hoe oud is het "nederlandse" alfabet?
8.1K
8.1K keer bekeken
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.
Het beste antwoord
Jacob van der Schuere bood in 1612 het ‘maekzel’ van de letters aan in deze volgorde: a, b, c, d, e, f, g, h, i, j, y, k, l, m, n, o, p, q, r, z, f, s, t, u, v, w, x, z. Daarmee was een Nederlands alfabet van 26 tekens ontstaan, zij het dan nog met twee typografische varianten van de r en de s. Zeer opvallend is de plaatsing van de y, niet ná x en vóór z, maar ná j en vóór k. De y was voor Van der Schuere geen Griekse letter die men eventueel kan gebruiken als een ornamentale variant van de i - zoals de middeleeuwse schrijvers deden -, maar het normale Nederlandse teken om een ‘lange i’ weer te geven.
Van Heule presenteerde tussen 1625 en 1633 het Nederlandse alfabet geheel in de vorm en de volgorde die nog altijd onder ons gebruikelijk is, dus met de y na de x en voor de z.
Leupenius zette in 1653 deze lijn voort en stelde: "De y is een dubbele klinker en heeft anders geen gebruik dan om de plaats van een lange i te bewaren", maar hij verschilt tegelijk van zijn voorgangers doordat hij uitdrukkelijk aan de ij - de oude ‘dubbele i’ - een andere functie toekende dan aan de y. Voor de historische ij gebruikte hij uitsluitend de y.
Het was de grammaticus en lexicograaf Sewel die de met Van der Schuere ingezette ontwikkeling heeft voltooid. Want Sewel heeft niet alleen de consequente y-spelling van Leupenius overgenomen, maar hij heeft bovendien de alfabetische inrichting van zijn Nederlands-Engels woordenboek van 1691 bij deze spellingspraktijk aangepast. In dat woordenboek kreeg voor het eerst in de Nederlandse taalgeschiedenis de y als voorlaatste letter van het alfabet een aanzienlijk, en rationeel bepaald, gevolg van met y beginnende woorden onder zich.
Sewel heeft het eerste Nederlandse woordenboek geschreven dat werkelijk modern kon heten, vanwege de consequente, rationele wijze waarop hij het Nederlandse alfabet hanteerde. Wanneer men dit Nederlandse alfabet vergelijkt met het Latijnse waaruit het was voortgekomen, dan constateert men dat de ene i vervangen is door i en j, de ene v door u, v, en w, en dat de y en de z een nieuwe inhoud hebben gekregen. De q en de x hebben daarentegen hun functie verloren en doen alleen nog maar ornamentaal mee. Dat zijn dan de 26 letters van het Nederlandse alfabet, zoals ze bij de progressieve taalmeesters aan het einde van de 17de eeuw hebben gefunctioneerd.
Het alfabet zoals wij dat nu in Nederland kennen bestaat dus sinds 1691.
(Lees meer...)
Van Heule presenteerde tussen 1625 en 1633 het Nederlandse alfabet geheel in de vorm en de volgorde die nog altijd onder ons gebruikelijk is, dus met de y na de x en voor de z.
Leupenius zette in 1653 deze lijn voort en stelde: "De y is een dubbele klinker en heeft anders geen gebruik dan om de plaats van een lange i te bewaren", maar hij verschilt tegelijk van zijn voorgangers doordat hij uitdrukkelijk aan de ij - de oude ‘dubbele i’ - een andere functie toekende dan aan de y. Voor de historische ij gebruikte hij uitsluitend de y.
Het was de grammaticus en lexicograaf Sewel die de met Van der Schuere ingezette ontwikkeling heeft voltooid. Want Sewel heeft niet alleen de consequente y-spelling van Leupenius overgenomen, maar hij heeft bovendien de alfabetische inrichting van zijn Nederlands-Engels woordenboek van 1691 bij deze spellingspraktijk aangepast. In dat woordenboek kreeg voor het eerst in de Nederlandse taalgeschiedenis de y als voorlaatste letter van het alfabet een aanzienlijk, en rationeel bepaald, gevolg van met y beginnende woorden onder zich.
Sewel heeft het eerste Nederlandse woordenboek geschreven dat werkelijk modern kon heten, vanwege de consequente, rationele wijze waarop hij het Nederlandse alfabet hanteerde. Wanneer men dit Nederlandse alfabet vergelijkt met het Latijnse waaruit het was voortgekomen, dan constateert men dat de ene i vervangen is door i en j, de ene v door u, v, en w, en dat de y en de z een nieuwe inhoud hebben gekregen. De q en de x hebben daarentegen hun functie verloren en doen alleen nog maar ornamentaal mee. Dat zijn dan de 26 letters van het Nederlandse alfabet, zoals ze bij de progressieve taalmeesters aan het einde van de 17de eeuw hebben gefunctioneerd.
Het alfabet zoals wij dat nu in Nederland kennen bestaat dus sinds 1691.
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
duidelijk
Andere antwoorden (1)
"Het Latijnse alfabet is het alfabet dat voor vrijwel alle westerse spellingen wordt gebruikt, zo ook voor de Nederlandse spelling.
De voorloper van het Latijnse alfabet is ontwikkeld door het Semitische volk in Egypte (zie Proto-Sinaïtisch). In gewijzigde vorm is het door de Feniciërs overgenomen. De Grieken hebben daar weer een eigen alfabet van afgeleid, dat in een aantal tekens van de voorloper verschilde. Het klassieke Latijnse alfabet is weer van het Etruskische en Griekse alfabet afgeleid en telde in de tijd van Cicero 21 letters. Voor het weergeven van Griekse woorden werden later de Y en de Z toegevoegd. De I en de V hadden zowel vocalische als consonantische waarde. In de middeleeuwen kwamen de J (consonant = medeklinker) en de U (vocaal = klinker) erbij. De W is een dubbele V om /w/ weer te geven (de bilabiale semivocaal van bijvoorbeeld het Engels: wall, well, will enz.).
Tegenwoordig wordt het Latijnse alfabet meestal geacht de volgende 26 letters te bevatten."
Zoals alle schrijfsystemen is het alfabet dat wij gebruiken niet in één keer ontstaan. Ons alfabet heeft zich over lange tijd ontwikkeld. De laatst toegevoegde letter van ons alfabet is de letter 'W'. De W is in de 7e eeuw uitgevonden door Angelsaksische schrijvers. Je zou dus kunnen stellen dat het complete alfabet zoals wij dat gebruiken ongeveer 14 eeuwen oud is, aangezien we nu leven in de 21e eeuw.
(Lees meer...)
De voorloper van het Latijnse alfabet is ontwikkeld door het Semitische volk in Egypte (zie Proto-Sinaïtisch). In gewijzigde vorm is het door de Feniciërs overgenomen. De Grieken hebben daar weer een eigen alfabet van afgeleid, dat in een aantal tekens van de voorloper verschilde. Het klassieke Latijnse alfabet is weer van het Etruskische en Griekse alfabet afgeleid en telde in de tijd van Cicero 21 letters. Voor het weergeven van Griekse woorden werden later de Y en de Z toegevoegd. De I en de V hadden zowel vocalische als consonantische waarde. In de middeleeuwen kwamen de J (consonant = medeklinker) en de U (vocaal = klinker) erbij. De W is een dubbele V om /w/ weer te geven (de bilabiale semivocaal van bijvoorbeeld het Engels: wall, well, will enz.).
Tegenwoordig wordt het Latijnse alfabet meestal geacht de volgende 26 letters te bevatten."
Zoals alle schrijfsystemen is het alfabet dat wij gebruiken niet in één keer ontstaan. Ons alfabet heeft zich over lange tijd ontwikkeld. De laatst toegevoegde letter van ons alfabet is de letter 'W'. De W is in de 7e eeuw uitgevonden door Angelsaksische schrijvers. Je zou dus kunnen stellen dat het complete alfabet zoals wij dat gebruiken ongeveer 14 eeuwen oud is, aangezien we nu leven in de 21e eeuw.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden