Waarom steken mensen tijd in vrijwilligerswerk, om anderen te helpen of zichzelf een goed gevoel te geven ?

Het geeft een goed gevoel als je anderen kunt helpen, dus beide is van toepassing.

Mensen die vrijwilligerswerk doen zijn om welke reden dan ook niet actief in het arbeidsproces. En deze mensen zijn om welke reden dan ook het thuis zitten meer dan zat...

Toen ik 8 jaar terug vrijwilligerswerk deed bij een dak- en thuisloze opvang deed ik dit, omdat het vrijwilligerswerk dat ik deed mij aansprak. De personen die ik daar indirect mee hielp lieten mij koud. En toen ik daarvoor vrijwilligerswerk deed voor een stadsomroep. Deed ik dat, omdat het werk mij aansprak. Dat er aan de andere kant van de zender een paar duizend luisteraars zaten. Kon mij niet boeien. Het vrijwilligerswerk in een verpleeghuis deed ik wel voor de mensen die om welke reden dan ook daar zaten. Alleen toen mij steeds meer gevraagd werd om dingen te doen die steeds meer op verpleegkundig werk begon te lijken ben ik abrupt gestopt...

Ik heb altijd vrijwilligerswerk gedaan in de periode dat ik geen betaald werk had, dus voor een deel doe je het zeker voor jezelf ; de hele dag thuis zitten is ook niet alles. Maar ook naast mijn werk heb ik bijna altijd wel iets extra's gedaan, variërend van enkele uren per week tot incidenteel.

Vrijwilligerswerk heb je natuurlijk in soorten en maten, als ik naar mezelf kijk variërend van oppassen op zwaar gehandicapte kinderen , in de oudercommissie op school zitten, leiding geven aan een scoutinggroep of bestuurswerk voor verenigingen of het beheren/modereren van een forum, de schoolbibliotheek runnen, van alles eigenlijk. Sommige dingen doe je voornamelijk voor jezelf, anderen voornamelijk voor een ander. Maar het is slechts weinig mensen gegeven om vrijwilligerswerk te doen waar je zelf echt een hekel aan hebt ; ik zou het denk ik niet kunnen.

Maar ook als je het wel leuk vind om te doen, kost het toch tijd natuurlijk, zijn er minder aangename kanten aan en financieel levert het natuurlijk helemaal niks op - vaak integendeel. Tegenwoordig is het overigens ook heel erg moeilijk om mensen te porren voor iets waar niks concreets tegenover staat ; er is geen school, vereniging of organisatie te vinden die niet al jaren kampt met problemen rondom het vinden van vrijwilligers.

Voor een deel heeft dat te maken met het feit dat mensen minder tijd hebben voor vrijwilligerswerk (denk vooral aan het leger van werkende vrouwen, voorheen het meerendeel der vrijwilligers), de enorm toegenomen mantelzorg (ook een vorm van 'vrijwilligerswerk' die enorm veel tijd kost van potentiele vrijwilligers op andere vlakken), maar zeker ook het toegenomen egoïsme/individualisme speelt een rol. Ik ken heel wat vrouwen die tijd genoeg hebben om af en toe een uurtje, misschien twee, ergens de handen uit de mouwen te steken maar oh oh oh ze hebben het zo druk. Met koffie drinken, shoppen, hobbyen, nouja, minder dringende taken zeg maar. Het gebeurt op school regelmatig dat er even een klusje gedaan moet worden, je vraagt wat dames die bij het schoolplein staan te kletsen, maar nee, ze hebben het erg druk, sorry, andere keer, echt geen tijd. En als het klusje na een uur klaar is en we gaan naar huis, staan ze daar nog steeds.......

Het is een combinatie van beide. Als mensen tijd over hebben en besluiten die tijd te investeren in vrijwilligerswerk dan voelen zij zich tot het één meer aangetrokken dan tot het ander. Waarom kies je er bijvoorbeeld voor om voor de dierenbescherming te collecteren? Dit ga je vast niet doen als je een hekel aan dieren hebt. Of waarom ga je bij een voedselbank werken? Dit doe je omdat je je betrokken voelt bij mensen die in armoede leven en niet als je vindt dat deze doelgroep maar moet gaan werken voor hun geld en anders van hun uitkering moeten zien rond te komen. Je doet dit omdaadwerkelijk te helpen en om er een goed gevoel aan over te houden.

Maar er bestaat ook nog een ander soort vrijwilligerswerk. Dit is werk waar je niet voor gekozen hebt, maar je je verplicht voelt om te doen. Een voorbeeld hiervan is de mantelzorg. Dit werk doe je vaak niet omdat je het leuk vindt, maar omdat je je moreel verplicht voelt om het doen. Het wordt door sommige mensen met plezier gedaan, maar er zijn ook mensen die dit echt een hele zware last vinden (dit kan het ook daadwerkelijk zijn). Ze krijgen van dit werk geen goed gevoel, maar zien het als hun plicht. In zulke gevallen kun je je afvragen of het werk niet beter door een enthousiaste vrijwilliger gedaan kan worden. Maar helaas is er ook een gebrek aan vrijwilligers.

In de culturen die gebaseerd zijn op het christelijke geloof staat "naastenliefde" en zorgdragen voor wat weerloos is, hoog in het vaandel. Daarom zijn de charities in Amerika zo succesvol - als je het goed hebt, heb je het gevoel, dat het een beetje onverdiend is, en dat je van je weelde iets uit moet delen.
Ik geloof nl. niet dat in een cultuur die gebaseerd is op bijv. het kastensysteem veel daartoe behorende leden vrijwillig de sloppenwijken ingaan om te helpen - ook dáár zijn het de "westerse" mensen, die gaan helpen.

Er zijn erbij die het principe heb elkaar lief als uwzelfe doen , en wat u uwzelf niet wenst , doe het ook een ander niet aan . Tevens zijn er die zich goed in anderen kunnen verplaatsen .

Ik heb in de periode dat ik 9 jaar voor mijn kinderen thuis heb gezorgd vrijwilligerswerk gedaan. Ik ben altijd receptioniste geweest en wilde mijn administratieve werk bijhouden. Ben 7 jaar secretaresse geweest van een bestuur van de Zonnebloem. Heb daar veel geleerd en werd erg gewaardeerd. Toen ik 42 was ben ik weer fulltime aan de slag gegaan. Had door mijn ervaring op peil te houden zo weer een baan. Als je vrij- of onvrijwillig thuis zit dat kun je beter vrijwilligers werk gaan doen of gaan studeren. Dus vrijwilligerswerk kan heel nuttig zijn voor jezelf en je helpt er tevens anderen mee.

Voor mij werkt het twee kanten op. Ik vind het belangrijk dat je het niet alleen je eigen omgeving helemaal voor mekaar hebt. Ik vind het ook belangrijk om te kijken wat er in je omgeving speelt en oog hebt voor andere mensen. Dit probeer ik ook aan m'n kinderen mee te geven en daarin speel je als ouder een belangrijke rol om te laten zien hoe dat in de praktijk werkt. Het is echt niet zo dat alleen mensen die geen werk- of dagbesteding hebben vrijwilligerswerk doen. Ik heb zelf een baan, 2 kinderen, en een eigen zaak. Daarnaast ken ik genoeg mensen die van alles en nog wat doen naast hun werk in bijvoorbeeld het verenigingsleven of bij de school en het plaatselijke verzorgingshuis. Ik weet dat ik heel veel waardering krijg voor de dingen die ik voor anderen doe en dat geeft mij een goed gevoel. Anderzijds is het zo dat ik mezelf soms ook van de bank moet tillen omdat ik eigenlijk geen zin heb, maar als ik dan eenmaal weer ben geweest en ik zie die blije koppies als ik binnenkom, dan is het weer helemaal vergeten. Al ga je maar een uurtje per week, het levert voor de ander, maar ook voor jezelf een heleboel op!