige dag maakt er altijd een definitief einde aan.

Ik zou ze zeker wel afsnauwen, want wie geeft ze het recht om hun waandenkbeelden op straat op te dringen aan onschuldige passanten?
Als ze opdringerig worden zou ik ze zo hard raken in het kruis, dat het even duurt voordat er weer sprake is van wederopstanding.

Geen interesse meneer,prettige dag verder,en gewoon doorlopen,en opdringerig,ik loop gewoon door klaar uit.

ik blijf vriendelijk, maar wel kordaat.
nee hoor bedankt, geen interesse, en nog een fijne dag verder.
dit zeggende ben ik al weer twee meter verder, en loop ik gewoon door.
als de persoon opdringerig wordt en me achterna loopt of zelfs m'n arm pakt, is het bij mij ook gedaan met de beleefdheid en verzoek ik hem dringend op te tiefen.

Ik respecteer zijn geloof, want wie ben ik om iemand te veroordelen omdat hij wat anders geloofd dan ik? Ik blijf gewoon beleefd. Van de ander verwacht ik ook dat hij mijn geloof respecteerd, en als diegene toch blijft aandringen terwijl ik aangegeven heb geen interesse te hebben, beeindig ik vriendelijk het gesprek, wens hem veel succes en loop verder.

Als iemand zegt dat ik verkeerd zit met mijn geloof, zou ik diegene meteen vragen waarom zijn geloof goed is.
Als jij je afvraagt waarom je dan verkeerd zou zitten, kan het best interessant zijn om die verhalen aan te horen.
Veel mensen kunnen helemaal opgaan in hun geloof. Laat je niet verleiden door 1 zoon verhaal, maar stel je ook open voor andere geloven.

Uitgaande van een normaal persoon, dus geen achterlijke gek of zo -

Normaal gesproken zeg ik heel vriendelijk maar ook heel stellig dat ik geen belangstelling heb. Dat is meestal afdoende. Soms moet ik dat herhalen, maar dan werkt het wel. Desnoods gewoon doorlopen.

Een heel enkele keer ga ik in discussie. Dan vertel ik dat ik regelmatig word benaderd door mensen die mij vertellen dat hún geloof het enig juiste is, en dat alle andere geloven fout zijn. En dat zij precies hetzelfde verhaal houden. Ik vraag dan hoe ik nu kan weten wie van al die overtuigers gelijk heeft.

De rest van het gesprek verloopt altijd op dezelfde manier. De gelovige vertelt wat er zo bijzonder is aan zijn geloof, en dat God (of wie dan ook) vele aanwijzingen heeft gegeven, via boek X of profeet Y.

Ik antwoord daarop dat dat *exact* hetzelfde verhaal is dat ik vorige week hoorde van geloof .

Daarop vervolgt de ander met nog een citaat uit zijn Boek, of van zijn Profeet, of een melding van het heil dat mij wacht als ik mij tot zijn geloof bekeer, dan wel het onheil als ik dat niet doe.

Waarop ik, met een blik van blijde herkenning, zeg: "Ja, precies, dat vertelde die ander ook, precies hetzelfde!".

Nu worden de eerste tekenen van verwarring zichtbaar.

Desalniettemin vervolgt de gelovige zijn verhaal. Ik vraag dan (nogmaals) mij te vertellen wat de verschillen zijn tussen zijn verhaal en het verhaal van zijn "concurrenten". Daarop heeft hij geen antwoord, behalve dat god X / profeet Y heeft gezegd dat .

Waarop ik mijn excuses aanbied voor het feit dat ik mij kennelijk zo onduidelijk heb uitgedrukt. En nogmaals, heel expliciet, vraag of hij niet de *overeenkomsten*, maar de *verschillen* tussen hem en zijn voorganger wil uitleggen.

Ergens rond dit punt beëindigt de gelovige het gesprek.

IK ben al bekeerd van alle godsdiensten, van alle geloven, van alle dogma's... Ik geloof mijn eigen gedachten niet eens meer, laat staan een gedachte van een ander... En een geloof is een gedachte van een ander... Die vertelt me dat wat hij denkt en dan zeg ik dat ik die gedachte geloof... Dat kan ik helemaal niet, want ik geloof mijn eigen gedachten niet eens meer...

Ik zeg dat ik het heel aardig vind dat hij mij wil redden, maar dat ik geen redding nodig heb.

Als hij aandringt, ik tijd heb, en ik in een goede bui ben, dan zal ik iets uitleggen over mijn levensbeschouwing. Die religieuze types kunnen zich vaak niet voorstellen dat je leven niet kaal en zinledig is als je geen godsdienst belijdt. Dan leg ik uit dat ik voor zingeving in mijn leven het niet nodig heb in allerlei metafysische onzin te geloven. Overigens vaak wel in iets tactischer bewoordingen, met termen die de gelovige beter begrijpt. Ik zou bijvoorbeeld zoiets als dit kunnen zeggen:

"Ik vind de wereld die ik om me heen zie bijzonder genoeg, ik hoef niet te geloven dat er meer is. En de zin in mijn leven vind ik in de verbondenheid met deze wereld, niet met een ."

Als het het oudere aardige mensen zouden zijn, dan zou ik zeggen geen belangstelling te hebben en door lopen, als ze niet zo aardig lijken, dan zou ik gewoon doorlopen zonder iets te zeggen. Als ze me zouden aanraken, om me tegen te houden, dan zou ik een vette fluim in hun gezicht spugen.

Je hebt ook als je op vakantie bent van die vasthoudende mensen die je iets willen verkopen, of in dit geval het geloof.
Ik kijk deze mensen altijd aan en zeg, brosnov dobre njet, (wat ik nu brabbel weet ik zelf niet maar het lijkt een beetje op Russisch) en wijs dan met mijn vinger naar mijzelf en zeg roesjen.
Ze kijken mij dan altijd aan..zovan..ja wat ik nu moet zeggen weet ik niet, gebaren dan meetal dat ik maar door moet lopen.

Ik zou zeggen dat ik geen behoefte heb aan een georganiseerd geloof, dat ik vrede heb met mijn eigen ongeorganiseerde geloof. En dat het jammer is dat ik nu geen tijd heb, want anders zou ik hem/haar dat eens haarfijn uitleggen. En dan met een vriendelijk "adiós muy buenas" doorlopen. Ik zou dénken: "wat een sukkel dat ie op straat moet gaan staan bekeren", maar dat zou ik niet zéggen.

Dan zou ik vragen of hij zich wil bekeren tot mij geloof.
Je krijgt geheit als antwoord een nee, dan kan ik zeggen; nou ik ook niet..
(wat het ook moge zijn voor de vragen die gaan komen :) )

Toegevoegd na 40 seconden:
= mijn geloof

Vermits het totaal geen zin heeft om tegen de vastbeslotenheid van deze mensen in te gaan neem ik vriendelijk hun brochuurtje aan , bedank ze en zeg dat ik het thuis zal bestuderen.Erg fraai is het niet maar het levert wel het minste tijdverlies op en ook geen wrevel.

Leg een steen onder je kussen
Brand voor mijn part een kaars
Slacht een lam
Maar red mij niet
Zet een rare muts op
Duw briefjes in een muur
Voorspel de toekomst
Maar red mij niet

Laat je baard staan
Ach man laat je baard staan
Maar red mij niet
Trek een jurk aan
Ach man trek een mooie paarse jurk aan
Maar red mij niet

Restaureer je kerk
Stuur je kinderen ten oorlog
Lees handen tot je blind bent
Maar red mij niet
Slik vitamine tegen kanker
Was je handen in vuur
Versier je voorhoofd met een stip
Maar red mij niet

Jou hemel is voor mij de hel
Een hemel met jou is de hel voor mij

Richt je billen naar het westen
Zeg dagen lang hetzelfde woord
Laat je bevrijden door een ufo
Maar red mij niet

Loop met fakkels door de straten
Zeg dat het lukt als je maar wilt
Ga op je knieën tot ze blauw zien
Maar red mij niet.

Laat mij in mijn zeven sloten
Laat mij de draad volslagen kwijt
Aan gezelligheid ten onder
richting eindeloze tijd
uit volle borst op weg naar nergens
zonder reden zonder doel
met mijn zeden en mij zonden
en mijn angstig voorgevoel
laat mij mijn kont tegen jouw krib
laat mij dit goddeloze lied
heb jij je handen maar ten hemel maar

Red mij niet

(Maarten van Roozendaal)

Ik zou in eerste instantie vriendelijk vertellen dat ik geen interesse heb.

Mochten ze opdringerig worden, dan gewoon doorlopen en negeren. Als ze aan me gaan zitten worden ze wel weggeduwd.

Ik zeg altijd dat ik niet geinteresseerd ben. Meestal helpt dit niet- want men gaat er vaak dan meteen van uit dat je ongelovig bent.
Ik ben atheistisch opgevoed, maar ik heb een agnostische inslag. Maar vertel ik alleen niet aan mensen die mij willen bekeren omdat ik niet het gevoel heb dat ik met hen een goede discussie hierover zal hebben.

Dus als degene mij niet met rust wil laten zeg ik meestal dat ik Islamitisch of Joods ben - aangezien de mensen die mij willen bekeren altijd Christelijk zijn. Ik noem dus eigenlijk juist een ander geloof, omdat dit de weg van de minste weerstand is en ik daarna altijd met rust wordt gelaten.

Ik praat/ discuseer best over geloof en spiritualiteit, maar ik vind mensen die andere mensen perse willen bekeren geen goede gesprekspartner en daarbij geloof ik dat onze kijk op spiritualiteit zo verschillend en de beweegredenen zo anders zijn dat er niets constructiefs gezegd zou worden en dat ik weinig nieuws leer.

Ik zou zeggen dat ik bij geen enkele kerk of moskee aangesloten zal willen zijn en zou doorlopen.