Slippertje...wel of niet opbiechten?

altijd opbiechten en je overleveren aan de genade van de ander.

Ja altijd doen, wil je het nog redden... Eerlijkheid duurt het langst, maar dan ook de gevolgen dragen, dat dan weer wel...

Ik doe het altijd, hoe klein de aanleiding ook was...
Je schiet er niets mee op, de waarheid komt altijd boven en een vrouw die maak je niets wijs, als man...

Toegevoegd op 16-05-2009 12:56:20
En als het niets was, dan moet dat ook voor de vrouw, jouw vrouw duidelijk zichtbaar zijn de volgende keer... Anders heb je toch gejokt, naar jezelf ten eerste, maar ook naar haar, je eigen vrouw ten tweede...

wat is wijsheid? niet vreemdgaan...

N O O I T vertellen. Als je partner dit pikt, zal het je toch de rest van je leven worden nagedragen.
En, je partner zal het als excuus aangrijpen om je na te gaan doen.
(kom maar op met die woedende reacties :))

Ik heb niets op te biechten als vrijgezell(ig)e meid...

Maar vind wel dat je gewoon eerlijk moet zijn tegenover de persoon waar je een relatie mee hebt. Anders kan er na mijn mening geen sprake zijn van een goede relatie...

Nee, niet opbiechten.
Omdat het geen enkel doel dient en nooit zal leiden tot een positieve uitkomst.

als je er zelf in je hoofd maar genoeg last van heb hoef ik het niet perse te weten, mijn kijk op mijn man zal dan definitief anders zijn. wat niet weet wat niet deert, en wat je niet ziet bestaat niet, ik weet namelijk dat ik mijn man nooit zal vergeven. ik vind dat de nummer 1# relatie breuk

Daar hebben we toch de biechtstoel voor? Als je het aan God vertelt voelt het wel goed en het blijft jullie geheimpje.

Om te beginnen moet je nooit vreemdgaan natuurlijk. Als je dat toch doet is er waarschijnlijk iets mis in je relatie.
Mocht het toch gebeuren om wat voor redenen dan ook, dan denk ik niet dat je het moet vertellen. De pijn die je partner dan voelt en de breuk in het vertrouwen wegen niet op tegen het opbiechten.

Toch zal het voor iedereen anders kunnen zijn, zoals ook iedereen anders is. De een zal er makkelijker mee om gaan dan de ander.
Ook hangt de situatie er een beetje van af natuurlijk. Een slippertje met de buurman/vrouw bij wijze van spreken kan eerder uitkomen dan een vlam(metje) die je ver weg op vakantie bent tegen gekomen en toch nooit meer ziet.

Maar nogmaals, als je in een serieuze relatie zit, ga dan niet vreemd.

Tja ik zou het wel opbiechten. Maar goed die consequenties draag je als je stom genoeg bent om een slippertje te doen.
Vraag me dan ook af of je echt van die persoon houdt waarbij je vreemd gaat.

Niet vreemdgaan.
En als je toch zo stom bent, draag dan ook de consequenties, opbiechten dus.
Gelukkig kom ik thuis genoeg aan m'n trekken zodat dit een retorische vraag is, ik heb na 20 jaar huwelijk nog nooit de behoefte gevoeld vreemd te gaan.
Bekijk het eens van een andere kant. Waar is je relatie op gebasseerd, liefde, vertrouwen en eerlijkheid mag ik hopen.

Als je bent vreemdgegaan omdat je eigen relatie niet helemaal ok is: opbiechten. Als het een slippertje betrof met iemand die je daarna nooit meer zal zien en die geen enkele rol in je relatie zal betekenen: zwijgen.

Ja, ik zou het direct vertellen. De reden hiervan is dat het in een relatie enorm belangrijk is om eerlijk tegen elkaar te zijn. Hoe pijnlijk dat ook is.

Er stond een hele poos geleden in Psychologie Magazine een artikel dat raakvlakken heeft met deze vraag. Het ging erover dat het NIET altijd goed is om eerlijk te zijn. Verder stonden er voorbeelden in waarbij het wel goed is, en voorbeelden waarbij het niet goed is. Ik kan het artikel niet meer heel goed herinneren, maar de boodschap is in elk geval dat het niet vanzelfsprekend het beste is om op te biechten. De belangrijkste vraag die je je moet afstellen is: Wil ik het vertellen? Als je antwoord is: "Ja, want anders knaagt het de rest van mijn leven aan me.", dan moet je het vertellen. Als je antwoord is: "Ja, want dat is het beste.", dan moet je nog eens goed nadenken, want afhankelijk van je doel is dit misschien niet de beste beslissing.

Met mijn vriend was het 1 jaar uit... Toen heb ik een one-night stand gehad. Na een jaar kwamen we bij elkaar. Omdat hij het niet zou 'waarderen'... Heb ik het nooit verteld.

1. niet vreemdgaan
2. eerlijk zijn, dus opbiechten
3. altijd alle consequenties dragen van alles wat je doet

Uiteraard is niet vreemdgaan uiteraard het allerbeste.
Maar in antwoord op je vraag:
Ga na wat je zelf in zo'n situatie zou willen?
Als jouw vriend/in, man/vrouw, vreemd zou gaan, zou je dat willen weten?

Men zegt: Eerlijkheid duurt het langst, maar of dat in huwelijken ook opgaat dat die langer duren als je eerlijk bent betwijfel ik.

Een slippertje is iets van jezelf. Door dit op te biechten, leg je het probleem bij je partner.

Bij een affaire of parallelrelatie is er wellicht wat meer mis met je relatie en kan een gesprek helpen.

Ik zou zeggen: om te beginnen niet doen, dan is er niets om op te biechten, en niets om zorgen over te maken.

Doe je het toch, ja, dan hangt het er vanaf. Wil je graag van je partner af, vertel het die dan zo zuur mogelijk, op het verkeerde moment.

Maar wellicht is het toch beter er van te voren afspraken over te maken. Als het kan in je relatie, kun je het beter open en bloodt doen... Dan lijkt het me uiteindelijk nog leuker en fijner ook.

Niet opbiechten en het nooit meer doen of de eer aan jezelf slaan en uit de relatie stappen. Al de rest is laf en onnodig miserie zoeken.

Bedrieg je méér dan een keer: weet dat je een slet/rotzak bent en je vriend/vriendin dit niet verdient. Maak ermee gedaan an wees eerlijk alvorens je met je volgende speeltje in bed duikt.

Altijd opbiechten.
Je hebt alleen je zelf ermee. Je zult altijd het gevoel hebben dat je liegt tegen die gene.