Hoe hiermee om te gaan?

Question

Ik zal mijn vraag even uitleggen. Ik ben herstellende van een zware knieoperatie, kan en mag niet lopen en ben al 5 weken volledig afhankelijk van hulp. Op het moment dat manlief niet thuis is is mijn moeder hier om me te helpen met de kids en het huishouden. Ze is hier dan ook erg vaak aangezien mijn partner in ploegdiensten werkt. Mijn moeder is een echte schat en ze wil alles wel voor me doen maar het is een regelrechte chaoot... Ze is eigenlijk de hele tijd wel bezig maar maakt niets af, begint weer aan het ene terwijl het andere nog niet is afgemaakt. Zo kan ze rustig een aantal wasmanden in de kamer laten staan en er de hele dag gewoon omheen lopen, net alsof ze dat niet ziet of zo. Er worden dingen uit de kast of de schuur gehaald en die laat ze dan vervolgens gewoon staan zodat de rommel zich meer en meer opstapelt. En ik weet wel dat de situatie dit met zich meebrengt maar dit gaat nu al weken zo en ik heb niet het hart om haar duidelijk te maken dat ik er soms even gek van word... Manlief komt iedere dag thuis in de "rommel"en het eerste wat ie doet is het spul aan de kant maken waardoor ik me ook weer bezwaard voel. Wat moet ik hier nu mee? Ik ben nog zeker een 5tal weken afhankelijk van haar, moet ik er maar gewoon doorheen kijken en het zo laten of moet ik het met haar bespreken? En hoe doe ik dat zonder haar voor het hoofd te stoten? Is erg moeilijk dit want ze bedoelt het zo goed en is ontzettend lief voor ons...

 · Accepted Answer

Haal een paar keer diep adem, en laat het gebeuren, zoals het gaat....als je straks weer op de been bent, kan je alles weer precies zo doen, als je het graag hebt. Dan maar iets meer 'chaos' - er wordt lief en steeds voor je gezin gezorgd.

Ik ken een heleboel mensen (mezelf inclusief...), die een vreemde zouden moeten inhuren, omdat er niemand in de directe omgeving is om dagelijks in te springen.

Voel je niet bezwaard, als je man als hij thuiskomt even als een tornado te keer gaat : als hij weg is naar zijn werk, kán hij immers niet helpen : hij doet dit dan direct als hij thuiskomt, zo maakt/voelt hij zich ook nuttig en meehelpend, nu jij even uit de roulatie bent.
Hij zou ook met een zucht en een koud pilsje en de afstandbediening op de bank kunnen zakken, en de boel-de-boel laten.....

Geniet ervan, dat er een zo lief iemand helemaal kan en wil inspringen - het is een tijdelijk iets, dus spreek vooral ook steeds je enorme waardering uit naar je moeder : het valt niet mee, om opeens full-time-moeder te zijn met een 'invalide' dochter, een groot huis, de kinderen, en alles wat er moet gebeuren, en dan ook nog met deze temperaturen....

Je zult de rest van je leven met veel dankbaarheid en vertedering terugdenken aan de tijd, dat je moeder dit allemaal nog kón...

Zoals ik me van de week realiseerde, dat mijn vader van 90 me 30 jaar geleden in een geleende rolstoel door het bos duwde, omdat ik met skiën m'n been gebroken had, en ik zo vreselijk graag éven naar buiten wou....Wat was hij toen toch nog enorm sterk en goed....

Dus geef haar een extra-dikke hug, en zeg haar, dat je écht niet zou weten, hoe het zonder haar zou moeten, en bedank haar voor alles, wat ze doet, chaos uit de schuur, de kast, en wasmanden inclusief.

 · Answer

het is moeilijk om het aan te zien omdat je zelf machteloos bent en daar voel je je bezwaard door .
onthoud wel dat ondanks de chaotische toestanden dat het met liefde word gedaan en dat kunnen een hoop mensen niet zeggen want die moeten het zelf uit zoeken.
als je weer op de been bent dan kan je een avondje organiseren [etentje of zo] en het met een lach zeggen dat je je wel eens hebt geërgerd omdat ze niet zo werkte als jouw manier van werken .
dan heb je haar bedankt en je hebt gezegd waar je nu tegenop zit te hikken.
even doorbijten en denk maar ,het is allemaal goed bedoelt.

 · Answer

als mij iets naars overkomt troost ik me met de gedachte dat andere het nog veel slechter hebben ,je zou je b.v. voorkunnen stellen hoe het zou zijn als je geen moeder had,is maar een idee mij help het altijd

 · Answer

O jee, ik lijk op je moeder....
Bij mij gebeurt precies hetzelfde en manlief wordt hier ook krankjorum van. Uit ervaring weet ik dat als ik me echt concentreer en één ding tegelijk doe, dat het dan wel gaat. Maar het is enorm moeilijk om niet afgeleid te worden door alle dingen eromheen. 
Ik zou er wel met je moeder over praten want anders barst dadelijk de bom bij jou of bij je man en dan kan de relatie tussen jullie schade oplopen. 
Probeer het vriendelijk te vertellen door gewoon te vertellen wat je opvalt en haar te vragen of ze dat van haarzelf ook gemerkt heeft. Misschien dat als ze erop let, dat het dan beter gaat.

Verder kun je natuurlijk ook aan haar vragen om zich te focussen op de kinderen en geen was of zo te doen. En dan huur je iemand in om je met het huishouden te helpen. Dan belast je haar ook niet zo. Want ik kan je dit vertellen, als je moeite hebt met concentreren zoals je moeder dat heeft, dan heb je daar zelf heel veel last van.

 · Answer

Het goede nieuws is natuurlijk dat je een fulltime hulp hebt. Da's een luxe tegenwoordig. Voor de rest moet je maar proberen je moeder bij te sturen. 
"Hé mam, wil je even de wasmand geven dan vouw ik het wel."
"Hé mam, de was is gevouwen, wil je die even opruimen?"
Dat soort dingen.

 · Answer

In principe heb jij er geen last van behalve dat je ertegenaan kijkt. Daar zul je je psychisch overheen moeten zetten. Jouw man moet als hij thuiskomt de boel weer opruimen. Het is logischer dat hij er iets van zegt dan dat jij dat doet. Hij kan bijvoorbeeld bij thuiskomst zeggen: "Wat hebben jullie er een bende van gemaakt!" Dan komt het minder aanvallend over voor je moeder. Als hij er niet mee zit, is dat zijn keuze en hoef jij je niet bezwaard te voelen.

 · Answer

Wat prachtig dat jouw moeder dit allemaal voor je doet! Ik begrijp dat je niet ondankbaar bent, maar dat het zó anders is dan jij het zelf zou doen, dat je jezelf er aan ergert. Je voelt je machteloos.

Misschien is het mogelijk voor jou om deze periode te beschouwen als een oefening in geduld. Je moet al zo geduldig zijn omdat je herstel een hele tijd gaat duren, en dan ook nog toezien hoe je moeder je huishouden heel anders doet dan jij het zelf zou doen.

Praat er ook eens over met je man, misschien vindt hij het wel helemaal niet erg om als hij thuis komt van z'n werk eerst even te 'hozen' vóór hij z'n knietjes onder tafel kan steken. En anders: grote kans dat hij straks als jij weer op de been bent, extra waardeert wat je altijd ongezien in huis doet. Leg hem ook uit dat je het er moeilijk mee hebt maar dat je je moeder niet voor het hoofd wil stoten.

Even op je tanden bijten, het komt goed.

 · Answer

Beter méé verlegen dan óm verlegen, moet je maar denken. Het is fijn dat je moeder je zo liefdevol helpt; hoe had je het zonder haar hulp moeten redden. Zij is chaotisch omdat ze steeds wordt afgeleid van wat ze aan het doen is. Kijk even of dat anders kan. Is ze iets aan het doen en jij of de kinderen willen een andere taak van haar, zeg dan vriendelijk "Mam, als je hiermee klaar bent wil je dan...?" Als zij er het figuur naar is toch meteen haar klus in de steek te laten en aan jouw volgende wens te beginnen zou ik zelfs met deze vraag wachten tot het zover zou kunnen zijn dat ze aan een nieuwe taak begint. Zij laat later bv die wasmanden gewoon staan omdat ze steeds denkt "Ach dat doe ik zó wel even". Jij moet haar dus op een vriendelijke manier steeds weer bij de les houden. "Mam, wil je eerst even .... voor je .....?" Je zou haar er ook nog op kunnen attenderen dat je man straks moe van zijn werk komt en het niet leuk voor hem is dan eerst het huis te moeten gaan opruimen. Geef haar ook af en toe een knuffel voor haar prestaties en prijs haar als ze dingen heeft afgemaakt; dat zal haar meer zelfvertrouwen geven dat ze dingen tot een goed einde kan brengen, waardoor ze dat dan ook vaker zal gaan doen.

 · Answer

Het is je moeder. Daar heb jij een groot deel van je leven bij rondgehangen.

Hoe doet ze dat bij haar thuis dan? Wie ruimt daar de achtergelaten rommel op?

Misschien kan je diegene eens vragen of hij na je moeder langs wilt komen. Net zoals thuis.

Kan je zien waarom je moeder zo is? Is ze snel afgeleid of zo.

Het lijkt me dat ze het niet doet als ze het eten klaar maakt. Een half afgekookte bloemkool is niet zo erg lekker.
Kennelijk zegt ze iets tegen zichzelf, waardoor ze het dan toch afmaakt. Misschien kan jij hetzelfde zeggen.

 · Answer

wat je moeder doet is zeker lief..
ze is er voor je en dat is belangrijker dan een wasmand die er staat..
ze staat ook ineens voor een heel gezin te zorgen 
jou en je kinderen en het huishouden 
ook al is ze wat chaotisch, kijker nog even doorheen over een paar weken ben je misschien zover dat je het samen kan doen 
succes

 · Answer

Je kan ook het volgende doen:
Je ziet met je moeder te praten met een kop koffie en zegt dat je wil graag helpen want je ziet hoe moeilijk het is voor haar en dat het moeilijk voor jou ook is want je bent gewend op een bepaalde routine en manier van dingen doen. Daarom wil je samen met haar een wekelijks schema maken van wat moet gebeuren en wanneer, een werk schema zodat je moeder zal ook weten waar ze aan toe bent.
Zodra je alles op een wekelijk werk plan met dagelijks schema zal hebben, zal het goed komen.

 · Answer

Ik zou je aanraden om iemand van de thuiszorg te bellen. 
Zo kan je je moeder ook een beetje rusten, en jij word er rustiger door. Het is dat je moeder te veel aan der hoofd heeft, ze kan niet concentreren aan 1 ding. 
Gun jullie beide de rust. (en vrede)

Als je moeder er iets over vraagt, zeg je dat je het niet leuk vind dat ze zo veel bezig is en dat je liever haar bij je wil hebben.

Suc6 en STeRKTE

Hoe hiermee om te gaan?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (11)

Weet jij het beter..?