Driftbui 3-jarige als hij ergens heen moet (naar buiten/naar bed/naar de winkel/luier verschonen. Wat te doen?

Lastig lastig. Goed dat je vantevoren aankondigd wat de plannen zijn. Misschien dat de plannen goed vantevoren worden toegelicht maar dat er geen vaste structuur is wat hem zo doet gedragen?
Als het op een vast tijdstip is kan het zijn dat hij moe is? Een middagdutje is misschien een uitkomst (hangt ook een beetje van zijn bedtijd af).

Ik vertelde mijn kinderen ook ruim van tevoren wat en waar we naar toe moesten, dan zette ik 10 minuten voor vertrek de eierwekker op 10 minuten en dan wisten ze dat ze hun jas aan moesten, zo deed ik dat met alles, ook met bedtijd, het in bad gaan, dus altijd 10 minuten de tijd geven om af te maken waar ze mee bezig zijn, wel een duidelijke wekker nemen, zodat ze zelf de tijd in de gaten kunnen houden. Het is een fase, dus het gaat over.

werk met simpele pictogrammen en houd je aan een dagschema zodat het allemaal duidelijk is .houd je daar zo veel mogelijk aankinderen hebben behoefte aan regelmaat en struktuur.meestal is het een fase en gaat het wel weer over.maar hou het goed in de gaten want het kan ook iets anders zijn zoals een eerste teken van bv autisme.maar daar moet je niet van uitgaan.

Waarschijnlijk is dit een fase waar je met hem doorheen moet.
Wat ik uit ervaring kan aanraden is: zeer consequent zijn. Niet laten uitrazen, niet negeren, niet steeds waarschuwen.
Misschien heb je er teveel aan toegegeven? Want dan wordt het erger en erger.
Wat vaak helpt bij driftbuien is stevig vastpakken en zelf heeeeeeeeel rustig blijven. Niks zeggen, alleen vastpakken en vasthouden. Mijn ervaring is, dat ze dan nog even tegenstribbelen, maar dat het vrij snel ophoudt. Zeer belangrijk is: zelf rustig blijven, assertief en vooral: niks zeggen!!! Hij merkt dan heel snel, dat zijn gedrag niets doet met jou en dat het zinloos is om ermee door te gaan. Het stevig vasthouden is, om hem zekerheid te geven, letterlijk vastigheid en houvast.
Is hij gekalmeerd, dan kan je hem, zelf ook weer heel rustig en kalm, prijzen om de verandering in zijn gedrag en he vertellen, dat dit nou precies is, wat je fijn vindt en de bedoeling is.

Belangrijk met alles is ook, dat je zelf altijd rustig, kalm en assertief bent en blijft.
Ik ben zelf geen voorstander van negeren, omdat dit zo ongeveer het ergste is wat je iemand kunt aandoen.

Mijn zoontje deed dit ook. Hij kan niet tegen veranderingen en houdt niet van verrassingen, hij is nu 7 jaar. Als wij van tevoren aankondigden dat we 'over 10 min' naar oma gaan, en na 5 min nog een keer, was het mis op het moment dat we daadwerkelijk gingen. Deze tijd, dus die 10 en die 5 min, zegt hun niets. Hij hoort dat we zo naar oma gaan, maar mama blijft gewoon zitten. Dus begrijpt hij het niet. En even later, zegt mama weer dat we 'straks naar oma' gaan. En weer blijft ze zitten of gaat door met haar ding. Dus het kind gaat spelen, zit weer lekker in z'n spel. En dan opeens moet het opstaan omdat 'we naar oma gaan'. Begrijp je? Veel kinderen passen zich moeiteloos aan en vinden het geen probleem. Maar sommige kinderen niet. Je kunt misschien beter zeggen dat je 'nog even gaat stofzuigen en dan gaan we naar oma'. Probeer dingen zo voorspelbaar mogelijk te maken, zodat hij weet waar hij aan toe is. En soms is het inderdaad een fase, maar sommige kinderen hebben gewoon echt duidelijk structuur en regelmaat nodig. En maak het niet te ingewikkeld, hij is nog maar drie... ;-)

Driftbuien zijn een teken dat het kind het gevoel heeft machteloos te zijn. Dit wilt niet zeggen dat je het kind de baas in huis moet laten zijn. Hij duwt tegen de grenzen om macht uit te oefenen. Er zijn verschillende manieren om hiermee om te gaan, maar je moet de manier kiezen dat past binnen je gezin en opvoedmethode. Het is (zoals hierboven al gezegd) belangrijk om consequent te zijn: je kind moet weten wat hij kan verwachten. Hij moet weten hoe zijn ouders zullen reageren. Dat geeft een gevoel van veiligheid. Je moet jezelf niet forceren om consequent te zijn, want dat voelt je kind aan: gewoon jezelf zijn en duidelijke grenzen trekken.

Het gebeurt vaker dat kinderen driftbuien krijgen (op elke leeftijd trouwens). Mijn advies: niet teveel praten maar duidelijk maken wat je verwacht. Stel je zelf in de plaats van je kind: wat kan er anders? wat zou je zelf leuk vinden? hoe zou je luisteren? Kijk ook naar die keren dat hij luisterde: wat was er toen anders? Misschien is zijn spel onderbroken? Of is hij in gedachten nog ergens anders?

Het aankondigen is goed voor sommige kinderen, maar is idd stresserend voor anderen. Hoe zou jij of je partner reageren? De kans is groot dat je kind hetzelfde reageert als één van jullie.

Kinderen zijn vaak een barometer voor de gezinssituatie. Sta even stil bij jullie relatie, of er stress is in het gezin en/of één van de ouders (of allebei) teveel bagage meeslepen uit het verleden of dat er recent iets gebeurt is. Vaak verdwijnen gedragsproblemen als het probleem in het gezin opgelost is en soms ligt de oorzaak buiten het gezin (school bvb).

Elk ouder-kind relatie is uniek en jij weet als ouder heel goed wat je kind nodig heeft om gezond op te groeien. Twijfel niet aan jezelf en luister zeker niet teveel naar raad dat niet goed aanvoelt. Je kind zal voelen dat je niet handelt uit je hart en hierop reageren. Volg enkel advies op dat past binnen jullie ouder-kind relatie en binnen jullie gezin en opvoedmethode. Er zullen later nog crisissen komen. Je kan best nu beginnen met een goede basis te leggen voor later. Geef je kind duidelijkheid en een veilig gevoel en de komende crisissen zullen niet zo hevig zijn. Praat met je kind (op zijn niveau) en blijf contact houden met je kind.

wat ik zelf deed met de driftkikkertjes hier

#positief blijven
(niet: nee, NU doen we onze jassen aan, maar 'kom, dan gaan we onze jassen aan doen)
#rustig blijven
zijn er eenmaal woede aanvallen dan doe je er niets meer tegen en is laten gaan en even negeren het beste wat je kan doen. merk je dat jezelf ook wat narrig wordt is het beter om even weg te lopen dan om te schreeuwen
#schreeuwt hij alles bij elkaar en duurt het wel heel erg lang: woede/verdriet/frustratie is okay (hier moeten ze ook meer om leren gaan, dus laat het hem uiten) maar niet op een plaats waar je er last van hebt. dus even uit je pan op een plaats waar het wel kan (geen slaapkamer, stoutstoeltje of ruimte die een kind gaat koppelen aan deze emotie) wees wel duidelijk dat het géén straf is.
#is hij op het punt dat hij weer 'bereikbaar' is zal hij waarschijnlijk nog van slag zijn. zelf pakte ik mijn kids dan bij me: 'oei, dat wat een verdriet zeg' en als ze hier 'doorheen' waren en weer rustiger waren gingen we de jas aandoen.

#kind de mogelijk geven om even om te schakelen:
je zegt wel van tevoren wat je gaat doen, maar als je een hele rits handelingen opnoemt kan het voor een kind alsnog verwarrend zijn.
#begrijpbaar voor het kind:
eerst, straks, over een kwartier, daarlijk, vanmiddag etc zegt een kind niets. hij weet wel wat de plannen zijn, maar nog steeds niet exact wanneer zodat het voor zijn beleving nog plots uit de lucht komt vallen. (een kookwekkertje met een streepje erop wat duidelijk te zien is, het aanwijzen van de grote wijzen en aangeven dat het er bijna staat kan schelen)
of aangeven: als we hiermee klaar zijn gaan we..... (klaar zijn is een duidelijk begrip)

(deel 1 verder in reacties)

Probeer eens als je je zoon iets verteld eerst naar hem toe te lopen.
Zak zelf door je knieën, maak eerst oogcontakt door zijn naam te zeggen, daarna pas wat je gaat doen.
Zeg dingen niet van tevoren, op die leeftijd hebben ze geen idee van tijd.
Wel daarna gelijk gaan, niet zelf eerst nog wat anders gaan doen.

Vind dit eigenlijk best goed, wilde dat ik dit geweten had toen mijn kind klein was :-))

Mijn zoontje heeft precies hetzelfde gehad dus ik weet hoe moeilijk het is.

Ik heb uiteindelijk een groot papier opgehangen in de woonkamer en daar een ''rooster'' op gemaakt.

Je schrijft links de dagen van de week en naast die dagen maak je tekeningen met wat je gaat doen die dag.
Voor buiten spelen teken je bijvoorbeeld een boompje met een schommeltje, voor het eten teken je een bordje met eten er op, als je bij iemand op visite gaat teken je een autootje met een paar poppetjes erbij, en voor boodschappen doen teken je bijvoorbeeld een poppetje die een tas draagt, voor tandjes poetsen teken je een tandenborstel en voor het naar bed gaan een bedje etc etc.

Als je dit hebt opgehangen ga je met je zoontje jou mooie kunstwerken op het rooster bewonderen en leg je op een leuke manier uit wat elk tekeningetje betekent.

Wat ik met mijn zoontje had afgesproken was dat als hij alles netjes en zonder te huilen had gedaan dat hij aan het eind van de dag een sticker op die dag mocht plakken. en als hij 7 stickers (dus alle dagen van de week) op het rooster had staan dat hij een klein autootje of iets anders leuks mocht uitzoeken. (gewoon van de zeeman).

De eerste dagen probeerde hij het nog maar later werkte het bij mij perfect!

Veel succes, ik hoop dat je hier wat aan hebt.

En vergeet vooral niet rustig te blijven tijdens een van zijn uitbarstingen!