Mijn man is vreemd gegaan met de vriendin van mijn zoon. Ik wil mijn man vergeven, maar ben bang om hem terug te nemen. Wie heeft hierin advies?

Je zit natuurlijk in een dubio maar hij heeft wel een hele stomme fout gemaakt, als je veel van hem hodt moet je het hem vergeven! Ik zou er wel iets voor terug vragen waar je veel plezier van hebt!

ik heb geen ervaring hiermee. lijkt mij goed kut. enige zinvolle wat ik hierover heb te zeggen: iemand dwingen naar therapie te gaan werkt weinig motiverend en levert uiteindelijk niets op. hij moet het wel zelf willen, sterker nog als die het niet wil en er een punt van maakt dumpen niet sturen naar een therapeut.

sterkte.

Walgelijk! Ook tegenover jullie zoon. Hij is het niet waard om te vergeven.

Die vraag kan je alleen zelf beantwoorden. Het advies wat ik je kan geven is geef het tijd. Ben jezelf in staat om hem echt te vergeven? Kan je dat niet dan zel je relatie altijd gebaseerd blijven op wantrouwen en daar wordt natuurlijk niemand blij van en uiteindelijk kan het nog stuk gaan. Hoe staat jouw zoon hier tegenover? Hij heeft toch dezelfde klap te verwerken al zij het op een andere manier. Wanneer je de kant van je man kiest kan je je zoon kwijt raken. Praat hier met hem over. Verder kan therapie helpen. Er zijn vaak andere oorzaken die een erg belangrijke rol spelen. Hoe was bijv jullie seksleven (geen antwoord geven hoor) Zit hij in zijn midlife? Het is een hele nare situatie. Hoe kan je nou evenaren tegen een 20 jarige? (hoop dat je dat niet wil natuurlijk) Echt denk zelf goed na. Betrek je man niet bij jouw keuze. Hij heeft nu mooie praatjes en waarschijnlijk meent hij dit ook maar het gaat niet om hem maar om JOU!!! Kan jij het bed nog met hem delen nu dit gebeurd is? Geef het ruimte en wanneer je denkt er klaar voor te zijn dan ga je met hem daten. Dit maakt het weer wat leuker en spannender en wanneer je dan weer vlinders kan voelen moet je doorgaan, voel je wraak onzekerheid en verdriet STOPPEN. Dit is het advies wat ik je kan geven Puur op gevoel gelukkig maar ik vind het heel vervelend voor je.

Succes met JOUW keuze!

Jeetje wat heftig...

Wat ik begrijp is dat je je man heel graag terug wilt, maar toch in dubio blijft. Dat lijkt mij heel logisch. Je moet weer vertrouwen in hem krijgen (naast hoe je zoon zou reageren en mensen die het weten enzenz.)
Mijn advies zou zijn om in een gezamenlijke therapie te gaan. Praat met elkaar MET een derde persoon erbij. Geef daar aan dat je in dubio zit, dat je het niet weet. Gooi al je twijfels, je boosheid, je liefde alles eruit!!!
Praten met elkaar en heeeeeeel veel tijd zullen je de duidelijkheid geven waar je nu naar zoekt.

Sterkte...

Ik snap je tweestrijd. Ik denk dat de hoofdvraag is: Houdt hij van je, met een belangrijke tweede en derde vraag: Hou jij van hem? En 'Kan jij het hem vergeven'. Als dat 3 keer eem [twijfelachti] ja is, dan moet je hem vergeven, doorgaan met je leven en hem de nadrukkelijke waarschuweing geven dat het eens en nooit weer is wat jou betreft. En er dan ook -na een venetuele afkoelingsperiode- niet meer op terug komen. Dat is dan verleden tijd. Het oprakelen elke keer dat hij naar een jongere vrouw kijkt, helpt je relatie alleen om zeep, en dat is dus hetgeen wat je moet kunnen: Hem echt vergeven.

Om heel eerlijk te zijn.. Ik zie niet wat een therapie zou moeten opleveren. Tenzij hij een notoire rokkenjager is, die elke vrouw als uitdagin ziet. Maar in dat geval zou ik hem zowieso niet terug nemen..

Wat erg! Verschrikkelijk moet dat zijn. Ook voor je zoon. Hoe dan ook zal hij voor altijd in je leven zijn omdat hij de vader van je zoon is. Dus dumpen word lastig. Maar ik zou zeggen laat niet over je heen lopen en maak een einde aan je relatie. Maar goed, er zijn genoeg relaties die hier doorheen zijn gekomen en nog samen zijn. Als je het opnieuw wilt proberen ga dan op je gevoel af. Werkt het niet en heb je alleen maar frustraties dan is het einde nabij. Dit is nooit een goede basis voor je relatie. De keuze kunnen wij niet voor je maken. Sterkte, het valt niet mee...

Toegevoegd na 4 minuten:
Dumpen is niet lastig, maar je komt er niet van af. Relatie beeindigen is in mijn ogen de enige optie!

Wat je man heeft gedaan is niet alleen erg respectloos tegenover jou, maar ook tegenover zijn zoon. Hij heeft twee mensen uit hetzelfde gezin belazerd. Ik weet niet hoe je zoon erover denkt, maar als mijn vader zoiets bij mij zou doen dan zou ik geen greintje respect meer voor hem kunnen opbrengen, hoeveel spijt hij ook zou betuigen.

Jij hebt dus niet alleen te maken met een man die jou heeft bedrogen, maar ook jouw zoon. Dat maakt het allemaal erg ingewikkeld en ik kan me dan ook voorstellen dat je niet weet wat je nu moet doen. Ik zou je adviseren om even pas op de plaats te maken; zolang jij in tweestrijd staat en niet weet hoe je je gevoelens van boosheid en verdriet een plek moet geven, kun je het beste even niets doen. De keuzes die je maakt terwijl je in verwarring bent, zouden wel eens verkeerd kunnen uitpakken. Dus zorg eerst dat je de dingen voor jezelf op een rijtje krijgt, totdat de rust bij jou zelf is teruggekeerd.

Laat je man maar een tijdje sudderen, laat hem maar voelen wat hij op zijn geweten heeft. Van hem eisen dat hij in therapie gaat is niet realistisch. Zoiets moet uit hem zelf komen. Tot inkeer komen valt niet af te dwingen met therapie. De man is 47 jaar, geen puber wiens gedrag je nog makkelijk kunt sturen en beinvloeden. Laat je man maar de eerste stappen zetten en kijk dan op termijn wat jij daarmee wilt.

Dit is een ervaring in je leven, die je nooit zult vergeten!
Het zal er altijd blijven hangen, als een donkere wolk.
Het enige lichtpunt is momenteel dat hij er spijt van heeft.
Hij had een zwak moment en kon niet anders dan toegeven aan zijn hormonen. Op zo'n moment moet je wel sterk in je schoenen staan om 'nee' te zeggen als alles in je 'op springen' staat. De lust won het van hem van de liefde. Ik zou hem zelf nog een kans geven als mijn gevoel me zou zeggen dat hij zijn lesje wel geleerd heeft.
Luister naar je gevoel, is jullie liefde voor elkaar verdwenen? Walg je van hem? Stoot de gedachte aan een kus van hem je af? Wil je hem nooit meer in je nabijheid hebben? Of....mis je hem? Wenste je dat hij weer bij je is? Voel je toch ergens medelijden met hem?Wacht een tijdje af, je moet eerst verwerken en dat duurt een tijdje. Je emoties moeten eerst wat bezinken,want je voelt nu woede en je voelt je bedrogen. Je voelt je misbruikt want je deed altijd alles voor je gezin en is dit nu de dank die je krijgt? Het is heel normaal dat je dit voelt en het is ook normaal dat je na een tijdje niet meer zo voelt als momenteel.
Mocht je hem toch nog een kans geven dan is het geen goed idee om die vriendin onder jouw dak te laten wonen. Ik weet niet of je zoon nog thuis woont? Daar moeten dan wel duidelijke afspraken over moeten worden gemaakt.
Ik wens je sterkte toe en vrede met jezelf en je gezin, want dit is een heel nare situatie en ik voel met je mee!

Ik begrijp je probleem, toch heeft je man de keuze bewust gemaakt in de wetenschap dat het jou ermee zou kwetsen! Vergeven is goed als je het kunt, maar het vertrouwen is geschonden en dit voorval zal iedere ruzie weer opborrelen alsof het net gebeurd is! Ik vind het trouwens een dubbele fout, want hij heeft niet alleen jouw vertrouwen beschaamd, maar ook dat van je zoon!
Sterkte!

Toegevoegd na 4 minuten:
het=hij

Niemand kan je advies geven. Iedereen kan alleen maar zeggen wat die zou doen in zo'n situatie.. Maar misschien haal je daar dan toch iets uit.

Absurd en om van te kotsen, die uitglijder van je man.
Je vrouw bedriegen, een meisje dat je dochter kan zijn (en je bijna schoondochter ìs), én je zoon de grootste teleurstelling van zijn leven bezorgen:een vader, zijn voorbeeld, die zijn handen niet thuis kan houden van zijn vriendin. Die in de woonkamer naar jouw vriendin kijkt en zijn gedachten een erotische kant laat opgaan daarbij.

Te ellendig voor woorden. Nu spijt ja, maar dat had hij kunnen inschatten wat hij kapt zou maken. En dat voor even een beetje lol. Onacceptabel, goor en walgelijk.

Dit zal altijd aanwezig blijven. Voor jou, voor zoon, voor inmiddels ex, neem ik aan) vriendin.

Deur open, koffers met zijn spullen erin op de stoep, hij er achteraan en deurtje dicht. Op slot.

Wat erg voor je dat je dit moet doormaken. Ik leef oprecht met je mee, maar dit terzijde.
Ik kan mij voorstellen dat je vertrouwen in je man een flinke deuk heeft opgelopen, want hij was toch je maatje, de sterke schouder waar je op kon uithuilen, jullie hebben lief en leed gedeeld, jullie waren een eenheid.
Een hele domme onbezonnen daad, en het kwaad doet zijn intree.
Je mag hem vergeven, dat is goed, maar of je het daadwerkelijk kunt vergeten is de vraag.
Het zal je verdere leven bepalen.
Wat mij wel heel erg verbaast is dat als jullie daadwerkelijk zo een eenheid vormden, en ware liefde jullie relatie bepaalde, dat je man dan zo makkelijk vreemd kan gaan, en dan ook nog met de dochter van je zoon.
Ik ben zelf ook 47, en ik moet er niet aan denken om mijn vrouw te bedriegen.
Mijn advies is om te vergeven als jij er aan toe bent, maar niet om deze relatie voort te zetten.
De liefdesroos is geknakt, en het vertrouwen weg.
Wat het belangrijkste is dat jij je stabiliteit hervindt, en de rust in je hart.
Het gaat nu om jouw leven, en om jouw persoon.
Werk daar aan, en laat je man een flinke tijd los.
Misschien dat de tijd de wonden zal herstellen, maar dat gaat echt veel tijd overheen denk ik.
Vooralsnog denk ik dat het een blijvende schaduw zal werpen over jullie relatie.

Schenk beiden vergeving en wens ze het allerbeste toe,
steun elkaar in moeilijke tijden en ga zonder uw man verder door het leven.

Zoek iemand die u wel waardeert en op handen draagt. Iemand die zijn partner en kind zo laaghartig bedriegt met zo iets verdorvens verspeelt alle rechten met kans op hereniging.

Kom niet aandragen met cliche,s als midlife crisis etc,
als u het hem vergeeft dan is dat een vrijbrief voor de volgende escapades.

En mocht uw zoon nog thuis wonen dan blijft de hele zaak als een molensteen om jullie nek hangen en bij het minste geringste springt de vlam in de pan.

Als de liefde zo geschaadt is en het vertrouwen is weg,
wat blijft er dan nog over?

De hele situatie is natuurlijk verschrikkelijk pijnlijk. Hij heeft jouw vertrouwen diep beschaamd, maar toont nu veel berouw.
Je geeft zelf aan dat je hem wil vergeven, maar dat je bang bent om hem terug te nemen. Stel je voor dat je hem geen tweede kans geeft, maar nu voorgoed je deur voor hem dicht houdt. Zou je dan kunnen leven met de gevolgen daarvan, of zou je je de rest van je leven af blijven vragen hoe het geweest zou zijn als je hem toch nog een kansje gegeven had? Want je houdt van (een deel van) die man, dat is wel duidelijk.
Dit zijn zaken van het hart, maar de meest logische stap zou zijn om die nieuwe start wel een kans te geven. Je gaat daar nooit meer zo onbevangen in stappen als je ooit gedaan hebt. Je zult hem nooit meer je hele hart geven, want je weet al dat hij daar ooit verschrikkelijk slordig mee om gegaan is. Dus hou je een stukje voor jezelf. Zoals het was, zal het nooit meer worden. Als je na een tijdje merkt dat het zelfs geen schaduw meer wordt van wat het was, heb je het in elk geval eerlijk geprobeerd en kun je het boek alsnog sluiten. Als het wel langzaamaan de goede kant weer op gaat, kan je relatie het overleven.

Hij zegt dat het 'm spijt en je zoon heeft 't hem vergeven.`
Dus dat deel van het probleem is opgelost.
Jij zegt van 'm te houden. Als dat werkelijk zo is, zou je hem moeten kunnen vergeven.
Maar dat doe je niet. Je straft hem door hem niet in zijn eigen huis te laten wonen. En door te eisen dat hij in therapie gaat. Want hij moet zich 'laten behandelen'!
Heb je enig idee hoe ongelofelijk dom dat klinkt? Waar moet hij zich voor laten behandelen? Het is een man. En een man deelt in gedachten het bed met elke aantrekkelijke vrouw die hij tegenkomt. Hij heeft voor éen enkele keer aan die gedachten toegegeven en werd daarbij kennelijk niets in de weg gelegd door je zoon's vriendin. Kortom hij heeft een foutje gemaakt. No big deal. Iedereen maakt wel eens een fout. Als hij er geen spijt van had gehad, dan had je je misschien zorgen moeten maken. Nu niet.
Niemand is perfect. Jij ook niet.
Dus vergeef hem. Zand er over. maak er geen drama van. Er zijn geen doden bij gevallen, is 't wel?
En als je hem niet kunt vergeven, dan hou je kennelijk minder van hem dan je voorgeeft.

Ik kan mij alleen maar aansluiten bij de andere antwoorden. Alleen jij kan de keuze maken. Ikzelf ben in het verleden ook meerdere malen belazerd en ik kon mijn ex daarna nooit meer vertrouwen, ook al probeerde hij het wel waar te maken bij mij. Je kijkt hem toch met andere ogen aan, je bent je bewust van zijn daden. Knap als je je daar van kan losmaken en opnieuw kan beginnen, de relatie nieuw leven in kan blazen, maar ik zou dat niet kunnen.

Ik zou zeggen: wie het lef heeft om de stap te nemen je geliefde te belazeren is heel goed bij zijn verstand en weet wat hij of zij gedaan heeft. Dan kan je achteraf wel zeggen dat je spijt hebt en dat je niet wist waar je mee bezig was, maar uiteindelijk is het toch een teken dat er iets niet klopt in de relatie.

Tegenover je zoon vind ik het trouwens -als ik het zo mag noemen- ook een soort verraad als je het hier bij laat zitten en hem (zomaar) vergeeft.

Eisen werkt altijd averechts, bovendien komt het initiatief dan niet vanuit de "schuldige", maar van jou. Wil je dat?

Verder heb ik nog wel een paar "mooie" woorden voor mannen die hun vrouw zo enorm belazeren, maar uit respect voor jou, je zoon en voor deze website laat ik die achterwege.

Verder wens ik jou en je zoon heel veel sterkte en spijt het mij dat je het zo moeilijk hebt. Ik hoop dat jij uiteindelijk de steun vindt die je nodig hebt en de keuze kan maken waar jij achter staat. Alleen jij...

je man heeft niet alleen verraad gepleegd tegenover jou, maar ook tegenover je zoon en eventueel andere gezinsleden.

natuurlijk zegt hij dat hij fout zit en spijt heeft. hij ziet nu in wat hij op het spel heeft gezet met zijn pleziertje.
hij wil niet kwijt wat hij had, dus hij kan niet anders dan zeggen dat hij ook spijt heeft en je terug wil.

hij heeft het leven van iedereen op zijn kop gezet door een leuk momentje met iemand die 27 jaar jonger is (op zich al geen gezonde actie naar mijn mening)

de opmerking dat hij nu pas weet wat hij mist is ook nogal vreemd....hij wist heel goed wat hij had.
sommige dingen zijn zo fout dat ze niet te herstellen zijn, ook niet als hier tijd overheen gaat....

wat hij nu niet meer heeft is respect. ook het vertrouwen is weg. is dit nog te herstellen door het maken van een nieuwe start? zal je zoon zich niet verraden voelen als jij je man vergeeft?

de vader van mijn kids heb ik om de reden vreemdgaan buiten spel gezet. ik wist dat ik altijd achterdochtig zou blijven en wou deze vorm onrust niet in mijn leven dus heb hem niet de kans gegeven het vertrouwen weer te winnen.

ik hoop dat je een keuze kan maken waar ook je zoon zich in kan vinden. deze moet zich dubbel verraden voelen. door zijn eigen vader, en zijn vriendin. als je zoon er niet aan toe is om hier positief over te denken in de vorm van een nieuwe start zal een nieuwe start waarschijnlijk niet mogelijk zijn.

ik wens je alle succes en hoop dat je zowel voor je zoon als jou een goede keuze maakt, of dit nu met of zonder je man mag zijn.......

Mijn advies is volg je gevoel. Het is niet normaal van je man dat hij in één gezin twee mensen bedriegt, maar jij bent de enige die kan beslissen of je hem dit vergeeft en hem weer terug laat komen.

Je zoon is er over heen gestapt meldde je, het lijkt me eerder dat hij zich stoer houdt ten opzichte van jou omdat hij jouw intense verdriet voelt. Hij wil het niet nog erger voor je maken.

Wat een klote situatie! Als je 47- jarige man geilt op 20- jarigen en dan ook op de toendertijd vriendin van je zoon... Damn! Wat een zielig mannetje, sorry heb er geen andere woorden voor. Ik hoop dat hij hulp zoekt en dat jij hem kunt vergeven en verder kunt met je leven. Ik zeg: dumpen! Ook al was het misschien eenmalig. Mijn vertrouwen in hem zou flink zijn geschaad. Therapie of niet.. Je verdient beter dan zo'n loser die z'n pik achterna heeft gelopen. Ik zou er zo van walgen... Niet meer met hem onder 1 dak kunnen leven, laat staan weer het bed samen delen! Veel mannen kijken porno en gaan veel ook naar de hoeren, maar dit slaat alles! Sterkte, je komt hier hopelijk beter uit. In ieder geval weet je dat jij sterker bent dan hij is... Jij hebt de touwtjes nu in handen.. Laat hem maar kruipen, wat een zwijn!
Als mijn vader dat zou hebben gedaan had ik hem nooit meer hoeven zien. Respectloos tegenover jullie beiden, alleen voor zijn moment genot. Ik wens je wijsheid.

Advies: geef het tijd - veel tijd. Maak geen keuze maar neem de tijd om alle emoties en invalshoeken langs te laten komen. Dat is vast heel veel. En er is niks redelijks aan. Het is net als met een ongeluk: het overkomt je en je hebt het er mee te doen.

Wat goed dat je met hem in gesprek blijft. Daardoor kan je ervaren of je uit elkaar drijft of niet. Het kan heel goed dat je nu praat over al die zaken die daarvoor verwaterd waren. Daardoor kan je juist weer naar elkaar toegroeien. Misschien wel beter dan ooit. Dat komt best vaak voor en is een wonderlijk gebeuren.

Maar wees reeel. Hij heeft je wel iets aangedaan. Of je daar mee in het reine komt weet je helemaal nog niet. Het lijkt me dat je nu kennis maakt met je eigen kwaadheid, verdriet, wanhoop en wellicht ernstiger en heftiger gevoelens die je in jezelf ook niet goedkeurt. Dat is heftig.

Wees ook reeel naar hem. Hij heeft in feite iets gedaan waar ontzettend veel mannen over fantaseren. Wel stoer om op je 47e een meid van 20 te versieren - als ze knap en welwillend is - wat wil je nog meer. Het is een mannelijke kant die er altijd - bij véél mannen (en vrouwen?) - zal zijn.

Maar wat de Berlusconies van deze tijd vergeten is dat je hier niet meer mee weg komt. Een man van 50 met een meid van 20 ziet er zielig uit - is een beeld uit een avondbuurt. Als ik met mijn dochter van 16 over straat loop, zie ik soms al van die blikken.
Het is de Lester uit de film Amercian Beuaty (1999) waarmee het niet goed afloopt. Want in je fantasie maak je er een feestje van en redeneer je net zo lang tot het 'normaal' voelt maar wat je vergeet is dat het dé manier is om van je leven een rotzooi te maken.

Ik begrijp dat hij dat nu wel in ziet. Daar hoeft hij niet voor in therapie lijkt me. Wat niet helpt is om in dit schuldgevoel te blijven hangen - schuld en schaamte werken nogal ondermijnend. Misschien dat je er samen uit komt als twee volwassenen die iets stoms hebben meegemaakt omdat éen van hen nogal stout is geweest.

Ik denk dat je beter even je hoofd leeg kan maken door iets leuks te gaan doen ga gewoon spontaan in de voorjaarsvakantie met je zoon op vakantie bespreek het met hem hoe hij er tegen aanstaat. ik denk dat je beter even kan genieten en je hoofd leeg maken!, en onthoud dit je man heb je zelf gekozen, en je zoon is echt familie van je!

Sterkte!

Je kunt hem wel vergeven , maar vergeten doe je dit voorval natuurlijk nooit . Dit zal altijd vrees ik in je achterhoofd blijven zweven helaas . Voor jullie zoon is het nog moeilijker ( dubbelop ) zijn vader en zijn vriendin die zwakheid getoond hebben . Persoonlijk zou ik geen vertrouwen meer in die vriendin hebben , en ja het blijft toch zijn vader , met een blijvend deukje . Hoe je ook beslist , het blijft individueel , heel delicaat , en iedereen gaat hier anders mee om . Heel - heel veel sterkte aan jou en ook vooral jouw zoon .

Ik zie dat veel antwoorden draaien om deze drie vragen:
- Hou je van hem?
- Houdt hij van jou?
- Kun je het hem vergeven?

Natuurlijk hou je van hem, je kunt jaren en jaren van liefde voelen niet zomaar uitzetten alsof het een lichtschakelaar is. Dat gevoel blijft, en het is juist dat gevoel dat dit zo moeilijk maakt. Hij zal ongetwijfeld ook best vn jou houden. En dat kunnen vergeven? Al zoveel miljoenen vrouwen hebben dat gedaan in de geschiedenis van de mensheid. als je daarvoor kiest zul jij het ook wel kunnen.

Maar ik heb een andere vraag voor je. Neem eens een stap terug van dat gevoel van liefde dat je niet zomaar kunt uitschakelen. En stel je dan de vraag: een man die zijn vrouw bedriegt met de vriendin van zijn zoon, vind ik die áárdig genoeg om mijn leven mee te willen delen?

Anders dan volgens het populaire cliché is alleen liefde niet genoeg om een relatie te laten slagen. Je man heeft de bodem onder jullie huwelijk weggeslagen. Een nieuwe fundatie leggen zou héél veel tijd en energie kosten. Vind je hem aardig genoeg om voor jezelf te rechtvaardigen al die tijd en energie aan hem te besteden?

De vraag is hoe je om moet gaan met deze in-zieke situatie, de respectloosheid van je man EN je zoons vriendin naar jou en je zoon toe zou tot inzicht moeten leiden, zou dit ooit nog eens kunnen gebeuren en wat heeft man "lief "nog meer uitgespookt.
Je bereidheid tot vergeving is een heel edel standpunt.
Toch is het maar de vraag of je man en zijn vriendin echt spijt hebben.
Wanneer erkenning, berouw en de zekere bereidheid bestaat dat beiden dit nooit meer zouden doen, kun je het misschien een plekje geven.
De zekerstelling tegen herhaling is echter praktisch onmogelijk.
Het kan echter zijn dat hier een voorbedachte rade achter zit, van je man, de vriendin of zelfs beiden.
Wanneer dat zo is, zou ik in jouw situatie mijn zaken zeker stellen. Je kunt niet je leven lang het geweten van je
man zijn als hij er geen heeft.
Probeer je geluk te vinden maar wees trouw aan jezelf.

Natuurlijk kan ik psychologisch gebabbel op deze situatie loslaten, zoals midlifecrisis bij je man en nieuwsgierigheid bij de vriendin van je zoon over hoe de vader is.
Dit gaat echter zover buiten kaders dat dit soort argumenten niet als verzachtend gebruikt mag worden.
Je man denkt schijnbaar met zijn ... en de vriendin van je zoon met haar ----.
Dit zijn niet de mensen die je in je leven moet willen.
Maar dat is mijn persoonlijke opvatting.

Vergeven en opnieuw beginnen, dan komt de grote beloning vanzelf, en je hebt dan nog een heel gelukkig huwelijk, ervaring spreekt.

Als jij denkt dat je hem opnieuw kan en wil vertrouwen zou ik het tijd geven zodat je er voor jezelf achter kunt komen wat je nou eigenlijk wil en of t niet een kwestie van gewenning is dat je met deze relatie door wil gaan. En heb je jezelf ook afgevraagd (en hem ook) wat de reden was om vreemd te gaan. Is jullie sexleven een sleur geworden en/of het contact tussen jullie verminderd want ik ben eigenlijk wel benieuwd wat de reden voor hem hiertoe was (want in principe had hij blijkbaar reden genoeg anders zet hij jullie relatie niet op het spel)

Een getrouwde man van die vreemd gaat met een 20 jarig meisje vind ik persoonlijk al extreem...
Zo oud was mijn vader toen ik zo oud was! Bah!
Als hij met een meisje van mijn leeftijd seks zou hebben zou ik van hem walgen het idee dat ze zijn dochter zou kunnen zijn!!

Ik begrijp dat u gaat twijfelen vooral bij de gedachten aan alle leuke dingen in het leven die jullie hadden...

Maar het gaat om nu en niet om toen!
Hij heeft de keus gemaakt om vreemd te gaan!
Hij wist op dat moment heus wat waar hij mee bezig was! En hij wist op dat moment ook zeker weten wat voor consequenties het zou geven!

Het enige wat hij waarschijnlijk niet had zien aankomen was zijn schuld gevoel...

Als hij zich niet zo schuldig voelde dan wist jij het nu waarschijnlijk nog steeds niet!

Kom op hij! Het is een vent van 47 die heus wel ver genoeg had na kunnen denken dat hij zijn lul beter in zijn broek had kunnen houden!

Vergeven en vergeten zijn twee hele verschillende dingen... Als je het hem al vergeeft dan nog ga je dit eg nooit vergeten! Het zal altijd blijven knagen en de relatie zal nooit meer worden wat het was!

Iemand die mooie relatie letterlijk en figuurlijk verneukt voor 1 NACHT die verdient het niet om vergeven te worden!

zolang je niet weet wat je moet doen doe je niets. Het voelt niet goed voor je, dat zegt genoeg, toch? Je merkt vanzelf wel wanneer je wel ergens aan toe bent en dan heb je ook meteen je antwoord.

Het is voor je zelf beter om hem uiteindelijk te vergeven. Maar ik zou niet met hem verdergaan want dat zal altijd tussen jullie in blijven.

op tenduur lukt het vergeven wel maar het vergeten is wel moeilijk mijn vriend heeft 21 jaar geleden 1 keer vreemd gegaan ook al is het tussen ons weer hellemaal goed gekomen het blijft toch moeilijk veel sterkte met je keuze die moet je toch echt zelf maken

mag ik zeggen dat u het te veel naar u eigen toetrekt.. take a good look in the mirror and know that your more then just a person.

hij wist van te voren dat er geheibel zou ontstaan tussen jullie relatie,en dat is een punt!

vooral zien laten hoe erg het hem spijt,want vreemdgaan blijft vreemdgaan...

rustig aan,en tot ziens gr ralf uit lemmer

Vraag eerst bij jezelf af of dat echt is wat je wil: hem vergeten? Maak geen overhaaste beslissingen want voor je het weet krijg je ergens spijt van. Het is natuurlijk niet niks wat er is gebeurd.

Weeg wel af dat wanneer je denkt dat er echt nog liefde tussen jullie is en jij echt nog van hem houdt, dan zou ik er voor gaan. Maar de kans is wel groot dat er altijd nog een barst in de spiegel zal zitten.

Het enige goede advies kun je jezelf geven.
Het is natuurlijk zijn fout dat hij jou en je zoon gekwetst heeft.
Hij heeft er spijt van zegt hij en jij wilt hem vergeven of je dat ook daadwerkelijk kan weet alleen jijzelf.
Wij weten de situatie natuurlijk niet verder waaronder het gebeurde maar als je bang bent dat het nog eens gebeurt is de basis voor vertrouwen ver te zoeken en is het verspilde moeite.
Therapie is volgens mij wat overdreven want als ieder die vreemd gaat in therapie moet zit 98% in therapie.

Mij idee is ga bij jezelf ten rade of je hem kunt en wilt vergeven (vergeten kan niet het zal er altijd blijven zijn) praat er met hem over en ga door met hem of niet. (een nieuwe start maken bestaat niet je gaat door met wat extra bagage)

Dit klinkt een beetje zwart wit maar ik geloof niet in monogamie misschien verklaart dat mij standpunt.

ik kan mij niet voorstellen hoe verschrikkelijk dit moet zijn. Wel ben ik van mening dat dit op zoveel niveaus niet goed te praten is en dat jij beter verdient dan dit.

niet alleen jouw vertrouwen is geschaad, maar hij heeft ook nog eens compleet de gevoelens van je zoon over het hoofd gezien. Hij maakt een bewuste keuze om dit te doen en dan ineens met hangende pootjes terugkomen? Ja zo kan ik het ook wel.

de grote vraag is, kan hij ooit het vertrouwen bij jou terug winnen of zul je altijd achterdochtig blijven? Dat lijkt me ook geen leven.

Het maakt me niet uit wat de context van het verhaal is, er zijn gewoon bepaalde dingen die je niet flikt en dit is er één van.

Kies voor jezelf, hou rekening met jezelf en denk daarbij goed na of je door de keuze die je neemt gelukkiger wordt dan wat je was. Want daar gaat het om, om JOU en het geluk wat jij VERDIENT!

Zou de andere 3 hierin zeker betrekken. Dus met flinke en steungevende gesprekken met alle 4 betrokkenen.
Wat ik nog niet heb gezien, is de rol van de vriendin van je zoon.
Wat is je mening over haar en hoe staat zij in deze kwestie?
Zij heeft toch ook toegestemd (misschien uitgedaagd) in de sex met haar (mogelijke) schoonvader?
En hoe is het met je zoon en diens relatie?
Probeer het eerst door overleg te doorgronden en te begrijpen. Kijk dan verder.

Ook al weet ik dat jij van hem houdt. Helaas, is de kans heel erg groot dat hij weer een tweede keer in de fout gaat. Ik(zelf als vrouw zijnde) zal de relatie beeindigen, wel vrienden blijven voor je kind.

Sterkte in deze moeilijke periode. En onthoud het meest belangrijke, is houden van jezelf.

Jee wat is dit een moeilijke situatie. Mijn ervaring met relatieproblemen is dat het vooral helpt om de communicatie open te houden, blijven praten houdt het contact.
Laat hem maar even uitleggen, vertellen en uiten wat hij voelt, en doe dat zelf ook.
Vraag hem waarom, en hoe hij het kan doen tegenover jou en zijn zoon.
Therapie voor hem zou onzinnig zijn, mannen zijn nu eenmaal jagers...dat is biologisch nu eenmaal zo bepaald en de ene man heeft daar meer last van dan de andere.
Is hij eerder vreemdgegaan?
Ik denk dat het zeker waardevol is om samen in therapie te gaan, eventueel ook met je zoon erbij.
Want anders kan dit grote gevolgen hebben en familie-ruzies waar je alleen maar gefrustreerd van raakt.
Als je werkelijk van hem houdt, dan vergeef je hem.
En dat is alleen een vraag die jij zelf kan beantwoorden; Hou je van hem?
In echte liefde kun je iemand een heleboel vergeven.
Praat met hem, praat met je zoon en vraag zijn mening.
En besluit samen of je dit op wilt lossen met een gespecialiseerd persoon.
Maar een blik en de mening van een vreemde en dan iemand die vaker dit soort dingen meemaakt en inzicht heeft in menselijke gedachtenspinsels zou verhelderend kunnen werken.
Veel sterkte, wijsheid en succes!

ik vind dat je uit principe niet vreemd gaat en dan al helemaal niet met zo'n groot leeftijdsverschil. maarja, dat verschilt bij iedereen.
bedenk goed wat je zelf wil, zorg in ieder geval dat je er zeker van bent of je hem wel of niet terug wil.
neem je hem terug, ga dan inderdaad in therapie en maak duidelijke afspraken.
zoiets vergeet je nooit, hij kan er alleen voor zorgen dat jij er minder aan denkt.
als hij je echt terug wil, zal hij hier zijn best voor doen.
nogmaals, bedenk goed wat je zelf wil!

Dumpen!!!!! Vreemd gaan met de ex van je zoon. Dumpen en hem nooit meer spreken!

Als het de eerste keer is dat zoiets gebeurt en hij daadwerkelijk zoveel spijt toont, vind ik dat je hem inderdaad moet vergeven, en er verder niet meer blijven bij stil staan. Probeer het te vergeten. Het is niet altijd gemakkelijk om een man te zijn, want de natuur dwingt ons mannen. Soms kunnen we zelf niet op tegen de natuur. Ik denkt dat het zelfs heel belangrijk is om hem nu snel te vergeven en hem ook geen andere lasten op te leggen dan het schuldgevoel dat hij al draagt. Het zou een omgekeerd effect kunnen hebben. Ik denk dat hij al gauw zijn fout heeft ingezien, en ik ben er vast van overtuigd dat hoe minder je hem daar nu nog op terugwijst, hoe beter voor jullie relatie. Hij zal het je in dank afnemen en voortaan dergelijke fouten niet meer maken.

Ik weet totaal niet wat jullie situatie is, maar als mij dit zou zijn overkomen dan lees je op nu.nl dat er zich weer een famillie drama had voorgedaan.

echt ziek is dit.. ik zou helemaal gek worden. wie moet je dan nog vertrouwen. Als je je eigen vader/man niet kan vertrouwen dan gaat het echt veel-te-ver en zeker in deze situatie.. de vriendin van je zoon echt SICK!

Hier is geen excuus voor, Klaar punt uit. Opbokken met die vent.

bahbah,hoe kun jij je man vergeven en wat sneu voor je zoon.
ik geloof dat je dit als moeder niet kan maken tegenover je zoon.
maakt het voor hem moeilijker om zijn grenzen te leren stellen mama's en papa's hebben een voorbeeldfunctie toch?

volgens mij staat (bijna) alles al in al die antwoorden;

ik voeg er nog één aan toe:

zie jij (EN je zoon) jezelf de komende jaren gezellig eten op eerste kerstdag, MET je man en je zoon EN de dame die ooit het bed van je man deelde maar nu weer met je zoon is.

Als jij daar eigenlijk JA op zegt, moet je het gewoon doen, iedereen maakt fouten en de één gewoon ergere dan de ander. Als jullie dit kunnen vergeven, doe het dan en trek je niks aan van de rest van de wereld.

Zeg je er NEE op, blijft het knagen (verwacht je) dan is het antwoord andersom

-Je zegt zelf bang te zijn om hem terug te nemen. En terecht!
-Accepteer de mooie dagen van het verleden en maak een nieuwe start. Je hebt er toch een prachtige zoon aan overgehouden die je niet zou willen gemist hebben.
-De hoeveelheid antwoorden die je hebt gekregen zijn ongekend. Zo moet het toch wel duidelijk zijn van hoe men in het algemeen over zo'n onmenselijke vorm van ontrouw denkt. Voor heel veel minder kun je al iemand niet meer toelaten in je verdere leven.
-Maak een nieuwe start. Scheiden doet lijden, daarna komen gegarandeerd betere tijden.
-Geluk bestaat niet; wel gelukkige momenten. Die komen wel weer; maar niet met hem!
-De band met jouw zoon kan door deze gebeurtenis alleen maar zeer bijzonder en sterker worden.
-Hij ziet jouw pijn en zal je zeker helpen om dit samen met jou door te komen. Voor hem is dat ook niet niks.
-Doe niet aan medelijden. Wees uit zelfbescherming keihard! Probeer met positief denken de toestand te accepteren. Kom voor jezelf uit en neem een gezond besluit.
-Mijn advies zou zijn: "Sluit de vraag opdat je niet meer bij elk antwoord opnieuw wordt gepijnigd". De kunst van het leven is "overleven!"
-Een moedig mens telt voor twee. Met jouw trots erbij ga je voor een tien!
-Nog héél veel gelukkige momenten in de toekomst toegewenst... moet lukken!
Gr. Cf

ik vind dat hij moet bewijzen dat hij nog van je houd.
en op therapie gaan is daar een goede manier voor.
door samen naar een oplossing voor jullie probleem te zoeken word jullie band hechter.

Therapie voor zoiets helpt niet. De meeste mannen gaan vreemd als ze de kans krijgen. Maar om je eigen zoon te belazeren, repectloos vind ik dat.

Hoi, wat een verhaal zeg en wat zul je gekwetst zijn.Je moet je eerst een paar dingen afvragen denk ik.
Kan jij je man vergeven want als je dat niet kunt dan heeft het geen zin om verder te gaan.Je bent boos teleurgesteld en verdrietig en wat niet mee en dat is ook heel erg logisch denk ik.Je wilt verder maar hoe? Uit jou verhaal maak ik op dat je man jou wil en verder niemand anders.Veel praten met elkaar of je kunt eisen dat je man in therapie gaat weet ik niet of dat gaat helpen.Hij moet dit willen en is dit nodig ? Elke week praten over het hoe en wat en waarom.Hij is vreemd gegaan jij kent je man het beste.En als hij straks een keer weggaat zul je hem ook niet vertrouwen maak goeie afspraken en misschien moet jezelf in theraphie om samen om erachter te komen of je verder wilt.Als blijkt dat je er na een half jaar nog veel moeite mee hebt en je er niet mee om kunt gaan zul je de knop moeten doorhakken en stoppen je doet dan je zelf verdriet en je man en je zult niet gelukkig zijn.
Neem een beslissing hoe moeilijk dit ook is.Succes.

Ik vind het echt laf van uw man&schandalig voor uw zoon. Dat meisje dat ook op haar geweten moet zich ook diep schamen! Bah, wat een vies meisje zeg!

Zou je dochter maar zijn! Zo jong en dan al zo'n afgelikte boterham!

Sorry maar ik zou scheiden, niks therapie.
Uw man heeft gewoon een steekje los!

Oké ze zijn beide volwassen, so what?!
HIJ hoort zich te beheersen als vader&man zijnde en het goede voorbeeld geven!

Dat meisje daarintegen; MOET t dan uitmaken met haar vriendje, als HIJ niet goed genoeg voor HAAR IS.

Sterkte met deze gebeurtenis, en zeker voor je zoon.

Vergeef hem niet. Hij heeft niet alleen jou pijn gedaan maar ook je zoon. Hij verdient het neit om nog liefde van jou te krijgen. Vergeet hem en zoek een andere man. op www.zoekeenman.nl

Het is belachelijk als je man dit doet hij heeft niet alleen jou bedrogen maar ook je zoon !
Als je echt nog zulke sterke gevoelens voor hem hebt zou ik het hem vergeven, maar pas op dat het geen 2e keer gebeurt !
want dan kun je mijn antwoord raden !

Wees sterk!
En DUMPEN, die handel!

ja ik ben al 28jaar gescheiden men man heeft me ook bedrogen ja als ze een maal beginnen doen ze het ook vaker en nu ik alleen ben ik zie zoveel en denk ben toch blij dat ik alleen woon en doen kan wat ik wil men kinderen en kleinkids komen vaak dus ben nooit alleen dit vind ik beter ja mannen denken dat ze dat kunnen ja vrouwen ook wel maar tegenwoordig ken en mag alles ik vind het niet goed ik zou hem niet meer willen groetjes

Ik begrijp ten volle uw emotionele ontreddering en verwarring. Maar pas op voor het volgende: mogelijk speelt uw man daar ook op in, en probeert hij mis/gebruik te maken van deze situatie, en zit het hem eerder dwars dat hij geen verder succes heeft gehad, en nu voor aap staat, en veel riskeert te verliezen.
In uw hart, zo stelt u vast, is nog steeds liefde aanwezig? Maar is dat uit zelfmedelijden of een soort relikwie die u koestert?
Mag ik even deze kwestie Bijbels toelichten, zodat u de ernst inziet en de volledige draagwijdte van uw beslissing juister kan inschatten? Volgens de woorden van Christus waren er in Gods ogen 2 aanvaardbare gronden die echtscheiding of hertrouwen onder het joodse en toen dus in Israël geldende stelsel rechtvaardigden voor God: overspel of de dood van de huwelijkspartner.
U bent dus (schriftuurlijk) vrij om te hertrouwen. Zijn misstap is bijzonder ernstig in Gods ogen, en kan enkel in geval van oprecht berouw worden uitgewist. Een positieve stap is dat hij bekend heeft. Maar onder welke omstandigheden? Spontaan of omdat hij niet anders kon?
Vergeving van uwentwege zou dus wel jullie relatie kunnen herstellen, maar of de breuk daarmee geheeld is? Maar om aanvaardbaar te zijn in de ogen van de Schepper van de mensheid is er meer bij betrokken.
Daarnaast zullen er nog geruime tijd conflictsituaties opduiken die het blijvend karakter van jullie eventuele hereniging ernstig op de proef zullen stellen.
Indien u verder over dit punt met mij wil converseren kan u contact met me opnemen, want privacy en discretie is geen overbodige luxe in dergelijke aangelegenheden.

Ik zou het hem wel vergeven, je zegt dat je nog steeds die liefde voor hem voelt, dan doe je jezelf alleen maar verdriet als je hem niet vergeeft. Samen in therapie gaan is zeker een goede optie, en hij moet dat ook wel willen, want hij heeft er spijt van. Ik zou het hem dus vergeven, en met hem in therapie gaan, maar natuurlijk is de keus aan jou.

Het is goed dat jullie al hebben gekeken wat hij in jullie relatie mist. Een man of vrouw gaat natuurlijk nooit zomaar vreemd er mist dan iets in de relatie wat die vriendin van uw zoon hem misschien wel te bieden had? Het is lastig om hem weer te vertrouwen na zo'n misstap, maar zoals je al zei was je bereid om samen in relatie therapie te gaan. Ik zou dat eerst doen samen in therapie gaan en dan verder kijken. Vreemdgaan is een verschrikkelijke manier om te laten blijken dat iets niet goed zit in de relatie. Misschien is communicatie een probleem tussen jullie? Of had hij al eerder aangegeven waar hij mee zat? Pak dat punt op en ga daar mee verder en doe veel leuke dingen samen. Ik zou het gewoon nog een kans geven, maar alleen als hij in staat is het probleem op te pakken en er aan te werken. Heel erg veel succes samen hoop dat jullie er uitkomen!

Soms kan een mens een domheid begaan die hem achteraf vreselijk spijt..

Ik zou je in overweging willen geven je man eenmaal te vergeven..maar daarna nooit meer.

Vertel hem dat..en geef hem een kans om van zijn leven iets echt moois te maken.

Doet hij het een tweede maal nogmaals..dan is het uit..zeg je er dan bij..

Probeer opnieuw van hem te houden en weer op te bouwen wat jullie ooit met elkaar bezaten..echte liefde..

Groet,

Ton

Ik denk dat je er in deze kwestie goed aan doet om alle voorgaande antwoorden te negeren en vooral bij jezelf te rade te gaan.
Trek je een paar dagen terug, bijvoorbeeld in retraite op een of ander klooster, of een meditatiecentrum of zo, en laat jezelf tot rust komen. Geen afleiding, alleen jezelf en je gedachten.

Mijn ervaring is een stuk milder dan de jouwe, maar toen mijn vorige relatie op de klippen liep, heb ik daar ook lang last van gehad. Pas toen ik me voor 10 dagen terugtrok in een Vipassana centrum in België, vielen de dingen op hun plek, waardoor we (ex en mijzelf) weer goed met elkaar overweg kunnen.

Het klinkt waarschijnlijk als het laatste wat je wilt, maar neem die rust. Ga door die hel van je eigen gedachten en zie aan de "overkant" hoe je ervoor staat, en waar je heen wilt.

Sterkte....

Heel belangrijke vraag en het komt jammer genoeg dikwijls voor. Moeilijk om zo maar toe te lichten, maar ik denk dat jullie eerst elk apart moeten bezinnen over de huwelijksgelofte, art. 213 B.W. in België: "Echtgenoten zijn elkaar getrouwheid, hulp en bijstand verschuldigd. Zij zijn jegens elkaar tot samenwoning verplicht."

In de huidige tijd wordt emotie zo belangrijk, maar trouw is iets rationeels, is tevreden zijn met de vrouw die je hebt, want altijd zal er een nieuwe 20-jarige zijn waarmee je in bed kunt, of rijpere vrouwen van 40 amuseren zich tegenwoordig ook erg met mannen als ze plots emotie belangrijk vinden. Vreemd gaan, heeft volgens mij veel te zien met het aftakelen van de sterkte van man en vrouw. Je hebt je basisdroom (kinderen + huis meestal) gerealiseerd en je levenspiek bereikt. En dan gebeurt zo'n stommiteit.

Jij hebt het geluk dat je man tenminste beseft dat het een stommiteit is.

Het zou gemakkelijker gaan, als jij voor de gelegenheid ook eens vreemd ging, omdat dat even 'mooi' kan zijn (in zijn geval blijkt dat die 20-jarige er wellicht niets van terecht bracht of hem spiritueel, geestelijk, fundamenteel niets van waarde gaf), maar dat overspel op termijn een gigantische leegte geeft en je nooit meer tevreden bent op termijn.

Ik denk dat je niet hoeft te vergeven noch te vergeten en dat het een rol zal spelen in de toekomst. Pijn zal het altijd opleveren, maar wees eerlijk, het moet uiteindelijk minstens even erg zijn voor hem als voor jou, want hij maakte de fout en moet er ook mee leven (als jij en hij eerlijk zijn van inborst, anders laat jij hem best vallen).

Kijk ware liefde is niet iedereen gegeven. Je moet ver gevorderd zijn in onbaatzuchtigheid en de ander belangrijk vinden. Daarom is monogamie ook zo mooi.

Als je gesnoept hebt van een andere man of vrouw, kun je enkel nog trouw zijn op "karakter" en is het gevaar voor hervallen altijd aanwezig. Net daarom moet je elkaar alles leren vertellen, en als hij de meest intieme details aan jou verteld, kun je het in je relatie inbouwen. Intussen zul je zien dat zowel je man, als jijzelf veranderd zijn maar dat de liefde zo'n slag misschien kan incasseren.

Ik wens je na deze zware tegenslag, samen heel veel liefde toe, om samen de diepe wonden te verzorgen en te... koesteren.

Is het immers, na het opvoeden van kinderen, niet het allermooiste dat je kunt bedenken, de droom om samen met iemand die van je houdt, oud te worden?

mijn vader heeft dit ook gedaan het was toevalligg dezelfde leeftijd enkel het meisje had de leeftijd 19,mijn ouders zijn hierdoor gescheiden,hij is gaan samenwonen en na amper 1jaar is hij snikkend en snotterend terug gekomen met de vraag of mijn moeder hem terug wou voor mij "om een echt gezinntje te vormen" ze heeft dit toen gedaan,met als gevolg 2weken later heeft ze hem terug zien lopen met dezelfde vrouw en ze heeft alles door ramen en deuren terug buiten gesmeten.

zelfde verhaal met mijn nicht haar vader,maar die is nu bijna 25jaar getrouwd. denk in ieder geval na voor je verder gaat, en stel je de vraag ook waarom hij je zoon ook zo gekwetst heeft.ook na therapie ben je soms een heel ander mens, je kan er binnen gaan met het gedacht we komen samen buiten en het loopt anders uit.

groetjes en ik wens je uiteraard het beste

je kan het uitmaken want je weet niet of hij het nog een keer zal doen

Een man die vreemd gaat verandert nooit. Mijn ex vriend is ook vreemd gegaan. Hij hield ook echt veel van me. Hij probeerde zelfmoord te plegen en ik dacht hij heeft echt spijt. Maar bijna ALLE mannen die vreemd kunnen gaan veranderen (ECHT NIET) als je ze vergeeft. dus als ik jou was, dan zou ik mijn eer niet als een speelgoed laten spelen bij een man. Ook al als die man jou man is.

En gadverdamme. Sorry maar, het is vriendin van je zoon. Dan wordt het dubbel he. Hoe kon hij durven om te kijken aan het vriendinnetje van je zoon als 'zij is aantrekkelijk, ik vind haar leuk'... nou terecht, dat heeft hij verdiend!

Het kan later, laat zijn voor je als je niets doet helaas. Dus laat je eer niet verpletteren bij en man die vreemd gegaan is dus die ‘OOIT’ van je hield en toch al ‘AAN IEMAND ANDERS IETS GEVOELD HEEFT TIJDENS JOU RELATIE’ en ik weet niet wat ze allemaal gedaan hebben. bah, ik moet niet eens aandenken.
Dat meisje vind ik ook afschuwelijk, het is goed dat jou zoon het waarheid eerder gezien heeft, niet leuk op deze manier maar toch. Vader van je vriend?! kon je niemand anders vinden? bah. kon ze zichzelf niet te gedragen als een mens?..

En ik hoop dat je het waarheid ook eerder kan zien (als je zoon) dan te laat.

denk alsjeblieft niet met je gevoelens, denk eens logisch na, je kan hem wel nu vergeven maar vrouwen kunnen niet vergeten. later op het moment waar jij samen met hem van jullie gerustheid moet genieten voel jij plotseling jezelf schuldig. want je zoon komt met een nieuwe vriendin naar het huis. en dan wordt je ongerust. want dit ervaring komt naar voren schijnen, onverwacht. en dan heb je geen kans om te zeggen ik wil je niet meer, want dan zal hij zeggen waarom had je dan mij vergeven, vertrouw je niet meer? bla bla bla. RUZIE… EN WIE ZEGT DAT HETZELFDE MAN DEZELFDE DINGEN NIET KAN HERHALEN? jij vertrouwde je man toen maar hij ging vreemd dus nu je vertrouwd je man weer en hij gaat niet meer vreemd? weet je, als je hem vergeeft raak jij je eer kwijt…

denk verstandig en niet met je gevoelens. vreemd gaan. hij wordt vreemd! jou man wordt vreemd en doet vreemde dingen met iemand anders. in het kort HIJ WORDT VREEMD, niet meer een man die je kent, NIET MEER VAN JOU, ook al paar dagen maar het gebeurt het. WAAROM WORDT JIJ DAN OOK NIET VREEMDE VROUW VOOR HEM EN HIJ WEL VREEMDE MAN VOOR JOU? kon hij je wel vergeven als jij dat deed? toon eerst empathie en dan pas doen wat voor jou het verstandigste lijkt.)

succes ermee...

Je geeft aan dat je hem wil vergeven.
Al wat fout is lijkt mij al genoemd.
Kijk wat je hart zegt. Therapie is geen wondermiddel en lang niet voor iedereen DE oplossing.

Vergeving is een heel mooi iets. Als jou hart en gevoel zeggen dat hij dat waard is zou ik er weer voor gaan.
Speel samen dan niet alsof het nooit gebeurt is. Maar ga ook weer niet steeds oude koeien uit de sloot halen.
Ik wens jullie een happenny ever after.

Optie 1: Je houd van hem en wil hem vergeven en zo snel mogelijk weer enkel leuke tijden hebben.

Optie 2: Je gaat jouw leven helemaal veranderen.

Ik zeg optie 2, want hij is niet enkel vreemdgegaan. Hij is ook nog eens vreemd gegaan met de vriendin van je zoon.
Zonder de kennis te hebben welke state of mind je zoon nu heeft, zeg ik: én de mazzel. Afscheid nemen en opnieuw beginnen. Dit verdien jij en je zoon niet.

Als je zelfrespect hebt, dan kies je voor optie 2.
Mocht je blijven twijfelen en de gedachte hebben om hem toch te vergeven, denk dan aan bovenstaande.

Het gaat nooit meer zo worden als dat het geweest is dat is de realiteit, hoe sneu ook.

Hartelijke groet.

30-jarige Haarlemmer

Zoekt geen heil bij mensen maar bij God.

Dat antwoord kun je alleen bij jezelf vinden. Veel succes.

Als hij er echt spijt van heeft zou ik het huwelijk in stand houden.
Je hebt elkaar trouw beloofd in goede en slechte dagen.
In goede dagen is het makkelijk, dit zijn de slechte, dat kost meer moeite.
Een keer vreemd gaan heeft alles met sex, en niets met liefde te maken. Mannen hebben daar meer last van dan vrouwen.
Hij moet wel goed begrijpen dat het voor jou niet zo eenvoudig is om hier mee om te gaan. Dat heeft tijd nodig.
Vraag hem wat hij zou doen als de situatie andersom was.
Verder moet je het op kunnen brengen het hem nooit als verwijt voor de voeten te gooien bij een woordenwisseling.

Geloof me gescheiden zijn is helemaal niet leuk. Al 23 jaar ervaring.
En een vlekkeloos huwelijk bestaat niet.