Ik heb mijn tweelingziel ontmoet, een veel jongere man. We voelen een diepe liefde voorelkaar maar ik ben getrouwd. Wat nu?

Ik heb altijd begrepen dat tweelingzielen meer platonisch is. En dus helemaal los staat van sex en vaste relatie. Als je het zo kunt gaan zien, kun je misschien gewoon blij worden van zijn gezelschap, en daarna terug naar je partner.
Of eens goed nadenken hoe het tussen jou en je partner is, dat die andere man niks met tweelingziel te maken heeft, maar met uitgekeken op de huidige partner en , het gras van de buurman dat toch weer groener is

Tja, wat wil je horen? Ik weet niet hoe oud je bent, maar rondom de overgang kunnen hormonen de boel behoorlijk door elkaar gooien. Met de boel bedoel ik o.a. je libido en je hormoonhuishouding. Het kan dus zomaar zijn dat het een onschuldige verliefdheid is. Ik kan me voorstellen dat je na een ‘heel lang huwelijk’ zoals je het noemt geen vlinders meer in je buik krijgt als je je man ziet. Een ander (nieuw) iemand is dan leuk en spannend.

Natuurlijk is de nieuwe persoon je tweelingziel. Hij heeft waarschijnlijk alle eigenschappen die je zo in je eigen man hebt gemist de afgelopen tientallen jaren. Het verschil is alleen dat je zijn minder goede kanten niet kent.

De vraag is dus wat je er mee wil doen. Ben je bereid om een heel lang huwelijk op te geven voor iets wat mogelijk een bevlieging zal blijken te zijn? Hoe zie je je leven over 10 jaar met deze nieuwe man? Is hij dan ook niet gewoon een persoon waarmee je dan uitgezakt op de bank zit, beiden in je huiskloffie en elkaar door en door kennend?

En ook belangrijk: hoe denkt je tweelingziel erover? Wil hij stappen ondernemen om zijn leven met je door te brengen?

Je vraagt ook: wat nu? Eigenlijk heb je m.i. 2 opties:
1) Je stopt het huwelijk met je man (dit zou eigenlijk los moeten staan van het ontmoeten van een ander; het werkt of het werkt niet) en gaat voor een nieuwe relatie met je tweelingziel
2) Je geeft je huwelijk nog een kans, maar dan ook echt, en verbreekt het contact (in ieder geval voorlopig) met je tweelingziel. Dan kun je over een jaar ofzo nog eens bekijken of je gevoelens nog zo sterk zijn.

Er is natuurlijk nog een derde optie, maar die zou ik je niet aanraden. Naast je huwelijk eens proberen hoe het loopt met de ander. Omdat het spannend is en jullie in de beperkte tijd die je hebt alleen maar leuke dingen doen, van elkaar genieten enz zal dat altijd positiever lijken dan je lange huwelijk. Bovendien is het niet eerlijk naar je man toe.

Dus mijn advies: als je hebt uitgezocht wat de oorzaak is (dus hormonen, verliefdheid, weinig spanning in je eigen huwelijk of toch echt een zielsverwant) kies dan 1 van de bovenstaande 2 opties. Hierdoor kun je altijd jezelf recht in de spiegel blijven aankijken. Wel een moeilijke situatie hoor; sterkte ermee!

Ik ben er overigens van uit gegaan dat je tweelingziel een man is. In het geval dat het een vrouw is zou het advies niet anders uitpakken, maar gelieve dan ‘vrouw’ en ‘zij’ te lezen waar ik nu ‘man’ en ‘hij’ heb gebruikt.

Neem afstand van die gast, dit zal tijdelijk zijn dit gebeurt vaak in de overgang deze man zal sws niet voor altyd bybje blyven omdr hybjenniet optimaal kent

het is natuurlijk wel lekker na heel veel jaren met dezelfde man getrouwd te zijn en daar ook kinderen mee hebt om helemaal iets nieuws te vinden , een frisse wervelwind die heel je gevoelens overhoop gooien , maar je weet nu wat je hebt en je weet niet wat je evt zal krijgen mocht je er iets mee willen beginnen.

Misschien valt de persoon toch ook wel wat tegen ,want je komt elkaar nu niet zo vaak tegen , dus misschien is ie toch wat anders dan wat je nu denkt

Maar met elke wervelwind die komt , hij gooit alles overhoop (gevoelens) maar hij gaat meestal ook wel snel weer voorbij

De keuze is aan je zelf , het gras is altijd groener bij de buren

Men heeft een goede relatie thuis of niet! Ik denk dat je eens voor de spiegel moet gaan staan en je deze vraag moet stellen. De zielsverwant is vermoedelijk een aanvulling op iets wat je mist... Je kunt dat gemis ook op deze manier blijven aanvullen ( tijdelijk ) om er achter te komen wat je echt wil/mist voelt etc...

Als je je tweelingsziel ontmoet, is dit gevoel erg sterk VAN BEIDE KANTEN uit.
Vaak wordt dit ook in verband gebracht met een liefdesrelatie, maar er is een verschil in de liefde die je hebt in een relatie en de liefde die je voor je tweelingsziel hebt. Dat laatste is meer een universele liefde, zoals je ook misschien hebt voor een ouder/goede vriend(in).

Het is zeker niet altijd de bedoeling om ook een liefdesrelatie op te bouwen en je van je man moet gaan scheiden.

Ik geloof zelf dat een ontmoeting met een tweelingsziel van korte duur is. Dat je elkaar een periode in je leven samen bent (niet perse als in een relatie), en van elkaar leert. Als je bent 'bijgepraat', zal ieder van jullie weer verder gaan met 'het leven'. In een van de volgende levens zullen jullie elkaar misschien weer tegenkomen en weer gaan 'bijpraten'.

De 'ontmoeting' is altijd zeer heftig en het doel ervan is ook om je 'geloof' weer helemaal op de rit te krijgen voor het verdere deel/doel van je leven. Spiritueel maak je een groeispurt door en wordt je omhoog getild.

Als je relatie met je man goed is, zou ik afstand nemen van degene die je zo in de war maakt.
Misschien kun je het je man vertellen.

Deze situatie is buitengewoon heftig . Ik heb het zelf meegemaakt . Mijn eigen "tweelingziel " bleek mij dingen te kunnen leren waarvan ik het bestaan niet had vermoed. + hemelse gevoelens , vrijheid en geluk los te kunnen maken. Het belangrijkste was het gevoel dat alles , werkelijk alles "goed "voelde tussen ons. En het vermogen om elkaar duizenden emails te verzenden vol met gevoel emotie en spiritualiteit.

Het is een levens veranderende situatie en levens veranderende gevoelens en het kan je leven ruineren . Maar je kan ook groeien en je leven verrijken en je dingen bijbrengen die dingen die het leven écht de moeite waard maken.

Aan jou de keuze . Beide opties staan open . Kies je voor veiligheid of voor avontuur. Kies je voor armoede en levenslange frustratie door het avontuur dat je koos als het misloopt ? Ben je bereid alles , werkelijk alles op te geven en je over te geven ? Ben je bereid de anderen in je leven pijn te doen door te laten weten dat het bij hen niet hetzelfde voelt ?

In mijn leven kozen zij en ik voor het avontuur en het is goed afgelopen ( tot nu toe ) . Degene die getrouwd was is nog steeds getrouwd . Het kan echter nog steeds onze beider levens ontwrichten. Maar we kunnen elkaar niet meer zien ( uit zelf bescherming ) .

Het doet pijn maar ik heb nu eindelijk het gevoel dat ik werkelijk heb geleefd .

Niet opzoeken