Hoe ga je om met moeilijke ouders?
Voorbeeld: mijn hondje was ernstig ziek en ik was verdrietig. Zij vragen alleen maar wat de dierenarts kostte.
Vier van de zeven kinderen komen al jaren niet meer bij mijn ouders, omdat we het allemaal zwaar hebben gehad.
Toch probeer ik steeds weer steun bij hun te vinden, zoals met het zieke hondje, en raak ik steeds teleurgesteld. Hoe kan ik hiermee omgaan?
Nog meer voorbeelden: van kinds af aan hoor ik al: 'wat ben jij toch een vreemd kind.' Ik wilde een plukje vacht van het overleden hondje: 'wat heb je daaraan?' Mijn vader heeft ruzie met de halve wereld, en het ligt altijd aan de ander.
Is dit ook herkenbaar voor anderen hier?