Hoe kan het dat je voelt dat je wordt aangekeken?

Ik weet niet hoe je aankijkt tegen het spirituele, alternatieve of paranormale. Maar dit heeft te maken met dat alles is verbonden met alles. Jij bent verbonden met iedereen en alles om je heen. Echter merk je daar niets van en heb je het niet in de gaten. Als iemand nu heel erg aan je denkt, of je heel erg zit aan te kijken. Dan wordt die verbondenheid heel erg geconcentreerd. De verbondenheid is een energie en die energie wordt dus versterkt. Het is als het ware dat 1 draadje van alle draadje die aan je zit wat meer aangetrokken wordt. Zodat jij die ene draadje gaat opmerken. Dit geheel is veel gevoeliger als jij zelf ook al gevoeliger bent. Misschien ben jij ook enigszins paranormaal, dat jij dit kan aanvoelen.

Als je weet dat er bijv een bewakingscamera op je gericht staat en dat je dus vermoedt dat er dus ook wel iemand naar je zal kijken, kun je hier zo bewust mee bezig zijn, dat dit een bepaald gevoel opwekt bij jezelf. Gevoel dat je heel erg moet oppassen met wat je doet. Zelfde kan zijn, als je de camera niet ziet, maar wel vermoed, dat hij er ergens zal zijn. Ook dan heb je in je achterhoofd het idee, dat je een beetje je gedrag moet aanpassen, even niet in je neus peuteren bijv, waardoor dit weer bij jezelf een gevoel opwekt. Heeft dus naar mijn mening niks te maken met het spirutuele, dat volgens de vorige beantwoorden de oorzaak ik. Maar dat is mijn zienswijze.

Er wordt vaak beweerd dat je kunt voelen dat iemand naar je kijkt. Omdat niemand daar een verklaring voor kon vinden, zijn er vele experimenten gedaan op dit vlak. Wat bleek: in tegenstelling tot het populaire geloof, kun je NIET voelen dat iemand naar je kijkt. Je kunt het alleen "voelen" als het gebeurt aan de rand van je blikveld. Dan zie je het gewoon, maar zodanig onbewust dat je niet weet dat je het ziet. Voor jou is het dan een gevoel. Ik werkelijkheid heb je het gewoon gezien in je perifere gezichtsveld. Als jij strak de ene kant opkijkt, en achter jou kijkt iemand wel of niet naar jou zonder dat jij weet/ziet/hoort/merkt of die persoon wel of niet naar jou kijkt, blijkt dat je niets kunt voelen. Je hebt dan werkelijk geen flauw idee of je wel of niet wordt aangekeken. Gevoelsmatig ligt dat anders. Soms heb je het gevoel dat iemand naar je kijkt, ook al kun je dat niet hebben gezien. Je kijkt op, en ziet niets bijzonders. Dit voorval vergeet je. Soms heb je het gevoel dat iemand naar je kijkt, jij kijkt op, en je ziet dat er inderdaad iemand is die naar je kijkt. Dat geeft een emotie. Positief of negatief, dat maakt niet uit - je hebt een emotie. Alles wat gebeurt en wat gepaard gaat met een emotie, onthoud je veel beter. Dit voorval onthoud je dus. Na een paar keer heb je alleen die gevallen onthouden waarin je dat gevoel had dat je werd bekeken, en dat het klopte. Alle gevallen waarin het niet klopte, ben je vergeten. Je denkt dan dus dat je een betrouwbaar gevoel hebt. Ten onrechte.

Soms kan dat gebeuren in het leven, dan kijkt iemand naar je en als dat zo is dan voel je dat... Soms kan het ook gebeuren als niemand naar je kijkt, dat je wordt aangekeken, dan is er het volgende in het spel, dan kijk jij naar jezelf... Dus dan kijkt er iemand naar je, je bent dan zelfreflectief, jij reflecteert jezelf...

Ik denk dat vooral de intuïtieve medemens dit eerder 'voelen'. Chapeau voor je vraag overigens!

Las toevallig hierover onlangs nog vrij uitgebreid hierover, en hervonden :) http://www.skepsis.nl/staren.html

Het menselijk brein reageert heel sterk op een paar ogen. In het uiterste (naar opzij) van ons blikveld kunnen we bijna niets onderscheiden, maar bewegingen op dat punt worden wij wel gewaar, en ogen. We merken ze vaak niet eens onmiddellijk op, maar de minieme informatie die het oog ontvangt wordt door het onderbewuste toch geregistreerd. Als iemand recht achter ons naar ons kijkt en we kijken ook maar even opzij, dan zijn die ogen aan de rand van ons blikveld geregistreerd, onbewust. Even later krijgen we dan het gevoel dat iemand naar ons kijkt en dan kijken we echt om en ja hoor iemand kijkt naar ons. Het was een onbewuste registratie die wij ervoeren als een gevoel, maar er is niets paranormaals aan de hand, het is gewoon de manier waarop we die informatie verwerken.