Zeg je: "Ik woon in de Beenhouwerstraat. Op nummer 63. Of zeg je:"Ik woon in de Beenhouwerstraat. In nummer 63.

Je zegt het eerste.

Toegevoegd na 44 seconden:
Je zegt 'ik woon in dat huis', maar 'op nummer 63'.

Je zegt het eerste.
Maar eigenlijk is dat wel raar, je woont immers IN nummer 63, je woont er niet bovenOP :-). Maar dit is één van de uitzonderingsregels in de nederlandse grammatica.

Volgens mij zeg je Beenhouwerstraat 63, zonder in of op erbij te zeggen.
Als het dan toch moet, zeg je op.

Ik zeg altijd op, in vind ik zo raar klinken.

Ik woon in de Beenhouwerstraat. Op nummer 63.
Dat is volgens mij zo gegroeid. Zelfde heb je met het volgende: Je zit voor de TV, maar achter de PC...

Ik denk dat je op zegt omdat het nummer niet alleen voor het huis is, maar ook voor de kavel.

Het nummer hoort bij het perceel en niet bij het huis. En aangezien je OP een perceel woont, zeg je dat je woont op nummer 63.


"Indien 'op een perceel' meerdere woningen staan, wat vooral bij huizen met meerdere verdiepingen het geval is, worden de adressen onderscheiden door middel van een toevoegsel, meestal opvolgende letters. "

http://nl.wikipedia.org/wiki/Huisnummer#Toevoegingen

Het kan ook regiogebonden zijn. Er zijn nl. ook mensen die zeggen "ik woon op het dorp", "ik zet bloemen op een vaas", terwijl ik zelf "in het dorp" en "in een vaas" zou zeggen.

Als je de straat noemt,is het niet nodig om op of in te zeggen. Je zegt dan: ik woon Beenhouwerstraat 63.

Je zegt dat je 'op' nummer 63 staat, aangezien het stuk grond dat nummer heeft, en jij er toevallig een huis op hebt gebouwd.
Dus je woont IN dat huis, IN die straat maar OP dat nummer.

Je woont 'op' de locatie van nummer 63 als je het in ieder geval niet hebt over een huis met meerdere etages waar dus verschillende huishoudens wonen bijvoorbeeld een flat.

Ik woon op die-en-die straat (adres) en in die-en-die straat (aanduiding van waar mijn huis is), in dat-en-dat flatje op nummer zoveel.