Kunnen baby's ook al manisch-depressief zijn?

Ik schrik wel een beetje van het feit dat de verdenking/de zorg een beetje uitgaat naar een zeer ernstige psychische ziekte.
Een baby reageert heel uitgesproken op de situatie hoe hij zich voelt en kan daarom het ene moment langdurig huilen en op het andere moment , met de traantjes nog in de ogen, breed lachen. Daar is hij baby voor.
De reden waarom de baby soms langdurig huilt kan -natuurlijk-heel veel oorzaken hebben. Als je je zorgen maakt zou ik even contact opnemen met het consultatiebureau.
Maar ik zou mijn zorgen niet gaan projecteren op erge ziektes, dan is denk ik het einde zoek.

De gevoelens die horen bij een dergelijke ernstige psychiatrische stoornis, kun je echt niet toeschrijven aan een baby. Een baby heeft geen grootheidswaan, doet geen impulsaankopen of praat veel sneller dan anders (manie) en heeft ook geen last van extreme somberheid, terugkerende gedachten aan de dood, of ongewild gewichtsverlies door een depressie. Daarbij wisselen bij een bipolaire stoornis episoden van depressie (meer dan twee weken) en manie (vijf dagen of langer) elkaar altijd af, met daartussen klachtenvrije periodes van minstens twee weken. Dat patroon lees ik niet terug in de vraag. Maar het stellen van dergelijke diagnoses is bij jongeren onder de 18 of zelfs 21 al een punt van discussie, laat staan dat het vast te stellen zou zijn bij een baby van 6 maanden.

Het afwisselend enthousiast zijn en huilen, lijkt mij - net als anderen voor mij - horen bij het baby-zijn. Ook bij oudere kinderen is het heel normaal dat boze buien en ongeremd enthousiasme elkaar afwisselen. Denk aan "Jantje lacht, Jantje huilt".

Veelvuldig huilen kan natuurlijk wel een reden zijn om eens verder te gaan kijken. Zeker wanneer een kind extreem veel huilt, het ontroostbaar lijkt, en dit langere tijd achter elkaar aanhoudt, kan dat aanleiding zijn om wat uitgebreider medisch onderzoek te doen. Je bent van België volgens mij hé, klopt dat? In Nederland hebben we de consultatiebureaus voor advies aan ouders van baby's , ik weet niet hoe dat in België is. Hoe dan ook kun je in elk geval altijd je eigen huisarts vragen als je je zorgen maakt.

#shock#

vreemde gedachte om te denken aan gelijkenissen met een bipolaire stoornis.....

baby's reageren op prikkels en/of willen je wat kenbaar maken. wat jullie niet zien wil niet zeggen dat het daarom ook uitgeloten kan worden natuurlijk.

kinderen kunnen overprikkelt raken bv als jullie nergens last van hebben en het probleem niet zien
probeer eens rustig te gaan zitten met je kleine lekker tegen je aan rustig zingen of praten, langzaam wiegend. lekker een badje of samen onder de douche staan(afleiden met speeltjes die voor haar neus, geluidjes, lichtjes, voedsel aanbieden, luier checken, radeloos met het kind op de arm ijsberen etc kan gewoon teveel van het goede zijn en het verergeren)

weet niet hoe je naar de voeding hebt gekeken? huilt ze na een vaste maaltijd of een flesje (verzadigd het wel genoeg of kan je het wat dikker maken) geen koemelk allergie bv?

reflux als als mogelijk optie overwogen?
boertjes die dwarszitten? (een kussen #onder# het matras, of iets stevigs onder de pootjes aan het hoofdeind zodat haar hoofdje wat hoger komt te liggen wil weleens helpen)
iets veranderd in de voeding? jou voeding als je (nog) borstvoeding geeft?
niet verkouden (geweest) zodat het geen oorontsteking/oorpijn is (kan ook zonder verkoudheid overigens)

geen koorts/verhoging? tandjes die doorkomen (kunnen ze ook last van hebben) de (zoveelste) kinderziekte of vlekjes? gezonde eetlust, drinkt genoeg?

zijn het bepaalde momenten van de dag/nacht? als ze alleen is en jullie niet ziet en/of hoort?

draait ze misschien om in haar box/bedje en kan niet meer terug draaien? pakken jullie haar minder op dan anders? is ze op een eigen kamertje gaan slapen? ander bedje? hoe is de temp in de slaap/woonkamer?

knuffel je de hele dag door en is dit misschien teveel? zijn jullie zelf gespannen door het huilen en breng je dit over op je kind? heeft ze een sterke voorkeurshouding en/of overstrekt ze veel? was de bevalling heel vlot of juist heel langdurig?

kortom, ga ALLES na, want er zijn gewoon oorzaken die velen malen logischer zijn dan aan te nemen dat een kind van die leeftijd manisch depressief kan zijn (je meent het toch niet echt he om dit als een mogelijke oorzaak te zien, of ook maar te vergelijken met het huilen?!)

mocht je er niet uitkomen zelf ga dan naar je huisarts zodat deze even met je mee kan denken en even naar het kind kan kijken (vooral de oortjes even laten nakijken, al zou ik niet weten waarom ik dit benadruk)

succes!