België heeft drie taalgebieden: Vlaanderen (Nederlands), Brussel (tweetalig) en Wallonie (Frans). Daar gelden strikte afspraken over, bv. in het onderwijs, voertaal bij openbare diensten enz... Als je van VLaanderen naar Wallonië reist per trein, zal de conducteur aankondigingen doen in Nederlands als je in Vlaanderen bent, in beide landstalen als je in Brussel bent en in het Frans als je in Wallonië bent. Er zijn ook faciliteitengemeenten, waar enkele afwijkingen op deze taalwet zijn toegestaan. In Vlaanderen is de tweede taal op school Frans, in Wallonië is dit Nederlands.
Maar het is zoals met alle talen : als je het leert en nooit gebruikt, verleer je het ook weer.
Toch zie ik de laatste jaren duidelijk een kentering in de kennis van het Nederlands in Wallonië. Opvallend is bv. dat Walen die relatief dicht bij de taalgrens of in de faciliteitengemeenten wonen, hun kinderen de laatste jaren vaker naar Nederlandse scholen sturen omwille van de taal. Dit heeft mogelijk te maken met de betere economische positie van Vlaanderen.
Ook toerisme speelt een rol. Ik ga geregeld naar Dinant en merk dat daar vele mensen moeite doen om Nederlands te praten. Dit merk ik bv. in Brussel (wat een eigen gemeenschap is, los van Vlaanderen en Wallonië) veel minder. In de buurt van Dinant ontmoet ik veel Nederlandstalige toeristen, vandaar waarschijnlijk. Mensen uit Dinant geven aan dat vooral Nederlanders hen aansporen om Nederlands te praten, omdat Vlamingen vaak meer kennis hebben van het Frans. Geen idee of dit klopt.
Dus antwoord op je vraag : het Nederlands is geen voertaal in Wallonië, maar wordt in bepaalde gebieden wel gehanteerd indien nodig.