Er wordt vaak beweerd dat je kunt voelen dat iemand naar je kijkt. Omdat niemand daar een verklaring voor kon vinden, zijn er vele experimenten gedaan op dit vlak.
Wat bleek: in tegenstelling tot het populaire geloof, kun je NIET voelen dat iemand naar je kijkt.
Je kunt het alleen "voelen" als het gebeurt aan de rand van je blikveld. Dan zie je het gewoon, maar zodanig onbewust dat je niet weet dat je het ziet. Voor jou is het dan een gevoel. Ik werkelijkheid heb je het gewoon gezien in je perifere gezichtsveld.
Als jij strak de ene kant opkijkt, en achter jou kijkt iemand wel of niet naar jou zonder dat jij weet/ziet/hoort/merkt of die persoon wel of niet naar jou kijkt, blijkt dat je niets kunt voelen. Je hebt dan werkelijk geen flauw idee of je wel of niet wordt aangekeken.
Gevoelsmatig ligt dat anders.
Soms heb je het gevoel dat iemand naar je kijkt, ook al kun je dat niet hebben gezien. Je kijkt op, en ziet niets bijzonders.
Dit voorval vergeet je.
Soms heb je het gevoel dat iemand naar je kijkt, jij kijkt op, en je ziet dat er inderdaad iemand is die naar je kijkt. Dat geeft een emotie. Positief of negatief, dat maakt niet uit - je hebt een emotie. Alles wat gebeurt en wat gepaard gaat met een emotie, onthoud je veel beter.
Dit voorval onthoud je dus.
Na een paar keer heb je alleen die gevallen onthouden waarin je dat gevoel had dat je werd bekeken, en dat het klopte. Alle gevallen waarin het niet klopte, ben je vergeten.
Je denkt dan dus dat je een betrouwbaar gevoel hebt. Ten onrechte.