Hoe ga je om met een doodsbange hypochonder die een uitstrijkje moet?

De bezorgdheid van de persoon dat hij een ernstige ziekte zou hebben, is veelal gebaseerd op een verkeerd begrepen normale lichaamsfunctie. Zo zijn borrelende geluiden in de buik en soms ook een opgeblazen gevoel en krampen normale verschijnselen die ontstaan doordat vloeistoffen zich door het darmkanaal bewegen. Mensen met hypochondrie gebruiken dergelijke 'symptomen' om hun overtuiging te verklaren dat zij aan een ernstige ziekte lijden. Onderzoek en geruststelling door een arts nemen hun bezorgdheid niet weg; zij geloven gewoonlijk dat de arts er niet in is geslaagd om de onderliggende ziekte te vinden.


De behandeling is moeilijk, aangezien een persoon met hypochondrie ervan overtuigd is dat er iets ernstig mis is met zijn lichaam. Geruststelling neemt deze bezorgdheid niet weg. Een vertrouwensrelatie met een betrokken arts kan de patiënt echter, vooral bij geregelde bezoeken aan de arts, geruststellen. Als de symptomen niet op adequate wijze worden verholpen, heeft de persoon wellicht baat bij verwijzing naar een psychiater voor nader onderzoek en behandeling, terwijl de zorg van de eerstelijnsarts blijft doorgaan.

ik denk dat je als leek niets aan haar angst kan doen, omdat, zoals je het zelf als zegt, het een oorzaak heeft ( hypochondrie ) Daar moet ze voor naar een huisarts/psych.
Als ik jou was zou ik met haar verder geen medische zaken bespreken, of er iig niet diep op ingaan ( haar angst voeden, of voor haar gevoel veel te veel relativeren, want wat je ook zegt het is toch nooit goed genoeg ) ..

Met name over het uitstrijkje gewoon niet meer met haar bespreken, want je raakt zoals je als schrijft er zelf in meegesleept. Als ze niet wil, tsja, dan niet..blijft haar eigen keus. Maar jij snapt het nut, dus ga zelf wel.( en het stelt weinig voor..dus je hoeft niet bang te zijn )

Ik heb zelf hypochondrie gehad en ik kan het maar op 1 manier uitleggen:

De persoon is in een bak met allemaal haaien , de haaien komen op je af maar jij kan nergens heen , die angst die heeft doe vriendin van je bijna 90 procent van de dag.

Het volgende punt is dat de enigste manier dat jij hier mee om kan gaan is door rustig te zijn , ik heb een vermoeden dat je haar niet kan laten gaan , ze wil het uitstrijkje niet doen en dat is dan toch echt haar keus , hoewel ze het diep in haar hart wel wil kan ze het niet , de angst is er te groot voor.

Laat jij je uitstrijkje maken en laat haar , meer dan dat je nu gedaan hebt kan je niet doen , behalve heeel boos worden maar ja dan gaat ze niet lekkerder in dr vel zitten

Succes

niet.

Forceren werkt de boel alleen maar tegen en kan zelf zo hoog oplopen dat je fikse ruzie krijgt. Je krijgt hier te maken met een angst van haar. Ze wil niet, Klaar.

Ga wat anders doen en laat het rusten... Of ben je zelf ook een hypochonder>? t Is niet nodig het nog verder te voeden. Als zij niet wil moet je dat accepteren, het is haar lichaam. respecteer dat. Verplaats je in haar en hoe jij dan zou reageren als zij de boel zou forceren bij jou.

Als de boel tot rust is gekomen zou jke kunnen voorstellen haar mee te nemen naar de dokter voor een gesprek daarover. Die weet wel met allerlei typen mensen om te gaan vaak.