Waarom zeggen mensen dat ze gelukkig zijn en laten dat zien terwijl ze toch uit elkaar gaan?

Ringen met namen en kettinkjes zien mensen als verbondenheid. Als dat er niet is, hopen ze misschien dat het nog komt en geven ze elkaar daarom cadeautjes. Dat ze zeggen dat ze gelukkig zijn maar toch uit elkaar gaan, is waarschijnlijk om de buitenwereld niet te laten zien dat het toch niet zo goed gaat als gehoopt. De spreekwoordelijke "vuile was buiten hangen".

Zo zit het denk ik.

Wat mij betreft hangt het 'succes' van een relatie niet af van de duur van de relatie. Als mensen uit elkaar gaan, betekent dat niet per se dat ze niet gelukkig met elkaar *waren*, maar alleen dat ze niet meer gelukkig met elkaar *zijn*. Dat doet niet af aan het geluk dat ze eerder wel met elkaar hadden.

Als je aan iemand vraagt, dan antwoord die persoon bijna altijd standaard met: Goed... En als je dan even doorvraagt dan is het bijna altijd standaard dat het best wel goed is, maar dat het ook wel beter kan en als je ECHT doorvraagt en je gaat er dieper op in, dan is het bijna altijd standaard dat het helemaal niet goed is en er grote problemen in gezondheid of relatie of werk is...

En heel vaak hoor je totaal niets van mensen die zogenaamd HEEL GELUKKIG al jaren samenwonen dat ze vorige maand met de stille trom uit elkaar zijn gegaan met advocaten en andere horrorscenarios...

Mensen doen in relaties van die gekke dingen, ik weet ook niet waarom anderen dat doen, ik doe het niet in mijn ogen, maar een ander zou het anders kunnen zien... Ik laat ieder in zijn waarde, vandaar...

het hoeft niet zo te zijn dat als mensen uitelkaar gaan ze nooit bij elkaar gepast hebben..
en dat ze nooit gelukkig zijn geweest..
in de eerste instantie ga je toch niet zomaar een relatie aan..je voelt je dan toch fijn bij iemand..

Alle begin is prachtig! Je bent verliefd en dat is wederzijds.
Alles is perfect tussen beiden en ze verheugen zich op samen wonen, trouwen misschien, kinderen, kortom huisje, boompje, beestje. Na verloop van tijd sluipen dan kleine ergernissen erin en blijkt dat men te jong was,te blind was, niet goed kan communiceren of whatever.
Als dan de ogen open gaan en men zich afvraagt;"waar ben ik mee bezig, zo wil ik niet verder de rest van mijn leven," kan je ervoor kiezen eens goed te praten met elkaar met wederzijds respect, maar als het echt te laat is, dus als de eens zo hevige liefde is omgeslagen in 'hekel aan' of zelfs haat, dan kun je beter met elkaar breken. Dit komt heel vaak voor en niemend gaat er prat op dat het niet gelukt is. Meestal komt het voor de omgeving ook aan als een complete verrassing en zijn er (soms) maar een paar mensen die het zagen aankomen.

Toegevoegd na 3 minuten:
Ik denk dat (bijna) iedereen bij het begin van een relatie ervan overtuigd is, dat ze perfect voor elkaar zijn. Niemand weet echt dat ze niet bij de ander passen als ze besluiten een relatie te beginnen.