Heb ik een fobie?

Neen hoor, het is geen fobie.
Maar ik weet ook niet hoe het komt.
Ik heb ook zoiets.

Nee, want je bent er niet bang voor

Oh, dat heb ik ook. Mijn man moet er altijd om lachen, want hij zegt dat je dat toch niet ziet als het donker is. Ik doen tóch alle deuren dicht, en ga dan lekker slapen. Verder heb ik er geen last van, en beschouw het ook niet als een fobie. Meer als een gewoonte. Niet te zwaar aan tillen dus!

Het lijkt mij normaal. Als ik kijk naar mijn eigen gevoel voor een open deur. Dan merk ik dat ik me niet prettig voel, omdat een dichte deur meer het gevoel van veiligheid geeft. Ik weet ook niet welke leeftijd je hebt, maar jonge mensen hebben daar vaak nog meer last van, omdat zij kunnen denken dat door de deur openingen spoken e.d. kunnen komen.

Toegevoegd na 2 minuten:
Ik zie dat je 13 bent en ik zie dat je expertise in spiritualiteit hebt. Dus mogelijk is de aanvulling in mijn antwoord wel van toepassing.

Het is niet erg , maar het moet niet erger worden. Als jij nu niet kan slapen met de deuren open , kan je misschien later niet slapen als je niet alles hebt vast gezet in je slaapkamer, deuren hebt geblokkeerd met stoelen en je tandenborstel niet in zijn beker staat. Het kan steeds erger worden. Stel je kan niet slapen als je niet nóg een keer de voordeur , het gas en het strijkijzer hebt gecheckt en je géén half glaasje water bij je bed hebt staan , en onder je bed hebt gekeken of er geen monstertje verscholen zit en je hebt gekeken of er geen insekten in je matras zitten.

Dus als je het gevoel hebt dat het erger wordt ( dat heet dwangneurotische storing ) , dan moet je het ontwennen door een paar keer gewoon te gaan slapen met deuren open , alle spullen niet opgeruimd , en wetend dat je tandenborstel slordig bij je spiegel ligt , waar hij "spontaan " in je wastafel zou kunnen vallen.

Geen fobie, maar eerder een dwangneurose. Valt veel aan te doen, ga eens naar de huisarts of Google er naar.

Het is niet abnormaal en je hebt dus geen fobie. Ikzelf wil ook dat de deuren in de slaapkamer dicht zijn, zowel die naar de gang als de kastdeur. Als ik erover nadenk waarom ik dat wil is het denk ik omdat ik mooie egale vlakken wil zien voor ik het licht uitdoe en ook als ik weer wakker word. Open kastplanken geven mij een onrustig beeld, zo ook een blik in de gang.

Nee hoor je hebt geen fobie.

Heel veel mensen hebben van die eigenaardigheden.

Doe gewoon de deuren lekker dicht en denk er verder niet te veel aan.

Welnee, geen fobie en ook geen dwangneurose. Wat zijn mensen toch snel om alles te psychiatriseren!

Zelf slaap ik het liefst met de slaapkamerdeur open, en met de kastdeuren dicht. Ik wordt er sowieso een beetje kriegel van als kastdeuren open staan. Dat is gewoon één van mijn eigenaardigheden. Ik heb die kriegeligheid al zo lang als ik me kan herinneren, ik had hem zeker al in de puberteit.

En nee, ik controleer niet 100 keer of het gas uit is, stap gerust ook op de zwarte delen van een zebrapad, heb geen enkele behoefte om dingen exact op hun plaats te hebben etc. etc. etc.

Iets is pas een stoornis, neurose of fobie op het moment dat het je belemmert in je dagelijks leven. In jouw geval kun je gewoon opstaan, deuren dicht doen, weer naar bed gaan en heerlijk slapen. Dat is geen belemmering. Dat is een eigenaardigheid. En die hebben we allemaal, dat is wat ons ieder uniek maakt.