Als ik meer emotionele nabijheid wil, kan ik er dan gewoon om vragen of bereik ik dan juist het tegenovergestelde omdat ik me te afhankelijk opstel?

Graag had ik meer vernomen over wat je bedoelt met het creëren van emotionele afhankelijkheid in dezer. En de link met verslaving? hartelijk dank

Met emotionele afhankelijkheid wordt bedoeld dat je ‘iets’ van buiten jezelf nodig hebt om je fijn en prettig te voelen. Afhankelijkheid van iemands liefde, goedkeurig of aandacht komt doorgaans voort uit een diep menselijke behoefte aan erkenning. Emotioneel afhankelijken voelen zich veilig en bemind zolang de ander, de partner, hen laat blijken dat er van ze wordt gehouden. Om maar zo veel mogelijk van dat soort bewijzen te krijgen (en naarmate een relatie voortduurt heeft zo'n persoon steeds méér en overtuigender bewijzen nodig) cijfert hij of zij zichzelf steeds meer weg, waarmee hij of zij steeds meer van zichzelf aan de ander prijsgeeft. Waar aanvankelijk nog iets van evenwicht was, raakt dat evenwicht steeds verder verstoord. Degene die zich afhankelijk opstelt zal zich steeds onzekerder gaan voelen omdat de bewijzen minder worden aangezien de partner op den duur niet aan de groeiende verwachting kan voldoen. Dit is een voortschrijdend en zich steeds ontwikkelend proces. Langzaam wordt de afhankelijkheid meer en meer. Tot er een punt bereikt wordt dat wordt beschreven als een dieptepunt in iemands leven: dieper dan ik nu zit kan ik niet meer. De link naar de verslaving is eenvoudig: de kenmerken van een verslaving zijn dezelfde als in de eerste zin van mijn antwoord hier: iets van buiten nodig hebben om jezelf fijn en prettig te voelen. http://ppcnpc.nl/?Theoretisch_Compendium_%232:Verslaving
maar ook het feit dat een verslaving per definitie neurotisch is:
http://ppcnpc.nl/?Theoretisch_Compendium_%232:Neurosen

bedankt voor uw antwoord. Heeft emotionele chantage als bedoeling dat iemand emotioneel afhankelijk wordt?
Bij ons is het juist omgekeerd : in het begin cijferde ik mezelf enorm weg. een paar mislukte relaties achter de rug, een kindertijd die niet zo vlot liep dus ik dacht "nu moet ik het goed doen".
Nu ben ik hierin veranderd. Ik stel me minder en minder afhankelijk op van hem, neem meer afstand (al is het maar omdat met hem omgaan me soms erg stresseert). Hierover heb ik al heel wat vragen gesteld op GV.
Maar emotionele chantage pleegt hij zeker volgens mij. Op hele vele manieren. Al komt hij nadien soms wel met een oplossing aandragen of het onhandig "goed maken", fundamenteel verandert er niets in zijn beleving van de relatie noch in de manier waarop hij tegen me doet. Ik verlang niet zozeer naar zijn voortdurend goedkeuring maar wordt onnozel van de voortdurende kritiek, het feit dat mijn emoties nooit serieus genomen worden (en hiervoor heeft hij duizenden trucs) hij kan me het gevoel geven dat ik niet juist "tik" in mijn hersenpan.
Maar is dat dan om me terug emotioneel afhankelijk van hem te krijgen? En zo ja... wat is hier het voordeel van? Daar gaat de relatie gewoon aan ten onder op den duur immers...

Nee, diegene die chanteert heeft zelden de bedoeling om dat te doen. Het is een bijna altijd een reactie op diegene die zich 'laat chanteren. De enige reden die ik kan bedenken betreft de zogenaamde Loverboy's die hun slachtoffers emotioneel afhankelijk maken. Het feit dat je 'onnozel' wordt van zijn voortdurende kritiek is een teken dat je, als vanzelfsprekend, je grenzen stelt. Iedere keer dat hij daar overheen gaat is vervelend en dat wordt steeds vervelender. Ja, zijn opmerkingen over jouw niet juist 'tikken' zijn bedoeld om jouw grenzen weer te overschrijden. Nogmaals dat doet hij alleen maar zolang jij dat goed vindt. Zodra je daarmee stopt en aan het overschrijden van je grenzen consequenties verbindt, dan zal dat stoppen. Houdt er dan wel rekening mee dat hij dan mogelijkerwijs een punt achter de relatie zet. Ook dat zal dan mogelijk een dwangmiddel zijn om jou te laten doen wat hij wil. Aan de andere kant is het zeer wel mogelijk dat hij daarna met 'hangende pootjes' bij je terug komt. Dan zijn de grenzen gesteld en is de relatie weer meer gelijkwaardig. Blijft het risico dat dit weer gaat gebeuren. Dat kan namelijk bijna niet anders na zo'n lange tijd van het vertonen van hetzelfde gedrag. Dit is een valkuil voor hem zowel als voor jou. Hier zul je wellicht professionele hulp bij nodig hebben in de vorm van relatie therapie.

okee, juist. er is m.i. veel misgegaan in onze beginfase. ik was-zoals beschreven-heel voorzichtig. Het was 6 maanden min of meer super (alleen vond ik het raar dat hij zo weinig met me deed, veel over zn ex praatte, zn moeder niet mocht weten dat hij een vriendin had etc... maar dat weet ik aan "letsels uit het verleden").
Maar dan na een vakantie waarbij hij zijn truuk toepast die hij nog doet (gewoon niets meer zeggen, maar die keer gedurende 14 dagen...en ook niks willen uitpraten noch willen zeggen wat ik verkeerd deed) maakte hij het idd uit. Ik was helemaal overstuur, smeekte hem om te blijven (wat ik nooit of te nimmer had mogen doen). Maar goed, hij zei na een tijdje dat hij het niet zo bedoeld had, en we begonnen een relatie met 1 maal zien per veertien dagen (exact wat ik gevraagd had : "al zie ik je maar éénmaal per veertien dagen..."). Ik dacht natuurlijk "shit, weer een relatie die ik om zeep help dus paste me helemaal aan. Langzaam aan werd het meer. Op de duur (na drie jaar) mocht zijn familie het ook weten dat hij een vriendin had. Maar goed, daar ben ik overheen.
Dat punt achter de relatie zetten dat doet hij (bijna) elke keer met een conflict. Vroeger holde ik dan achter hem aan, nu niet meer. Ik kruip dan alleen de muren omhoog omdat ik hem wil bellen om het uit te praten.
Het punt is ook dat ik mn hele vriendenkring (bijna toch) heb opgegeven omwille van hem. Stom van me, I know. Dus ik ben heel bang voor het zwarte gat als ik hem niet meer "heb".
En hij heeft echt ook wel hele mooie en goede kanten. Het is echt dokter Jekyll en mister Hyde bijna...
Inderdaad, de relatie moet terug gelijkwaardig worden of stoppen. Vermits hij toch niet luistert vraag ik me af of ik niet alles gewoon eens op papier moet zetten (kort en krachtig) en het hem moet opsturen.
Een relatietherapie zal hij zeker nooit of te nimmer zien zitten...!

Als ik je nog een vraag mag stellen: wat wil je bereiken met het op papier zetten en hem die gedachten toesturen? Op dat moment maak je jezelf kwetsbaarder dan je wellicht wilt. Je geeft hem een mogelijkheid om jou op de hem (en jou) bekende manier 'aan te vallen'. Mijn advies is: onderzoek wat je wilt en waar je grenzen zijn. Zeg hem wat jij wilt en geef op die manier je grenzen aan. Houdt die grenzen vast en kijk wat er gebeurd.

ik weet zeer goed wat ik wil maar doordat hij nooit luistert is het zeer moeilijk om het over te brengen. ik weet op dit moment wel goed waar mijn grenzen liggen, o.m met die vervoerkosten.
eigenlijk ben ik zo boos op hem dat ik hem een tijdje niet wil zien, zodat ik alles es op een rijtje kan zetten. al weet ik ook wel dat hij het niet vrijwillig allemaal zo doet, hij weet m.i; niet van beter en leert niks door ervaringen. het is als een hondje : je kan hem africhten als je je grenzen stelt maar dat betekent niet dat hij het ook inziet.
Bv. ik heb hem gisteren vertelt over die collega"s die soms een telefoontje krijgen op het werk (louter als voorbeeld van emotionele nabijheid) en vandaag krijg ik een sms met "hoe is het op je werk". Dus hij heeft "pootje leren geven" maar ik denk dat hij niet beseft wat ik fundamenteel bedoel. daarom wilde ik het opschrijven.
Ik zal die grenzen vasthouden, al heeft dat vele consequenties, bv. ik kan met hem dan zeker niet meer op reis omdat hij uitgerekend daar altijd die truuk "ik spreek niet meer tegen je" toepast. En hier thuis kan ik nog weg.
Pfff... ik ben totaal geen opgever, en weet ook dat ik bij alles zelf verantwoordelijkheid draag. Dus ik geloof niet in "hij is slecht en ik ben goed" maar in een interactie waardoor hij bv. vraagt om vervoersonkosten te betalen omdat ik onbewust uitstraal "ik doe dit". Maar aan de andere kant : ik heb het gevoel dat hij - buiten bij zijn familie- heel weinig binnen laat van wat andere mensen doen of zijn of zeggen. Hij is echt een bolster.
Maar ik zal zeker mn grenzen bewaken zoals u adviseert en betaal zeker en vast geen vervoersonkosten meer!

die vervoersonkosten zijn een voorbeeld omdat ik er eerder een vraag over stelde. ik kan er nog andere geven natuurlijk, ik moet bij hem voortdurend op mijn grenzen passen, hij is heel subtiel om ze te overschrijden.