Suiker, suiker en nog eens suiker. Eventueel voorzien van een beetje kleurstof.
Spinnen slaat op het maken van hele fijne draden, zoals je met wol, vlas of zijde doet, en dat is precies wat er gebeurt. Inclusief het draaien en het opwikkelen van de draad, waardoor het nog meer op echt spinnen lijkt.
De suiker (gewone kristalsuiker is prima) wordt in een klein , zeer heet bakje in het midden van het apparaat gestopt , dat heel snel ronddraait.
De suiker smelt door de hitte, en door het hele snelle draaien wordt de vloeibare suiker door hele kleine gaatjes naar buiten geslingerd. Daar koelt het weer af aan de lucht, en voila, je hebt een hele dunne draad suiker.
Als je daar genoeg van hebt en je draait ze om een stokje, onstaat er een grote fluffy massa hele dunne suikerdraden. Een flinke kermis-suikerspin bevat meestal niet meer dan ongeveer twee theelepels suiker.
Vet zit er niet in. Het is echt 100 % suiker wat je eet. Ik heb zo'n suikerspinmachine die elke verjaardag of feestje tevoorschijn komt (niks zo leuk als zelf suikerspinnen maken) en ik moet zeggen, het is een zeer fascinerend gezicht.
Toegevoegd na 2 minuten:
Ik denk trouwens wel dat er op kermissen en pretparken een speciaal soort suiker met een of andere stabilisator wordt gebruikt, want hier smelten de spinnen als sneeuw voor de zon (binnen een minuut of 15-20 heb je alleen nog een stokje met suiker) terwijl een kermis-spin wel een have dag goed kan blijven. Ik kan daar echter niets over vinden. En je proeft het ook niet ofzo.
Toegevoegd na 3 minuten:
Wist je trouwens dat Barbapappa (barbe a papa) feitelijk het franse woord is voor suikerspin ? ;-)