Probleem opruimen dochter

Straffen/belonen. Bijvoorbeeld geen zakgeld meer als ze niet opruimt. Dus feitelijk een beloningsbeleid invoeren. Ze moet het verdienen.

U kunt 2 dingen doen -alle zooi die ze laat slingeren, in een zak stoppen en voorlopig niet meer teruggeven. Dit alleen doen met dingen die niet op haar eiegn kamer liggen(als ze die heeft), en ze lekker in de zooi op haar kamer laten zitten Misschien helpt een van de 2 methodes. Misschien bedenkt iemand een nog betere

Je hebt één troost,je bent niet de enige moeder met een kind dat een bende van zijn/haar kamer maakt. Ik had er ook eentje thuis die er een bende van maakte,maar ik ben daar heel makkelijk in. Het was zijn kamer,zijn troep en als hij iets niet kon vinden had hij pech,ik deed er echt helemaal niets aan. Ik deed de deur dicht en zag het dan niet. Toegevoegd na 2 minuten: Was ik vergeten erbij te zetten,maar wilde hij een kledingstuk aan dat nog ergens vuil in zijn kamer lag? Dikke pech want hij wist heel goed waar de wasmand stond.

Als mijn kamer een rommel is dan komt mijn moeder eerst zeuren van dat ik het moet opruimen. En als ik haar dan negeer dan komt zij het opruimen maar dan gooit ze bijna alles weg! Ze hoefde het maar 1 keer te doen want daarna ging ik maar zelf mijn kamer opruimen voordat ik weer iets kwijt was.

Je kunt proberen regels te stellen. Welke dat zijn, moet je natuurlijk zelf bepalen. Maar het is *jouw* huis, dus *jij* bepaalt de regels. Punt. Hier een voorzetje. Jouw dochter laat haar troep niet in gezamenlijke ruimtes slingeren. Als jouw dochter eens een glas drinken pakt, bergt ze dat glas na afloop netjes op in de vaatwasser (of spoelt ze het om, of wat dan ook jouw regel is). Enzovoort voor andere gezamenlijke voorwerpen in de gezamenlijke ruimten. Wat ze in haar kamer doet mag ze zelf weten. Daar mag het een zooi zijn. Consequentie is dat ze zelf stoft en stofzuigt. Minimale eis is dat ze hygienisch is. Je moet dan zelf in staat zijn ermee te leven dat haar kamer er, in jouw ogen, uitziet als een zwijnenstal, maar die vrijheid moet je haar gunnen. Als zij iets kwijt is, bijvoorbeeld haar fietssleutel, zul jij haar niet even brengen. Zij is verantwoordelijk voor het ergens neerleggen en weer terugvinden van die fietssleutel. Verloren in de troep? Jammer dan, dat is de consequentie van haar eigen keuze. Dan nog wat afspraken over waar ze haar wasgoed neerlegt zodat jij weet wat er gewassen moet worden, en je dat niet zelf hoeft uit te zoeken. -- Ik denk dat je met deze principes wel uit de voeten kunt. De afspraken zijn gebaseerd op redelijkheid en wederkerigheid, lijkt mij. Nogmaals, pas ze aan aan jullie wensen en voorkeuren. Dan denk ik dat je een heel eind komt. Succes!

Ik had daar vroeger ook een hekel aan! Mijn moeder waarschuwde mij dan altijd dat wanneer ik mijn kamer niet ging opruimen ze alles in een vuilniszak gooide en wegdeed. Mijn moeder was daar ook echt tot in staat dus dan leer je al heel snel dat het toch wel verstandig is om je kamer op te ruimen! Succes

Haha ik was net zo, maar ergens wist ik dat het gewoon opgeruimd en eventueel schoongemaakt werd (door mijn moeder, of de huishoudelijke hulp). Dat stimuleert niet bepaald. Ik zelf ben altijd heel ongevoelig geweest voor straffen. Wat wel hielp, waren beloningen. Ik lees dat uw dochter twaalf jaar is. Dat is echt zo'n typische leeftijd waarop uw dochter wel eens zou kunnen gaan 'zeuren'/'vragen' om een extra zakcentje (bovendien is ze nog te jong om te werken). Stel je dochter eens voor dat ze bijvoorbeeld elke zaterdag of zondag haar kamer volledig opruimt, stofzuigt (of wat dan ook) en dat als ze klaar is jou kan roepen. Als het goedgekeurd wordt dan zou jij haar (afhankelijk van je budget) een extraatje kunnen geven (bijvoorbeeld 7,50). Het kan heel goed dat je dochter zelf ook begint in te zien hoe fijn het is om een schone en geordende kamer te hebben. :) Succes.

Gewoon zoals bij een baby/kind/hond: Spelenderwijze met beloning. Beste manier! Kinderen vinden opruimen nooit leuk. Daarvoor zijn t kinderen xD

Troost je ik heb er een van 11 1/2 en dat verhaal klinkt bekend in de oren.. Mijn moeder gaf me na veel zelf proberen de gouden tip.. Kleine stapjes, eerst in de wasmand, als dat goed gaat de volgende stap wasmand in de kelder (2x pw) etc.. Grotere dingen samen doen.. Bv schat als jij nu de kleerkast gaat uitruimen wat niet meer past , doe ik de kleren opvouwen en bij de vuilnis.. Later leuk hè zo'n opgeruimde kast ... Trots zijn en dan tussendoor wat leuks samen.. Zullen we ff pauZe nemen met een koekje.. Dus kleine opdrachtjes als dat goed gaat meer. Niet dwingen leeftijd is daar niet goed voor!!!!

Vindt ze het 'alleen maar' niet leuk en doet ze het daarom niet, dan zou ik gaan voor de tips van Cryofiel. Heb je de indruk dat ze het niet _kan_, dan zul je met haar moeten uitzoeken waar dat aan ligt. Ik was vroeger zo'n kind, ik legde alles zolang op de grond neer, mijn ma wilde op maandag m'n kamer stofzuigen en legde dan alles op bed met het idee: 'Dan moet ze wel opruimen'. Waarna ik absoluut niet wist waar te beginnen, de sprei optilde en zo hòp, alles weer op de grond mikte. Achteraf gezien was het misschien handiger geweest als ze eens samen met mij was gaan zitten, met bijvoorbeeld een paar dozen of bakken, om dingen te sorteren, want ik heb het nooit goed geleerd. Maar ik vermoed zomaar dat het waarschijnlijker is dat het de pubervariant van niet-opruimen is, de categorie 'Dat doe jij toch? Ik heb er geen last van' - prima, zolang jij er ook geen last van hebt, en dus ook geen extra dingen als ze zegt 'Ik heb niks schoons om aan te trekken / Ik ben dit-en-dat kwijt / enzovoorts' - zij wil het allemaal zelf regelen, prima, dan doet ze dat maar. Dan is ze dus ook zelf verantwoordelijk voor dingen terug kunnen vinden, schone kleding, een schone kamer (dat is wat anders dan een opgeruimde kamer, maar dat ze 'm schoonhoudt mag je wel eisen).

Wat je sowieso niet moet doen is straffen. Dit heeft geen zin. Van straffen leer je namelijk niet de gehele reden waarom je je kamer op moet ruimen, het enigste wat je leert is dat het fout is om het niet op te ruimen. Je moet je kind ervan overtuigen dat je kamer opruimen goed is! Zij moet het eens worden dat ze haar kamer moet opruimen. Je kind is geen hond die een beloning moet krijgen als die wat goeds doet. De meeste niet goed opgevoede honden luisteren dan alleen als je een koekje in de hand hebt. Wat je dus wel moet doen is feiten/goede meningen hebben om je dochter te overtuigen. bijvoorbeeld: Dat het stinkt en niet mooi uitziet, dat haar vriendinnen het misschien niet aangenaam vinden en misschien niet meer met haar om willen gaan. In denk dat je krachtigste wapen de huisstofmijt is. Als je daar eenmaal over begint gaat ze echt wel haar kamer netjes opruimen.

Een dagtaak geven/of een planning maken, waar zij zich aan moet houden, anders b.v. geen nieuwe kleding krijgt.