Waarom is het bingode en niet bingoode?

ik stam= ik bingo
hij stam+t= ik bingot, oh wacht dat geeft een uitspraak probleem dus> hij bingoot
hij (vt) stam+de= bingode (geen uitspraak probleem)

Dus de vraag is niet waarom de o verdwijnt, maar waarom hij er bijkwam.

Toegevoegd na 2 minuten:
Hoe spreek jij bingot uit? Met een korte o niet een lange oo neem ik aan?!

Toegevoegd na 4 minuten:
Zo schrijven we ook
lopen:
ik loop

en niet
lopen:
ik lop
hij lopt

Toegevoegd na 33 minuten:
Als je niet naar het feit kijkt dat bingo op een o (oo) eindigt zou je krijgen:

ik bingo
hij bingot *
wij bingoen *

ik bingode
hij bingode

ik heb gebingod*

* Deze geven uitspraak problemen vandaar de aanpassingen.

Toegevoegd na 1 dag:
Waarom de min?

Zoals alles op het gebied van spelling is dit een afspraak.

Voor werkwoorden van Engelse herkomst geldt dat wanneer het hele werkwoord min -en eindigt op een klinker (e, o, u, y) de verleden tijd -de krijgt en het voltooid deelwoord een d:

bingoën - ik bingo - bingode - gebingood
rugbyen - ik rugby - rugbyde - gerugbyd

Als die dubbele klinker niet in de stam staat, zou het vreemd zijn om er een vanuit het niets toe te voegen in de verleden tijd.

Toegevoegd na 3 minuten:
De 'extra' o bij 'hij bingoot' is om een uitspraakfout te voorkomen. Want in het Nederlands zou 'bingot' uitgesproken met de 'o' van 'rot' en niet met de 'o' van 'radio'. (Weer een voorbeeld van een woord dat aan het eind van een lettergreep maar één klinker krijgt.)

Dat heeft te maken met de Engelse oorsprong van het werkwoord. Vergelijk het met bijvoorbeeld gieten en je begrijpt waarom die tweede o er niet hoort: het regende dat het goot, het heeft gegoten (en niet gegooten), of het kledingstuk zat als gegoten.

In algemene teksten is een omschrijving of Nederlands alternatief vaak duidelijker.
Ik vind het er ook maar raar uitzien, en zou gewoon schrijven: hij speelt bingo, zij heeft bingo gespeeld.