Psychologie

None

Daarmee bedoel ik dus bv. als een leerkracht de les uitlegt en de leerling luistert ernaar. Vervolgens maakt de leerkracht oogcontact met de leerling en blijft aankijken.

Hoort het dan zo dat de leerling na enkele seconden weg gaat kijken, zodat de leerkracht nadien onbewust volgt met wegkijken?

Ik vroeg mij dat af tijdens één van mijn lessen vandaag. Heeft dit te maken met een soort macht, want ik merk zelf dat een leerkracht niet echt gaat wegkijken - toch niet als die persoon merkt dat je geïnteresseerd bent en luistert?


Ps. Wist het trouwens niet echt in een categorie te plaatsen. Ergens behoort het tot ‘relatie’, maar het is niet echt een specifieke vraag aan één geslacht.

Omdat een mens 5 vingers heeft, of zit er iets diepers achter?

Toegevoegd na 11 uur:
Op de tv zie dat ook altijd: bij pokerwedstrijden worden de fiches altijd in stapeltjes van 5 gegroepeerd (en dan op elkaar gelegd in stapeltjes van 10, 20 etc).

Als we nu 6 vingers (uhmmm, uitsteeksels, met dank aan hippo) per hand zouden hebben gehad, zouden we dan stapeltjes van 6 maken?

Wat maakt het toch dat er mensen zijn die alles willen weten, en naar alles nieuwsgierig zijn, alles opzoeken op internet of in boeken, en als ze er niet achter komen " goeie vraag" zelfs raadplegen voor een antwoord?

Terwijl het echt niet gaat om hoogbegaafden of autisten in deze.
Ben ik benieuwd wat die onverzadigbare lust naar informatie bij sommige mensen is en wat is het gebrek aan lust voor informatie bij weer andere mensen is.

Wat is het in de hersenen dat de een alles wil weten en de ander de wetenschap dat een bal rond is al voldoende vind? Ik geloof overigens niet dat dit iets met intelligentie te maken heeft!

Ik had vandaag buikkrampen en toen vroeg ik me af of je pijn kunt negeren. Hiermee bedoel ik bijvoorbeeld je bent gevallen en je knie ligt open, sommige mensen huilen en sommige niet, waar ligt het verschil tussen deze mensen dan. Is huilen dan een keuze die je kunt onderdrukken?