Hoe gezond is het slaan van je kinderen?

Heel ongezond, ze slaan namelijk altijd ooit terug... ben jij het niet, dan zullen ze hun kinderen slaan...
dus uit den boze...
Waarom denk je dat het enige nut zou kunnen hebben... En als je van je kinderen houdt, hoe kun je ze dan slaan?
Ik snap dat niet...

Toegevoegd op 09-05-2009 15:07:26
Maar anders is het helemaal niet ongezond vanuit het oogpunt van de opvoeder, je handen wennen er na verloop van tijd wel aan...

Kinderen (en niet alleen kinderen) slaan is een teken van onmacht. Als je je toevlucht daartoe neemt, begeef je je op een hellend vlak. Je zult je autoriteit toch echt op een niet gewelddadige manier moeten verkrijgen.

Het slaan van tennisballen is vele malen gezonder dan het slaan van kinderen.

Toegevoegd op 09-05-2009 15:18:39
Simpelweg NIET doen, slaan van kinderen! Zoek een andere oplossing!

1001 manieren om je kinderen op te voeden zonder ze te slaan! waar kinderen ook nog eens veel meer van leren. kinderen zullen moeten leren om zelf verantwoording te dragen, ook als de ouders niet aanwezig zijn. dus wanneer een kind alleen dingen doet omdat het anders slaag krijgt, leert het deze vaardigheden niet eigen te maken en kan daar een groot gedeelte van zijn of haar leven last van hebben. daarbij schaadt het de vertrouwensrelatie tussen ouder en kind.
niet doen dus.

Wat een vreemde vraagstelling, je impliceert dat het gezond is maar je wilt wilt op welke schaal......dat het uberhaubt in je opkomt. Jij Bent je kind!!!

Toegevoegd op 09-05-2009 18:28:07
de 2e wilt=weten......

Van een corrigerende tik is nog nooit iemand slechter geworden.
Ongeacht wat het politiek correcte volksdeel ervan vindt.

Met slaan leer je je kinderen dat degene die lichamelijk geweld gebruikt altijd de macht heeft.

zonder echt de minst kwade omschrijving te noemen denk ik dat je kunt volstaan met dit:
negatief gedrag sla je er eerder IN dan UIT en is meer een uitlaatklep voor je eigen machteloosheid dan dat het enige opvoedkundige waarde heeft.

Voor wie gezond? voor jou in eerste instantie wel; je woede/frustratie/enz sla je van je af. Maar voor je kinderen niet zo gezond

Als ik thuis kom, sla ik mijn kinderen. Als ik niet weet waarom, dan weten zij het wel!

Kijk maar in het buitenland, waar de politie ook gelijk hard erop los slaat. Daar kennen ze niet eens criminaliteit. Het is zo leerzaam, dat ik de dag vaak al begin met een flink pak rammel!

Als je kinderen slaat, leer je ze maar 1 ding: dat ze bang van je worden. Ze zullen ontwijk-gedrag gaan vertonen, het slaan proberen te ontlopen. Niet door niet te doen wat niet mag, maar door het stiekem te doen. Kortom, het helpt eigenlijk geen zier, en is puur een teken van onmacht van degene die slaat.

Wat veel beter helpt, is je kinderen belonen voor goed gedrag, en proberen het goede gedrag uit te lokken. Toen onze kindjes vorige week wat voorzichtige klachten van de buren hadden uitgelokt, hebben wij een papier met regels gemaakt, en als ze zich daar goed aan houden krijgen ze per regel die ze goed hebben gedaan die dag een stikker(tje). Als ze 9 of 10 stikkers hebben, verdienen ze er een grote stikker bij. De regels worden zo elke dag herhaalt, als ze zich er goed bij gedragen wordt dat gedrag beloond, en ze zijn 's-avonds apetrots als ze een 'grote' stikker verdiend hebben. Als ik ze zou slaan bij iedere overtreding (of schreeuwen, helpt ook nix), sta ik in de hele buurt voor aap, worden mijn kids niet opgevoed, en koopt niemand er iets voor.

Niet alleen dat het niet mag.....het HELPT ook NIET.

Uitleggen waarom iets niet mag, blijven doen...geduld hebben. Dat heeft nog een KANS van slagen. Meppen niet. Het is dom, stom, zinloos.

Stel je maar eens voor of het zou helpen dat als jij te hard of door rood rijd, of niet bij een zebrapad oversteekt, dat dan de agent je met zijn gummiknuppel ging afrossen.
Je zou het niet pikken denk ik, en als je het wel deed, dan hield je je aan de regels OMDAT hij anders mept. En leer je dus niet WAAROM de regels er zijn. Dat is onderdrukking.
Hoe denk je dat je kind zal opgroeien? met welk karakter? Hij word ofwel ook geweldadig, maar in elk geval dom. Zoals er zoveel zijn, dat is waar, kijk maar om je heen.....

het is een heeeeel uiterst middel, en mocht je ooit er toe over gaan om een kind te slaan heb het er dan heel goed met hem/haar over daarna waarom je het heb gedaan. Ik heb het uiteraard over een correctieve tik he, niet een rechtse directe of een reeks klappen dan wel pak slaag.

Ha, die Sir Alien;

Ik ben het ermee eens dat er in de opvoeding altijd wel situaties zijn waarin een corrigerende tik op zijn plaats kan zijn. Blijft overeind dat er nauwelijks is aan te geven waar de grens ligt tussen slaag en die corrigerende tik. En daar nog bij; slaan blijft een bewijs van pedagogische onmacht.

Ik heb vroeger vaak zat een pak slaag gehad en ben er niets minder van geworden. Geen trauma aan overgehouden en een prima band met mijn moeder (die de tikken uitdeelde). Mishandeling kan je nooit goedkeuren natuurlijk.

Ik denk als je het in je heb om je kinderen te slaan (ook een corrigerende tik) ben je sowieso niet geschikt om kinderen te mogen hebben..ik vind ''een corrigerende tik'' trouwens ook een heel slap argument van dergelijke ouders om hun kinderen te mogen slaan. Als je geen controle over je kinderen heb moet je jezelf denk ik toch even achter de oren gaan krabben...

Toegevoegd op 09-05-2009 19:56:38
je van je kinderen houdt, hoe kun je ze dan slaan?
ik bedoel je slaat je huisdier toch ook niet (mijn kat is in dit geval mn kindje;-)

ik ben tegen slaan, maar hij krijgt hier na 3 waarschuwingen toch echt een tik op de vingers, 9/10 schrikt hij alleen, echt pijn zal het niet doen.

x

Ik vind het heel gezond dat ik vroeger regelmatig een corrigerende tik gehad heb. Het heeft me geholpen met grenzen stellen. Als mijn ouders het altijd bij Foei gelaten zouden hebben, dan zou ik ze op een gegeven moment vierkant uitgelachen hebben. Als ik de huidige generatie kinderen zo eens bekijk, dan denk ik dat een opvoedkundig verantwoorde tik hier en daar helemaal geen kwaad zou kunnen.

We kregen altijd 1 waarschuwing, negeerden we die, ja, dan kregen we een tik.
Nooit op het hoofd hoor, altijd op de billen.

Nu ik weer terugdenk aan die tikken, komt er direct weer een leuke herinnering op. Mijn zusje en ik waren vroeger altijd aan het etteren met elkaar. Minimaal 1x per week negeerden we de waarschuwing en dan zagen we mijn vader opstaan uit de stoel, voor ons een teken om direct een spring richting boven te trekken (naast de tik werden we ook direct naar onze kamers gestuurd). Nu is onze trap net niet breed genoeg om met zijn tweeën naast elkaar naar boven te rennen. Dus ja, dan zaten we elkaar zo in de weg dat we alsnog beiden onze tik kregen en ja, dan boven waren wij uiteraard weer de beste maatjes en was het uiteraard altijd weer die stomme papa.... (of mama)

Het ergste dat mij thuis ooit gebeurt is is dat mijn moeder in huilen uitgebarsten is toen we het een keer echt bont gemaakt hadden... Die huilbui heeft mij meer pijn gedaan dan welke tik dan ook.