ik ben vreemgegaan , ik wil mijn gezin niet kwijt wat moet ik doen?

hoe hard het ook klinkt..je zal de gevolgen onder ogen moeten zien.. het enige wat je nu nog kan doen is...praten samen, en alsnog afwachten of je vrouw je nog kan vergeven.. maar wi kunnen je niet tippen, je had dit van te voren moeten bedenken, wie zijn kont brand....

Respecteer de wens van uw vrouw, en werk mee aan de scheiding, draag zorg voor een goede afwikkeling van de alimentatie en stel een omgangsregeling voor. Laat uw vrouw en kinderen goed verzorgd achter. Blijf niet mokken om wat u gedaan heeft, maar steek uw energie in uw toekomst. Wellicht klikt het met uw nieuwe vlam. U heeft hier allemaal zelf voor gekozen, uw vrouw niet. Misgun uw vrouw en kinderen hun geluk niet op een nieuw leven. Er is al teveel beschadigd. Sterkte allemaal.

Hierover valt voor een buitenstaander maar heel weinig te zeggen. We kennen jou niet, we kennen je vrouw niet, we kennen degene met wie je bent vreemdgegaan niet. We weten niet waarom je bent vreemdgegaan, we weten niet hoe de relatie tussen jou en je vrouw was. Was het vreemdgaan eenmalig of had je een langer durende verhouding. Zou jij eigenlijk wel met die persoon willen doorgaan? Wil zij dat wel of niet? Waarom wil je je gezin niet kwijt? Of is dit misschien een kans om het roer om te gooien en je hart te volgen? Waar ben je bang voor? Om iets nieuws aan te gaan of om het oude te verliezen? Je zult bij jezelf te rade moeten gaan, al dan niet met iemand die je bij de les houdt. En zoals boven al gezegd kun je relatietherapie overwegen. Maar dat werk alleen als je vrouw dat uit zichzelf echt zelf ook wil.

Ik zal als ik jou was met haar om de tafel gaan. Het is nogal wat, wat jij hebt gedaan. Zelf zou ik in haar positie ook een scheiding aanvragen want hoe kan jij vertellen dat dit nooit meer zou gebeuren. Dit laat gewoon zien dat je haar niet respecteerd. Vraag aan haar om jou tijd te gunnen om het goed te maken en als zij daar nog niet mee eens is dat je je neerlegt bij een scheiding. Ga alle mogelijkheden aan. Maar bedenk wel bij jezelf waarom je dit hebt gedaan. Leg dit ook aan haar uit. Het valt niet goed te praten.... Iedereen kan wel smoesjes om dingen verzinnen. Je excuses is het belangrijkste. Zorg dat wel de kinderen er niet onder lijden. Zorg goed voor hun allemaal want jij hebt tenslotte deze puinhoop veroorzaakt.

Een echte tip heb ik niet, wel een andere manier om tegen de situatie aan te kijken. Zo te horen heb je al open kaart gespeeld. Als je vrouw dit doet omdat ze gekwetst is en probeert je "terug te pakken" heb jij een probleem maar jullie hebben ook een reële kans om de crisis te doorstaan. Dus begrip hebben maar wel rechtop blijven. Disrespect is een belangrijke factor bij vreemdgaan en ik vrees dat je haar reacties aan zult moeten kunnen om je gezin niet kwijt te raken.

Het is gewoon moeilijk om weer vertrouwen te krijgen in degene die jou bedrogen heeft. Vooral als het je Geliefde is met wie je zelfs kinderen hebt. Als je van te voren afsprak met elkaar dat je elkaar vrij zou laten in het seks hebben met anderen is er niets aan de hand, maar gezien de reactie van jou en je vrouw hadden jullie de (stilzwijgende) afspraak een monogame relatie aan te gaan. Jij hebt dit verbond verbroken, misschien dacht je vrouw eerst nog dat ze er wat makkelijker over heen kon stappen maar blijkt na verloop van tijd dat het nog moeilijker is dan ze dacht. En merkt ze dat ze je niet meer vertrouwt. Als ze niet meer van je houdt, ga dan mee in de scheiding, volg haar voorstellen als ze redelijk zijn en zorg dat jullie kinderen niet van het ene drama in het andere vallen door almaar drama's te scheppen tijdens en na de scheiding. Voor de kinderen is het al erg genoeg dus spaar hen. Als je vrouw nog wel van je houdt, en jij ook echt van haar ook al heb je een vertrouwensbreuk gecreeerd, doe dan net als boven maar laat haar zien dat je niet naar anderen omkijkt, ook niet na je scheiding. Overlaad haar niet (dan gaat ze zich ergeren) maar geef haar soms iets extra's voor de kinderen. Neem eens bloemen voor haar mee. Zeg dat je om haar geeft. Als je een probleem hebt, en dat uit zich in vreemdgaan of andere uitingen die moeilijk zijn voor je Geliefde, ga dan zelf in een therapie die je aanspreekt om je daarin te verdiepen. Dan begrijpt zij ook dat je aan jezelf wilt werken. En kijk niet eerder naar een andere vrouw om als wanneer je er zeker van bent dat zij jou en jij haar niet meer wilt. Uit ervaring weet ik dat zo'n vertrouwensbreuk veel tijd kost, mij is het niet gelukt weer vertrouwen te krijgen in mijn exgenoot. Dat wil niet zeggen dat het niet kan als je voor haar knokt omdat je van haar houdt en niet alleen uit angst om je vertrouwde leven te verliezen. Als het je niet lukt, leer er dan van en weet dat je zo niet met je Geliefde omgaat. Je misstap kan grote gevolgen hebben. Misschien vergeeft ze je, maar ongeacht dat: uiteindelijk wens ik je toe dat je jezelf ook kan vergeven dat je je Geliefde, je kinderen en jezelf dat hebt aangedaan. Sterkte.

Wederom ga ik iemand confronteren met zijn eigen gedrag. Er is een moment geweest waarop je jouw huidige vrouw zag als de partner om lief en leed mee te delen, heb je gebouwd aan een relatie en heb je zelfs je liefde, vertrouwen, veiligheid en geborgenheid beeld gegeven door te kiezen voor kinderen. Het beeld dat je jezelf en je vrouw voorhield van onvoorwaardelijke trouw aan elkaar, heb je zelf door "een moment van zwakte" ( wat een heerlijk excuus) laten ontploffen. Ben eens eerlijk tegenover jezelf: Dat was geen moment, maar dat was een gevolg van het ontbreken om achter je eigen keuze voor je vrouw en je gezin te blijven staan en daar ook in te blijven investeren. En dat gebrek aan inzet ( van jezelf) of het nemen van initiatieven om de relatie "levend"te houden is voor jou de oorzaak geweest om je teleurgesteld en ongelukkig te gaan voelen en ben je vergeten wat jouw vrouw allemaal over gehad heeft voor jou en vooral voor jullie kinderen. Relatie is niet geven en nemen, maar geven en ontvangen. Jouw eigen teleurstelling in je eigen rol binnen jullie relatie heb je gecompenseerd door het te gaan zoeken bij een andere persoon. Jouw vrouw is geconfronteerd met het feit dat alles wat ze dacht dat aanwezig was ( liefde, vertrouwen,veiligheid en geborgenheid) in een klap verdwenen is. En dat gaat verder dan de buitenkant, dat voelt ze in iedere vezel van haar lichaam en vooral in ieder deeltje van haar persoonlijkheid. Jij bent en blijft nu voor haar een totaal onbetrouwbaar persoon en dat is echt iets wat je zelf veroorzaakt hebt. Dat je nog een kans gekregen hebt zegt iets over je vrouw da. Jouw vrouw denkt niet aan haarzelf, maar aan haar kinderen, die je ook opgezadeld hebt met een prachtig beeld van een "liefhebbende vader". En daar kunnen ze nog een leven lang de gevolgen van meedragen. En dan ga je nu zielig lopen doen en zeggen dat je je gezin niet kunt missen ? Welk gezin ? Niet dat van jou,want dan had je er wel voor geknokt om een dergelijk drama te voorkomen. "Ik weet niet wat ik moet doen" :ook zo'n leuke uitspraak. Jij hebt met jouw handelen minimaal drie levens flink beschadigd en het enige wat ik lees is dat je aandacht vraagt voor je eigen situatie. Het enige juiste antwoord op jouw "hulpvraag" is jouw eigen zin: "Het is niet goed te maken of goed te praten". Daarmee heb je zelf al antwoord gegeven op jouw vraag. Ik heb daar niets meer aan toe te voegen. Ik wens je vrouw en haar kinderen veel liefde en kracht.