Hoe kan een gelovige die toegewijd is aan zijn beroep in de Katholieke instellingen , zijn seksueel misbruik voor zichzelf rechtvaardigen ?

Dat is alleen te begrijpen als je er van uit gaat dat die mensen die functie niet hebben gekozen voor de functie zelf maar voor de mogelijkheden die de functie biedt tot misbruik.

omdat die viespeuken het meest onschuldige pakken, en dat zijn kinderen,om hun lusten op los te laten. vaak zijn diegene die dit soort ranzige praktijken doen, ook zelf het slachtoffer geworden binnen de kerk. en doen ze het een ander ook aan, en hoe ze het rechtvaardigen.. ze komen allemaal een keer voor god te staan, en leg t dan maar uit.. uitroeien moeten ze hen,nee daar heb ik geen goed woord voor over..

De Katholieke kerk gaat ervan uit dat je in de hemel komt wanneer je meer goede dan kwade werken hebt gedaan. Door hun leven toe te wijden aan de kerk denken ze heel veel goede werken te doen. Dan kunnen er ook wel wat kwade werken tegenover staan. BTW Ik ben het niet eens met deze veronderstelling.

Dit is niet te 'rechtvaardigen' , en eigenlijk (oke is nu flink RK geloof actueel) staat dit ook nog los van welke vorm van geloof of religie ook. Seksueel misbruik met kinderen komt ook veelvuldig voor (meeste zal worden verzwegen) binnen de muren van een gezin (incest), via een oppassende en goed bekend staande buurman, oom, neef enz, en ook helaas in instellingen waar kinderen verblijven. Kindertehuizen, ziekenhuizen, zwakzinnigenzorg, interne verblijven voor kinderen die om andere medische/psychische redenen niet meer thuis kunnen wonen Ook is bekend dat o.a binnen de padvinderij, op scholen, vakantie(sport)kampen, of de zgn overlevingskampen, dit veel is gebeurd en ook nu nog! Daarom, want voornoemde andere situaties zijn merendeels niet geloofs-gebonden: het kan overal gebeuren waarin zieke psyches, de mensen en kinderen binnen een soort 'machts-en onmachtsverhouding' te maken krijgen ook gebeuren!

Dat is ook niet voor jezelf te rechtvaardigen. Kun je dat wel dan is er iets heel erg mis met je geloofsbeleving versus je geweten. Juist Christenen weten dat Jezus het afschuwelijk vindt als mensen zich (op welke wijze dan ook) vergrijpen aan kinderen, HIJ geeft ook zeer duidelijk aan dat het MISleiden van kinderen hem een gruwel is. Met ZIJN stelling "laat de kinderen tot mij komen en verhindert hen niet" Geeft HIJ duidelijk aan dat de kinderziel voor GOD zeer dierbaar is. Ofschoon Jezus weinig over straffen spreekt, koppelt HIJ wel consequentie aan het beschadigen van kinderen. IEDERE geestelijke WEET dit. Persoonlijk vind ik het zo mogelijk nog laakbaarder dan ouders die zich aan hun kinderen vergrijpen, ouders kunnen immers zwaar gestoorde mensen zijn. Zielszorgers KIEZEN voor hun beroep (roeping) en volgen een academische opleiding, waar ook pedagogie, didactiek.ethiek enz.aan de orde komen. In mijn optiek ligt het in dezelfde orde van grootte dat een arts dit zou doen. Juist mensen die er voor kiezen de mens te helpen tot op het diepste niveau moeten hun handen thuishouden. Er is dan ook GEEN ENKEL ARGUMENT te bedenken om het goed te praten of er begrip voor op te brengen. Van kinderen blijf je AF als volwassene.

Deze mensen spiegelen zichzelf vanalles voor om hun gedrag voor zichzelf te rechtvaardigen, net zoals andere misdadigers. Dat ze daarnaast over willen komen als 'toegewijd aan hun geloof', staat daar helemaal los van. Ze verdringen wat ze fout doen en verheerlijken hun eigen gedrag. Ergens moet je heel blij zijn dat je niet begrijpt hoe ze dat voor zichzelf opvangen, want als je het zou begrijpen, zou dat betekenen dat je zelf misschien ook in staat zou zijn tot dit soort gedrag.

Misschien een beetje ruw, maar ze kunnen biechten en dan wordt het ze vergeven door God. Bovendien hebben een aantal gelovigen het geloof naar hun hand gezet. Zoeken zij binnen het geloof naar die elementen waarin zij zelf hun leven goed kunnen leven. Vroeger werd er veel 'gestraft'. Als men iets niet goed had gedaan in de 'ogen van God', maar eigenlijk was het altijd hun eigen ogen waarin iets niet goed was. Zo werden/worden veel mishandelingen goedgepraat. Misschien ook wel voor die slechte jongetjes die iets stout hadden gedaan en daarvoor misschien wel gestraft werden (in de ogen van de misbruiker). Er is altijd wel een passage te vinden die het weer rechtvaardigt. Een hele onschuldige film, maar het weergeeft redelijk goed hoe men tegen een geloof aan kan kijken. De film: footlose.

Gelovigen zijn voortdurend bezig voor zichzelf dingen te rechtvaardigen die kant noch wal raken ; dat is de essentie van geloven. Zo.n kleinigheidje kan daar dan ook nog wel bij ; een beetje religie kan dat wel hebben. Toegevoegd na 1 minuut: Ja, dat klinkt bot, maar kijk en luister maar eens goed om je heen ; dit is gewoon de dagelijkse praktijk. De katholieke kerk zit nog net zo vol, en je kop in het zand steken is blijkbaar een fantatische taktiek.

Ik ben het volledig eens met Conqie. Het is hypocriet te doen alsof dat dit met de RK kerk of het geloof te maken heeft. Het heeft met zieke geesten te maken, met ernstige psychiatrische stoornissen (wat voor mij in dit geval geen 'verzachtende omstandigheid' is). Als er een ding is dat je de kerk kan verwijten (maar dat kan je dan evengoed verwijten aan alle bovenvermelde instanties), dan is het dat ze het ziektebeeld niet herkend hebben en de personen niet gedwongen hebben tot opname in een psychiatrische kliniek. Bovendien hadden ze dit gegeven kunnen erkennen naar de slachtoffers toe, zodat die tenminste daarmee voor zichzelf in het reine konden komen. Maar besef daarbij dat de interne-keuken-oplossing (niet hetzelfde als doofpot, maar is voor de slachtoffers even erg) evengoed voorkomt bij moeders die jarenlang het misbruik van hun man gedogen, en maak me niet wijs dat dat uit liefde is! Dat is net zo goed als bij de kerk uit schaamte, en dan ga je niet altijd doen wat het beste is voor de slachtoffers, hoe erg ik dat ook vind. Dan wil je je organisatie naar buiten toe beschermen, of die organisatie nu een gezin of een wereldkerk is. Zonder het misdrijf zelf te willen relativeren, moet je ook alles in zijn tijd plaatsen. De ergste "golf" vond plaats in een tijd waarin alle waarden rond seksualiteit door heel de maatschappij in vraag werden gesteld. Daarnaast is machtsmisbruik en (seksueel of ander) geweld van alle tijden en plaatsen en wordt het al naargelang de culturele achtergrond of de tijd perfect maatschappelijk aanvaard. Het is dus goed dat onze maatschappij duidelijke signalen uitzendt dat deze soorten misbruik niet langer aanvaard mogen worden, maar laat ons daarbij - en daarmee is de cirkel van mijn redenering rond - niet hypocriet zijn.

terecht zegt men dat misbruik overal voorkomt, maar deze vraag gaat het over het katholieke geweten. maar ja, de bijbel leert "laat de linkerhand niet weten wat de rechter doet", dus....

In de katholieke kerk mag je niet zondigen, maar als je het toch doet kan je biechten, je doet een penitentie en dan wordt je alles vergeven. Zo werkt dat.

'Ze' bidden Jezus van het kruis maar zijn maar al te blij dat hij er aan hangt. Sexueel misbruik komt, jammer genoeg, overal voor. Maar een gelovige kan dit inderdaad voor ZICHZELF rechtvaardigen. Zo zit in mijn ogen geloof in elkaar. Of laat ik het anders zeggen; zo heeft men geloof gemaakt. Geloof wordt steeds meer gebruikt als smoes zodat men zich kan misdragen. Na het biechten is tenslotte de ziel weer rein en god vergeeft iedereen. Walgelijk! Maar jammer genoeg waar. ('ze' tussen aanhalingstekens want ik wil niet iedereen over één kam scheren).

Cognitieve dissonantie. Dat is het verdringen van alle gedachten/informatie die negatief zijn/is. Als dan alleen de positieve gedachten overblijven dan heb je rechtvaardiging van je daden. Of dat nou kindermisbruik, kruistochten of jihad of andere door streng gelovigen gepleegde misdaden betreft.

Met een baas, de paus, die nederigheid en eenvoud hoort te preken, maar voor zich laat knielen en hoger troont dan een koning, kun je dit verwachten, het is de maatschappij's fout dat we deze zeer onrechtvaardige praktijken nog boven de wet laten opereren, ook. Leve Napoleon, die de paus in het gevang gooide.

Ik weet niet hoe ze dit voor zichzelf rechtvaardigen, maar bijvoorbeeld priesters, pastoren etc. mogen niet trouwen, kinderen krijgen etc, dus ook niet met iemand naar bed gaan. Aangezien seksuele driften normaal zijn bij de mens, zullen de seksuele driften van zo'n gelovige zich opstapelen (mastuberen mag eigenlijk ook niet van de Kerk). Dus als zo'n gelovige al een redelijk verminderd gevoel van empathie en mededogen hebben en hun seksuele driften stapelen zich op dan kunnen dit soort vreselijke dingen gebeuren. En kinderen zijn in zo'n geval natuurlijk een gemakkelijke prooi.

Ook als je gelovig bent kun je zo gek worden om zoiets te doen, net zoals een niet gelovige het in zijn hoofd haalt om zoiets te doen