Wie was de grondlegger van de Limburgse vlaai?

Men denkt dat de oorsprong te vinden is in Duitsland, want vlaai is een Germaans woord en is afgeleid van 'vlade', dat platte koek betekent. In middeleeuwse geschriften sprak men al van ' platte koek'. de Duitsers bakten toen al een bodem van gistdeeg die ze bedekten met honing of andere confituur, want vruchten waren er altijd al en daar werd al heel vroeg smeersel van gemaakt.
Vermoedelijk hebben Limburgse handelaren dit toen meegenomen naar hun gebied. Hun vrouwen maakten toen hun eigen variant met de voor handen zijnde ingrediënten. Overigens spreken Limburgers zelf over vla.
Limburg was vroeger een arme streek, en de ingrediënte voor vla waren niet duur, ze vonden het meestal op hun eigen erf. Bloem haalden ze bij de molenaar, eieren van hun eigen kippen en melk van hun koeien. Als vet werd reuzel gebruikt van hun eigen varkens. Vulling was volop te vinden in hun eigen tuin of in het bos. Doordat het eigen brood gebakken werd in het bakhuis, kregen de Limburgse vrouwen dit goed zelf onder de knie. Het trein- station Weert was op gegeven moment erg bekend omdat Antje van de Statie (het station) daar vol enthousiasme haar vlaaien verkocht aan treinreizigers. Ook op het station in Nijmegen kon men toen al gauw 'Weerter vlaaien' kopen waardoor Weert zich al gauw op smakelijke wijze manifesteerde. Nu nog steeds kan je in veel gemeentes in Limburg een eigen vlaai kopen, maar Weert heeft een groot aandeel in hetverspreiden van de 'Weertervlaai', het prototype van de hedendaagse Limburgse vlaai.