Ouderschap & Opvoeding

Onze 6 maand oude baby heeft momenten dat ze onophoudelijk weent en andere waarop ze de hele tijd heel enthousiast en tevreden is. Wij zien geen enkel verband tussen andere invloeden van buitenaf, zoals voeding, aandacht, knuffels, schone luier, etcetera...

Ik heb een keer een deskundige over de puberteit horen zeggen: " De jeugd van tegenwoordig is losbandig, is lui, heeft weinig normen en waarden, is promiscuous...." en vervolgens kwam hij met de bronvermelding van een auteur uit het jaar nog wat, maar in ieder geval van een paar eeuwen terug. Dit om aan te tonen dat de zorgen die volwassenen uiten van alle tijden is. Wie kent een soortgelijk citaat en heeft daarbij een datum en auteurvermelding?

Ik weet dat driftbuien vaak voorkomen bij peuters rond deze leeftijd. Maar ik heb het idee dat hij de driftbuien niet perse heeft omdat hij iets moet doen wat hij niet leuk vindt.
Want ook al gaan we iets leuks doen buiten, het moment tussen vertellen dat we zo gaan, en de jas aan doen is een drama.

Bij deze driftbuien laat hij zich op de grond vallen, het liefst onder de tafel en gaat hard huilen. Geen krokodillentranen maar echte tranen.

Meestal laat ik hem heel even uitrazen, maar als hij dan stil is en ik kondig weer aan dat we nu echt de jas aan gaan trekken of gaan slapen begint het weer van voor af aan. Ik kan hem wel telkens optillen en op de trap zetten, maar heeft iemand een andere methode?
Negeren werkt eventjes, maar dan begint t weer opnieuw. Soms als ik hem gewoon naar boven til als we naar bed moeten, huilt ie nog een kwartier, en niet een beetje, maar echt overstuur!
Terwijl die toch 3 vd 5 keer wel gewoon mee naar bed gaat, of naar buiten, en dan zijn er nooit problemen.

Ik kondig alles heel vaak aan bij hem. Goed vantevoren, en een aantal keer zodat hij weet wat hij kan verwachten. Maar nog gaat het soms mis.

Is dit gewoon een fase? (3,5 jaar)

Er hoeft natuurlijk niet gehaast te worden, maar ik vind het wel erg lang om elke avond 5 kwartier aan tafel te zitten. Het jongetje eet wel, maar kauwt heel langzaam en is steeds afgeleid.

Tot dusver heb ik er niet al te veel aandacht aan besteed, omdat ik denk dat stressen al helemaal averechts werkt.

Of voor de ontwikkeling van zijn voeten op lange termijn?