Is introvert / extravert zijn genetisch bepaald of is het gedrag? Is het mogelijk, extreem gesteld, van een extravert een introvert te worden?

Question

Op internet worden vele woorden gebruikt zoals: instelling, gedrag, trekken, eigenschap, aangeboren, genetisch bepaald….

Mij is verteld, dat ik als kind zeer extravert was, maar uit testen blijkt, dat ik (zelfs extreem) introvert ben.
Het gaat mij er niet om een uitleg van extravert/introvert. Onderstaande bron geeft voor mij duidelijk aan wat het inhoudt.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Introvert_en_extravert

Toegevoegd na 5 dagen:
Wat een moeilijke keuze om een beste antwoord te geven....
pffffffff....
Iedereen bedankt!!!

 · Accepted Answer

Genetisch bepaald is een groot woord, maar het karakter is wel degelijk voor een deel aangeboren (nature) , echter niet per se erfelijk. Vermoedelijk zijn er tijdens de ontwikkeling van de hersenen in de baarmoeder al invloeden 'van buitenaf' (dus buiten de genen) die mede het karakter bepalen. Maar de invloeden van buitenaf die op een kind / mens inwerken (nurture) spelen daar ook een grote rol in.

Zo kan een kind dat van nature best extravert is, door voortdurend gebrek aan bevestiging / goedkeuring toch verlegen/terughoudend worden. Tot hij/zij zich op zijn gemakt voelt, en dan weer best extravert kan zijn. En op dezelfde manier kun je een van nature introvert persoon, best uit zijn/haar schulp laten kruipen. Pakweg de helft (maar dat is een gok uit de losse pols, en ook eigenlijk op geen enkele manier aan te tonen/testen/meten) is aangeboren, de andere helft aangeleerd.

Meestal worden kinderen normaliter redelijk gesterkt / bevestigd in wat hun natuurlijke gedrag is, maar in extreme gevallen zou je een extravert persoon best helemaal dicht kunnen laten klappen. Een van nature terughoudend / meer op zichzelf zijnd persoon 'naar buiten trekken' is lastiger maar niet onmogelijk.

Het gros van deze ontwikkeling vind natuurlijk wel in de (vroege) jeugd plaats, maar is in de puberteit en ook daarna nog best te sturen / oefenen. Maar van een bijzonder verlegen, introvert, wat schuw iemand een persoon te maken die op een feestje met allemaal wildvreemden op de tafel gaat dansen, nee, zulke grote veranderingen in de 'nature' kan 'nurture' niet veroorzaken.

Toegevoegd na 5 minuten:
Overigens is introvert versus extravert vaak ook niet een kwestie van het een of het ander. De meeste mensen bevinden zich ergens op de schaal tussen die twee uitersten, en vaak is het ook nog afhankelijk van de situatie.

En ook bij de wat meer extremen is het niet altijd even zwart/wit. Zo ben ik een uitgesproken extravert persoon, voldoe aan alle kenmerken, behalve de belangrijkste : ik ben het liefst alleen, en in grote groepen, hoewel ik het wel overleef en ook meestal redelijk op de voorgrond sta, voel ik me allesbehalve op mijn gemak. Ik mijd ze zelfs als het kan.

En ook het omgekeerde ken ik van dichtbij : buitengewoon introverte, beschouwelijke, in zichzelf gekeerde mensen, die helemaal gek worden als ze alleen moeten zijn en altijd de steun / backup / hulp / feedback /bevestiging / gezelschap van anderen zoeken.

 · Answer

In mijn optiek is het aangeleerd.

Je wordt namelijk geboren in een gezin en tussen ouders. Om te kunnen (over)leven moet je een bepaald gedrag aanleren zodat er binnen het gezin een balans blijft bestaan.
Introvert en extravert zijn hierin gedragseigenschappen.

Ik kan moeilijk een situatie als voorbeeld geven, omdat bij gedragsvorming vele variabelen meetellen. Zoals hoe je ouders zijn (introvert/extravert) als voorbeeld, of er in het gezin veel competitie plaatsvindt. Competitiedrang neigt meer naar extravert moeten zijn.
Als er binnen een gezin veel geweld is (verbaal/non verbaal), dan kan een slachtoffer meer introvert worden of gedwongen worden.
Zo zijn er nog vele variabelen waarmee gedrag wordt bepaald.

Nog niet gesproken over idealen. Want iemand die een ander voorlaat is doorgaans meer introvert.

Extraverte personen kunnen zeggen dat men best wel meer mondiger mogen zijn en laten horen wat men werkelijk vindt.
Introverte mensen promoten dat als je je iets rustiger houdt veel meer kunt bereiken. Zeker in de gemoedstoestand.

Toegevoegd na 11 minuten:
---

Je had nog een 2e vraag.

In mijn optiek is balans vinden in jezelf een methode om meer extravert te worden als je introvert bent, of visa versa.

Als introvert heb je vaak veel moeite met jezelf, niet erg veel vertrouwen in jezelf. Vaak bang, veel angsten en een wat laag zelfbeeld in je uiterlijk, doen of kunnen.
Als je werkt aan jezelf, leert je ware zelf kennen en van daaruit ook sterk in jezelf kunt staan, dan merk je ook dat je meer extravert(er) bent geworden.
Introvert is dus veel met je innerlijke bezig zijn, dan op een negatieve wijze).

Bij extravert ben je erg veel met anderen bezig en in mijn optiek veel met het (ver)oordelen van anderen.
Ook hier kan je met je innerlijke werken en jezelf leren kennen, zodat je meer compassie kunt krijgen met anderen. Het veroordelen, sterk moeten zijn, competitiedrang zal dan minderen en zal je meer een balans vinden.

Algemeen gesproken kan je ook zeggen: hoe meer je begrijp hoe en waarom je zo bent gevormd, hoe beter je dit kunt loslaten.

amc · Answer

Het zal wel in zekere mate genetisch bepaald zijn, maar ik denk dat de basis in de opvoeding gelegd wordt. 
Ik was zelf de oudste dochter in een gezin met 4 kinderen.
Mijn ouders waren goed katholieke mensen die de kerkelijke regels ook naleefden. 
Je werd dus al opgevoed met de regel; blijf  bescheiden, praat niet voor je beurt, als je iets aanbiedt, neem je zelf het kleinste stuk enz. kortom zo leer je het als kind en zo waren mijn ouders zelf ook opgevoed. Zij leefden zelf ook met die regels. Bescheidenheid siert was een van die spreuken die mijn moeder overal bij had!!
Ik kon erg extravert zijn als klein kind, wat weer een nadeel heeft; je hebt altijd anderen nodig en wordt op die manier ook niet snel zelfstandig. Doordat ik de oudste was, moest ik echter ook de wijste zijn en toen ik dan ook iets ouder werd, moest ik echt de oudste, wijze dochter zijn bij mijn kleinere broers en zusje. Werd er veel op gewezen dat dat drukke kinderachtige gedrag niet kon. 
Zo krijg je al snel verantwoordelijkheidsbesef en wordt serieuzer. Op het laatst trok ik me ook meer terug, want je blijft toch gehoorzaam en ik hield van mijn ouders omdat zij gewoon goede lieve ouders waren. Mijn extravertie verdween dus gewoon en dit was voor mij aangeleerd gedrag. Als puber was ik een trendsetter qua mode, make-up enz. ondanks mijn eigenlijke verlegenheid.
Ik was op mijn manier best opstandig, maar werd nooit hysterisch, bleef beheerst. Kwam ook tot de ontdekking dat jezelf in de stress werken niet hielp en je had er alleen last van. Nog zijn er maar enkelen die ik het achterste van mijn tong laat zien. Er zijn zelfs dingen die ik echt met niemand deel. Die heb ik ver weg gestopt en weet echt ik alleen. Ik heb er geen moeite mee. Extravert ben ik gewoon niet en ergens ben ik er blij om. Lijkt me dat je er zo moe van wordt. Ik ben daardoor wel zelfstandig gworden en kan het goed met mezelf vinden.
Toch kan ik me goed aan anderen aanpassen als het gewenst is. (^-^)!

Ik denk dus dat het een deel genetisch, een deel opvoeding en een groot deel aangeleerd gedrag is. Misschien ter bescherming van je ziel.

 · Answer

Er zou een verband kunnen zijn met hoogbegaafdheid, wat denk ik wel voor het grootste deel is aangeboren. 
Stel je bent hoogbegaafd en je ziet haarscherp wat er allemaal mis is in deze wereld. 
In het begin van je leven ben je vol goede moed en heb je de overtuiging dat mensen openstaan voor rationele argumenten en je visie weerklank zal vinden. Dan ben je extrovert.  
Er komt een moment waarop je merkt dat mensen vastzitten in hun irrationele denkbeelden waardoor je steeds de klep op je neus krijgt. 
Tegelijk blijf je allerlei wantoestanden in deze wereld identificeren, maar je merkt dat mensen die wantoestanden als vanzelfsprekend ervaren en er eigenlijk niets aan willen doen. 
Er komt dan een moment dat je je afkeert van de mensheid, er eigenlijk niets meer mee te maken wil hebben en dan word je van extrovert introvert.     
This is the story of my life. 
Extroverte mensen zijn denk ik met name mensen die lekker meehobbelen met de massa, kijken naar showprogramma's en niet al te veel nadenken. Dus vaak niet hoogbegaafde, conventionele personen. Die eigenschappen zijn voor een belangrijk deel aangeboren. 
Die mensen blijven ook extrovert omdat hun karakter goed past bij dat van de overgrote meerderheid.

Is introvert / extravert zijn genetisch bepaald of is het gedrag? Is het mogelijk, extreem gesteld, van een extravert een introvert te worden?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (3)

Weet jij het beter..?