Straatvrees

Het heeft te maken met de grote ruimte waar je dan in loopt
de angst om onbeschermd te zijn
dat je niet veilig bent

vroeger was men wel bang "buitenshuis" dan dreigden er vele gevaren
een oerangst volgens mij

Misschien, maar dit is een gok, doordat de open ruimte bedreigend is.

Als je in een grot woont, hoef je die grot maar één keer beren-, slangen- en schorpioenenvrij te maken. Daarna is de grot veilig. Het gevaar kan maar van één kant komen, en je bent heel goed in staat om die ene kant te verdedigen.

Waarschijnlijk is het om die reden dat mensen in een kamer het liefst zo gaan zitten, dat achter hen een muur is. Dan kan er van die kant nooit gevaar dreigen.

Ook in de trein zie je dat - dit is eerder op GV aan de orde geweest. Mensen gaan het liefst bij het raam zitten, en dan nog het liefst aan het einde van het rijtuig. Van de raamkant is dan geen gevaar te duchten, en als je achter je de eindwand van het rijtuig hebt, is er ook van achter niets te duchten. Dan hoef je alleen nog maar de kant van het gangpad en de ruimte voor je in de gaten te houden.

Middenin een open ruimte kan het gevaar van alle kanten komen. Mocht er gevaar opduiken (een poema of een leeuw), dan heb je geen enkele plek om naartoe te vluchten. Je bent dus volkomen weerloos.

Je hebt geen bescherming en je kunt niet snel uit het zicht vluchten en het gevaar kan overal vandaan komen... Jij bent klein en dat plein is zo immens...

In werkelijkheid is alle angst onterecht, maar de ratio maakt er toch een knap lastig probleem van...

De gedachten maken je bang en niet dat plein... Dat plein is het smoesje om de angst in je ervaring naar boven te halen en dan zit je ermee... Hoe kom je er dan weer vanaf...

Zoek hulp... en stop er gewoon mee...

Agorafobie omvat veel meer dan alleen straatvrees, of pleinvrees waar het voor bekend staat.
Mensen met agorafobie zijn angstig voor situaties waar veel mensen bij elkaar zijn. Dit geeft het gevoel dat ze niet kunnen ontsnappen.
Zij zijn bang om weg te gaan van hun "veilige plek".
En dan heb je eigenlijk gelijk het ontstaan: het gevoel niet te kunnen ontsnappen. Dus het instinct om te willen en kunnen vluchten treedt in werking. En dat was vooral in de prehistorie hard nodig.

Ik heb zelf agorische fobie (gehad). Het is meer omvattend: Angst in winkels, in de kerk, in het verkeer (wat ik nog steeds heb...ondanks dat ik vroeger heel veel heb auto gereden op de snelweg), in ruimtes waar veel mensen zijn.

Het is inderdaad een irreële angst. De psycholoog, waar ik een paar jaar in behandeling was, omschreef het zo: je hebt constant in bepaalde situaties last van catastrofale gedachten; Een beeld in je hoofd dat er iets ergs kan gebeuren....vooral in het geval van mijn rij-angst op snelwegen...botsing met de tegenligger en dan...

Maar ook in de winkel...de angst m.n. iets van glas vast te houden wat breekbaar is! Als ik dat vast houd (en dat heb ik soms nog steeds) voel ik een bepaalde machteloosheid, zwakte in mijn hand. Alsof ik de controle over het vasthouden dreig te verliezen. En dan ZOU het kunnen vallen...tja en dan?
Dàt schijnt dus de angst op te wekken. Het is heel ingewikkeld en onbegrijpelijk voor iemand die het niet heeft. De angst voelt anders dan 'normale' angst nl.

ik heb jarenlang alleen onder begeleiding de straat op gedurfd.
aanleiding was een man die me zomaar van m'n fiets af sloeg, en me pakte waar hij me pakken kon.
ik heb er soms nog wel een beetje last van, maar ik heb me stukje bij beetje toch weer aangeleerd op straat te komen.

Deze vorm van nagsten heeft een aanleiding, welke dan ook. Je brein koppelt deze aanleiding ergens aan. Straat, plein, autorijden whatever.
Zo werkt je brein. Maar gelukkig is er iets aan te doen. Zeker zonder allerlei medicijnen.

Agorafobie is een psychische aandoening die in het DSM-IV gezien wordt als onderdeel van verschillende angststoornissen. De naam is afkomstig uit het Grieks: agora betekent markt en fobos betekent angst of vrees. In het Nederlands wordt ook wel de naam pleinvrees gebruikt wanneer men doelt op angst voor open ruimten.

Algemeen gesteld is agorafobie de angst om een vertrouwde en veilige omgeving te verlaten. Dit kan de vorm aannemen van angst voor open ruimten, situaties waarin veel mensen bij elkaar komen of de angst in verlegenheid gebracht te worden of niet 'terug te kunnen keren'. Ook reizen (bijvoorbeeld met trein of bus) kan deze angst veroorzaken.

De aandoening kan in verschillende gradaties voorkomen. In lichte gevallen voelt de persoon wel onrust, maar is in staat zich in openbare gelegenheden te begeven. Zijn sociale contacten zijn verder normaal. In ernstige gevallen trekt de persoon zich terug op een plaats die hij als vertrouwd of veilig beschouwt en mijdt zoveel mogelijk het contact met anderen. Dit kan soms jaren duren en leiden tot een ernstig sociaal isolement. Uiteraard zijn ook allerlei tussenvormen mogelijk.