Psychologie

Ik las bij een andere vraag een antwoord van iemand die zei dat als je kon inleven in een kinderverkrachter dat je zelf ook deze daad zou kunnen begaan. Vandaar dat ik op mijn vraag kwam.

Een ''vriendin'' van me laat me vaak zitten en als ik haar ermee confronteer, dan geeft ze me gelijk maar ondertussen heb ik het wel allemaal verkeerd begrepen! En heeft ze het allemaal niet zo bedoeld. Ze maakt vaak gebruik van mijn zwakke kanten om op die manier mij in een hoekje te drijven zodat ik genoodzaakt ben om het contact met haar te onderhouden. Ik kan hier uren over piekeren, voel me in het nauw gedreven. Ze doet zelfs dingen waarvan ze weet dat ik het niet leuk vind, dus ze zit me bewust te irriteren(!)

Wanneer ik geen contact meer met haar zoek, blijft ze me -bijna dwingend- smsen en kan ze opeens uren bellen.
Maar wanneer ik gewoon met haar wil praten en afspreken (toen ik haar in het verleden dus voor de zoveelste keer weer een kans heb gegeven) kan ze niet langer dan 1 minuut praten en wilt ze zo snel mogelijk van me af. Ik vind dit maar een rare situatie. Als ik vriendelijk laat merken dat ik liever geen contact met haar wil , gaat ze heel erg op me inpraten.Daarbij manipuleert ze me onder andere.

Ik word er onderhand een beetje hysterisch van, het gaat al 2 jaar zo. Ik ben eigenlijk dus gewoon bang voor haar. Bang dat ze vertrouwelijke informatie zal doorvertellen, bang voor de gevolgen. Ik kan hier nog heel lang over doorgaan maar ik hou het hierbij, wat kan ik het beste doen gezien mijn situatie? En kan iemand die er voor heeft doorgeleerd mij eens vertellen waarom mensen zich zo kunnen gedragen?

Ja, je kent het wel, je komt een vage kennis tegen en je vraagt uit beleefdheid "hoe gaat het met je? "
"ja prima hoor!"is vaak het antwoord, later hoor je dat hij in een scheiding ligt, zijn baan kwijt is, zijn hypotheek niet meer kan betalen en zijn auto totall los is gereden.
Bijna nooit zijn we eerlijk op deze vraag, hoe is dit nu ontstaan?
Is het dan bijna niet meer mogelijk in onze maatschappij om een eerlijk antwoord te geven?
Zonder een eerlijk antwoord, kan je ook niemand helpen.

Dit snap ik nou helemaal niet . Waarom gelovige mensen die zich aan kwetsbare kinderen kunnen vergrijpen. Waar zit in deze mensen hun gevoel van empathie , van mededogen die inherent is aan hun functie. Hoe vangen ze dit voor zichzelf op .