Wat te doen met een ongelovelijk puberend broertje?

Question

Ik heb een broertje van 15 die met de dag irritanter wordt. Hij heeft mij uitgekozen als mikpunt en ik ben dan de hele dag, wanneer ik thuis ben, de pineut. Hij noemt mij continu kansloos, vriendloos, achterlijk. Ik heb volgens hem een homo als vriend die ontzettend lelijk is volgens hem. Elke keer vind hij wel iets aan mijn lichaam waar hij dan weer domme opmerkingen over maakt. Wanneer ik wil douchen (wat ik aangeef van te voren, anders is de douche bezet), gaat hij snel douchen. Als ik iets eet, wat het laatste beetje is, wil hij opeens ook hebben. En wanneer ik mij dan terug trek op mijn kamer, verzint hij wel iets anders waarmee hij mij ontzettend boos kan maken. Ik heb een tijd lang (2 weken in ieder geval) heb proberen te negeren, maar dan gaat hij alleen maar erger irriteren. Als ik van huis ben, zie ik er tegenop om weer naar huis te gaan omdat hij dan weer thuis zal zijn. In het weekend eet ik al nooit meer thuis omdat hij dan nóg erger is en in de vakanties probeer ik ook zoveel mogelijk van huis te zijn.
Mijn ouders weten ook geen raad met hem, hij is ontzettend sterk, dus hij kan mijn ouders zo wat aan doen. In plaats van dat hij uit huis gezet wordt, moet ik nu uit huis. In plaats van dat hij hulp moet zoeken voor zijn gedrag, moet ik van mijn vader hulp zoeken. Mijn moeder zie ik er ook onderdoor gaan, die weet zich ook geen raad en ze wil absoluut niet dat ik weg ga.
Is er iets van een psycholoog ofzo, die zijn gedrag kan veranderen of in laten zien?

 · Answer

Ik heb er ook één, zo'n puberend broertje... Maar niet zo erg als de jouwe. 
Tja, wat kan ik zeggen. Het is zijn leeftijd. Het gaat wel weer over. Laat het even met rust zou ik zeggen en hij zal snel inzien dat hij verkeerd bezig is. Soms negeren helpt vast. 
Maar jouw ouders moeten denk ik niet té teruggetrokken zijn, want dat is hij te vrij en dan denkt hij dat hij alles kan maken. Maar het tegenovergestelde werkt ook niet: om dingen te verbieden. 
Jullie moeten alledrie even een weg vinden denk ik...

Succes!

 · Answer

Wellicht niet het antwoord waar je op hoopt maar je broertje kan er zelf ook niet veel aan doen.. Zijn hormonen zijn compleet op hol tijdens zijn pubertijd! Hij beseft het zelf amper..

Later schaamt ie zich vast rot voor zijn gedrag en krijgt hij de kans om eea recht te zetten, maar voor nu moeten jullie echt 'even' door de zure appel heen....

 · Answer

het is absoluut niet de bedoeling dat je ouders hem niet aankunnen en er aan onder gaan, en jij ook
het klinkt net alsof hij het hele huishouden terroriseert .

Ga hiermee naar de huisarts , want een puber is een puber maar dit gaat wel ver en daarbij nogmaals gaan jullie er aan onder door

waarschijnlijk heeft de huisarts wel een idee wat men hier mee kan

 · Answer

Wat een rotsituatie. Toen ik je vraag las was mijn eerste reactie: ze moet gewoon haar broer negeren. Maar nu ik je hele verhaal heb gelezen denk ik dat er wel wat meer aan de hand is. Je broer heeft gedrag dat wel wat verder gaat dan gewoon puberend gedrag.
Het opvallendste aan jouw verhaal is dat je ouders je niet (kunnen) steunen. Wat mij betreft is dat niet correct. Jij hebt het recht om je veilig te voelen in je eigen huis en je ouders zijn daar mede verantwoordelijk voor. 
Maar als ik het goed begrijp zijn zij ook ten einde raad.
Je vader adviseerde je om hulp te zoeken. Daar kan ik het alleen maar mee eens zijn. Je hebt hulp nodig. Maar ik vermoed dat als jij voor psychische hulp aanklopt bij een instelling voor geestelijke gezondheidszorg of bij een psycholoog dat er dan als advies uit zou rollen dat gezinshulp beter op zijn plek is.
Jouw problemen zijn namelijk eigenlijk de symptomen van een 'zieke' familiesituatie. 
Maar aangezien je ouders -schijnbaar- momenteel zelf niet in staat zijn om adequate hulp te zoeken zou jij dat maar moeten doen. Want zo kan het niet langer en je kunt dit niet alleen oplossen.
Je kunt eventueel naar de huisarts gaan maar je kunt misschien ook eventjes bellen met een JIP, Jongeren Informatie Punt voor advies.
Sterkte.

 · Answer

Heel jammer dat je dit zo meemaken ,negeren ja op cruciale momenten ga m uit de weg ga geen negatieve confrontatie aan ,dat loopt alleen maar op (door z'n hormonen enz)maar geef m wel aandacht over z'n school z'n vrienden ,n meisje (die hij nog niet heeft) z'n toekomst hobby enz toon werkelijke interesse .ga weer eens iets met hem doen ,of praat over dingen die je samen hebt beleeft ,(vroeger) hij ziet de wereld om zich heen veranderen jij je vriend hij z'n zus kwijt iedereen druk druk metzich zelf .geef m aandacht dat is wat hij vraagt . Mocht het niet lukken dan kan je altijd nog andere actie 's ondernemen .

 · Answer

tja ik ben zelf ook zo'n 15 jarig puberend broertje, alleen ik ben niet zo erg als hem maar ik begrijp de situatie wel waarin hij en jij je bevinden.

1. hij zal je alleen maar pesten om aandacht te krijgen van jouw dus als je hem lang genoeg negeert dan houd hij wel op.
2. al zijn grappen over vriendloosheid enzo. houden waarschijnlijk zijn eigen gevoelens binnen, waarschijnlijk voelt hij zichzelf wel een beetje zo, maar door jouw te pesten raakt hij makkelijker die emotie kwijt. (grappen hebben meestal een gevoelige betekenis wanneer mensen het doen)
3. je hoeft niet bang voor hem te zijn, jij bent zijn broer/zus (ik weet het niet:$), dus eigenlijk kan hij je niks maken jij bent de verstandigste van jullie 2 en de oudste dus jij maakt de beslissing. als hij daar niet naar wil luisteren dan hoef je hem totaal geen aandacht meer te geven. dan heeft hij het vanzelf wel door dat hij moet stoppen en dat hij met dat kleutergedrag niet ver meer zal komen en zal hij vanzelf wel verstandig worden als je dat nou ook tegen je ouders zegt dat ze hem gwoon een stuk minder aandacht moeten gaan geven als hij vervelende dingen doet, en hem wel aandacht geven als hij goede dingen doet dan krijg hij het vanzelf wel door.

het is eigenlijk gwoon heropvoeden van een kind alleen is hij nu wat ouder.

succes ermee;)

 · Answer

Kennelijk is je broertje een puberaal ettertje..dus een ettertje die door zijn puberteit een nog veel grotere etter lijkt te zijn geworden.

Het is natuurlijk ontzettend frustrerend voor jou als jij het veld moet ruimen in plaats van hij.

De weg van de minste weerstand, heet dat. Blijkbaar zijn je ouders dus ook murw geworden door zijn irritante gedrag, alsmede door de stevige lichaamsbouw waaruit een zekere dreiging spreekt.

De oplossing dienen je ouders te zoeken via een arts. Het hele probleem voorleggen aan de huisarts of aan een vertrouwensarts.

Aandringen op een opname van je broer in een inrichting voor moeilijk opvoedbare kinderen..

Want dat hij moeilijk opvoedbaar is, is buiten kijf.

Niet vluchten dus jij..maar HIJ eruit..dat geeft rust voor iedereen bij jullie thuis. Zelfs voor je broertje..

Want ergens zal hij zich ook geen raad weten met zijn eigen gedrag en houding en ook een beetje 'gek' van zichzelf worden.

Praten met hem door een arts/psycholoog/psychiater, zal hem zeker ook goed doen.

Zo wordt een definitieve breuk voorkomen en kunnen jullie t.z.t. jullie normale gezinssituatie weer gaan oppakken.

Heel veel sterkte, kracht, liefde en wijsheid..voor jullie allemaal..in het bijzonder voor je ouders..

Groet,

Ton

Wat te doen met een ongelovelijk puberend broertje?

Antwoorden (7)

Weet jij het beter..?