Hoe wapen je je tegen negatieve gevoelens van anderen als ze op de inpraten?

Question

Ik heb wat mensen (familie) in mijn naaste omgeving die heel negatief kunnen zijn over van alles.

Soms, als het ze erg hoog zit willen ze even stoom afblazen en doen mij een verhaal (heel uitgebreid en heel lang) over wat er allemaal niet deugd en hoe fout alles is en hoe slecht ze zijn behandeld.

Op zich wil ik dat graag aanhoren want ik ben (relatie-technisch gezien) wel de aangewezen persoon. Ze helpen mij ook met van alles dus ik wil ook iets terug doen. Het is dus ECHT niet aan de orde dat ik de tirade afbreek en zeg, ik kan hier niet tegen ga dat aub ergens anders doen (er is trouwens ook geen speld tussen te krijgen).

Maar hoe sluit ik me hier een beetje voor af, achteraf denk ik altijd, o ja ik moet iets visualiseren dat het buiten mij blijft, maar dat is altijd achteraf.

Als ik heel goed in mijn vel zit gaat het nog wel maar als ik het ook druk heb, of ik ben niet helemaal fit, of heb zelf iets aan mijn hoofd, voel ik me na zo iets UREN ellendig.

Toegevoegd na 21 uur:
Geweldige reacties daarom nog een kleine aanvulling

Als de klaagzang iets "ernstigs" betreft, snap ik het uitstellen tot een ander tijdstip (doe ik eigenlijk ook wel).

Maar als het geklaag is om stoom af te blazen. De aanleiding is dan bijv alleen een verkeerd gelopen afspraak, maar de klaagzang is de ellende van de hele wereld. Kennen jullie dat? Moet ik dat ook proberen uit te stellen, of dan toch maar denken, laat maar even stoom afblazen (eigenlijk realiseer ik me het antwoord al..... zucht).

 · Accepted Answer

Ieder mens heeft wel een tas vol negatieve ervaringen bij zich, maar de een kan hem prima dragen, terwijl de andere hem gauw zat is, er moe van word of zelfs ziek.
Ze kijken om zich heen en  zien in jou een uitstekend klaag lokket, zo heb je, je zelf geprofileerd in het verleden.
Dus ze zijn die zware tas zat, jij komt in beeld en hup naar jouw toe.
Wat ze nu doen, is het hele gewicht van hun tas naar jou toe overhevelen.
Maar dat niet alleen, ze verwachtten ook van je, dat je een stelling inneemt en het liefst in hun straatje.
Je wordt nu gedwongen er over na te gaan denken en zinnige antwoorden/ adviezen te geven.
Daar heb je niet altijd zin in, je hebt ook nog je eigen tas met minder leuke dingen en je moet ook zelf nadenken het op te lossen, dus dat van hun er ook nog bij is te veel.
Door je in het verleden zo openlijk voor deze mensen open te stellen, heb je ze zelf bij je binnen gehaald.
In de discussie zou je kunnen weigeren de "tas"aan te pakken, maar dat moet je direct doen, je moet ze niet eerst eindeloos aan het woord laten, want dat geeft ze hoop, dat jij iets zinnigs gaat zeggen en mee gaat denken.
En juist hier zit het moeilijkste moment, hoe eerder dat je dat zegt, hoe beter.
Je zegt b.v. laten we er een andere keer even over praten, dan heb ik wat meer tijd voor je en kan je alles beter uitleggen.
Je stelt ze dus eigenlijk een betere optie voor!
Maar nu kan jij bepalen wanneer dat moet gebeuren.
Je zult zien, dat er in die tussentijd de scherpe kantjes er al af zijn, of zelfs nieuwe ontwikkelingen gaande zijn.
Zo niet, ze helpen jou ook, dus zal je ook een keertje moeten luisteren, maar dan wel, wanneer het jou uit komt, als jij niet moe bent en er tijd voor hebt.
Dan zal je er geen uren meer ellendig van zijn.
Je kan je dan van te voren er op voorbereiden en vaak weet je wel waar het over zal gaan.

 · Answer

Door je beleefde vriendelijkheid hoor je inderdaad al die verhalen en je neemt dat mee in je hoofd. Dat belast je. En echt..ik weet hoe zwaar dat kan wegen.... 
Soms kun je dat aan, maar als je zelf je energie nodig hebt, is dat bijna niet meer te doen. En toch wil je dan helpen.

Prima om iets voor andere mensen te kunnen betekenen en fijn ook dat men bij jou een luisterend oor vindt. En misschien kun je raad/advies geven. Of alleen maar luisteren, ook al mooi. Maar oefen je erin dat, als je daar de deur achter je dicht laat vallen, je een paar keer diep ademhaalt en de sores van hen óók daar laat. Niet meeslepen. Daar ga je op den duur aan onderdoor. Echt!

Vertel jezelf duidelijk dat het hun problemen zijn. Oplossen kunnen ze het alleen zelf.  Jij helpt  hen door oprecht te luisteren. En daarmee klaar.

 · Answer

Gewoon af en toe hmm zeggen en knikken, niet echt luisteren dus. Vooral geen antwoord geven, alleen hele tijd hmm zeggen. Dan zien ze dat het je koud laat, maar zij hebben hun zegje gedaan en zijn opgelucht. Jij hebt er weinig van meegekregen. Allemaal blij.

 · Answer

Als je er gevoelig voor bent (zoals ik) slaan hun negatieve gevoelens over op jou.
Ik heb een kennisje gehad die steeds met hetzelfde negatief verhaal aan kwam zetten. Vroeg om raad om deze vervolgens in de wind te slaan. Binnen enkele dagen zat ze er weer met dezelfde negatieve uitlatingen. Ik heb haar duidelijk moeten maken dat ik niet haar privé vuilnisbak ben!
Ik denk niet dat jouw familie dit met opzet doen, maar ik vind dat je er rustig iets over mag zeggen. Zijn het steeds verschillende 'klachten' ach.....hoor ze even aan. Mocht dit tenslotte niet meer lukken geef dan aan dat je net een 'spons'  bent voor hun negatieve energie. Dat je die ochtend op bent gestaan met goede zin en nu de rest van de dag met lood in je schoen rond zal lopen. Het is echt in je eigenbelang om hierover iets te zeggen.
Succes!

 · Answer

Je kan subtiele tekens geven dat het je echt de strot uithangt.Ostentatief de andere richting uitkijken, rechtstaan om naar het toiliet te gaan, terugkomen en enkele stoelen verzetten, in de de krant beginnen bladeren.
Je moet ze toch echt eens duidelijk maken dat het nu echt wel welletjes is, maar probeer diplomatisch te blijven.

 · Answer

Het is fijn om familie/vrienden te helpen, ook met dit soort vragen/verhalen, maar er zijn grenzen. Die grenzen geef je aan door te zeggen dat je er niet duidelijk een antwoord op weet.

Als het verhaal te lang duurt zeg je dat je het aangehoord hebt maar er niets mee kan, want als je het hele verhaal aan moet hoeren verwacht men ook een antwoord.

En je hoeft je absoluut niet schuldig of vervelend te voelen, omdat jij er op dat moment niet voor hen kan zijn, want je hebt tenslotte jezelf ermee.

Als iemand op je inpraat betekent dat niet dat je ze aan MOET horen, heel subtiel zeg je de waarheid, punt.

Toegevoegd na 1 minuut:
klein foutje hoeren=horen uiteraard

 · Answer

Het antwoord ligt in je vraag besloten.
De beschreven situatie vraagt om een keuze te maken, enwel: kies je voor die terugkerende negatieve gevoelens of niet. 
Jij kunt het stoppen. Niet door de andere kant op te kijken of smoesjes te verzinnen, maar oprecht te zeggen wat hun verhaal met jou doet en hoe jij je erbij voelt. Op die manier beschuldig je niemand en houdt het dicht bij jezelf.
Op die manier neem je jezelf en de andere partij serieus.
Doe het vooral niet vanuit schuldgevoel.
Of zij dit nu niet leuk vinden of ondankbaar, dat is hun stukje, zeg maar. Ook zij kunnen/moeten leren van de dagelijkse situaties die zij 'uitlokken'. Actie > reactie.

 · Answer

Tegen je zeggen dat je het ze duidelijk moet maken heeft geen zin want dat kan je niet omdat je je dan schuldig voelt. En zo laat je al je energie leegzuigen door ze op het moment dat je het zelf niet aan kan. Het echte probleem zit dus volgens mij in het feit dat je moeite hebt om voor jezelf op te komen. Dit zal dan waarschijnlijk ook in andere situaties gebeuren dan alleen deze. Klopt dat?  Wat jou het best kan helpen naar mijn mening is een assertiviteit training. Mocht je niet zo veel moeite willen doen probeer op de momenten dat ze je weer leegzuigen te doen of het een programma is op tv waar je naar kijkt ipv te denken dat ze het tegen jou hebben. Neem een gevoelsmatige afstand op die momenten. Succes!

 · Answer

Je kunt visualiseren dat je in een glazen stolp zit, of bijv. Een gouden ei. Daarmee zet je jezelf in het licht en hou je de negativiteit van anderen buiten jezelf. Zo behoudt je je eigen energie. Even oefenen, maar het werkt! Succes.

 · Answer

ten eerste kan jij er niets aan veranderen dat iemand negatief denkt, dus wat dit betreft heb je er geen invloed op (het uitgangspunt :)

vertel deze persoon dat je echt luistert maar dat je het moeilijk los kan laten. omdat je juist nauw verbonden bent met deze mensen voel je je betrokken. het zoeken naar een oplossing zal dus een logisch gevolg zijn, en kan een hersenkraker voor je worden zodat je het niet los kan laten.

mensen zijn een gewoonte dier dus 'klagen' zal het meest voor de hand liggen. als jij een stuk positiever in het leven staat kan je dus vragen waarom ze een probleem niet anders zien en haal hierbij een voorbeeld aan.

als je door je begrip en medeleven min of meer het probleem bevestigd ben jij een uitstekende klaar muur omdat je reactie en/of feedback gezien word als begrip.
jij bent dus DE perfecte persoon voor iemand die zijn verhaal kwijt wil.

ik denk dat je moet accepteren dat ieders verantwoordelijk is voor zijn probleem heeft en zelf een probleem kan creëren uit het niets, en dat jij hier niets aan kan veranderen, hoe graag je dit ook zou willen.

succes!

 · Answer

helder zijn in je communicatie.

Een diepe band kenmerkt zich door wederkerigheid; dus niet alleen ben jij de aangewezen persoon (zoals je zelf zegt) om hun gejeremieer aan te horen, ZIJ zijn ook de aangewezen persoon om JOUW GRENZEN te respecteren.
Briljante tip, hierboven al gegeven: "Ik wil graag naar je luisteren, en er voor je zijn. Dat lukt me beter op een ander moment, als ik zelf wat meer rust/tijd heb, zodat ik ook écht naar je kan luisteren'. En dan controle nemen door te bepalen wanneer dat kan (als jij inderdaad een rustig en stevig moment voor jezelf hebt gecreëerd). Ook de opmerking dat na wat uitstel, vaak de scherpe kantjes er al wat af zijn is heel erg waar. Dit is bewezen, en in veel vormen van therapie waarbij 'neem de patiënt serieus' centraal staat zelfs een voorgeschreven manier van handelen! Ook in je dagelijkse manier van communiceren kan dat heel handig zijn. Neem de tijd voor jezelf om een klaagzang rustig en stevig tegemoet te treden; dat is veel fijner voor jezelf, en ook voor de klager omdat je dan écht luistert en er voor hem bent.

Toegevoegd na 3 minuten:
Wat ook goed kan werken -dat vereist wel enig reflectievermogen van de klager-, is afspreken wat de bedoeling van jullie gesprek is. Dus: "Je geeft aan dat je even stoom wilt afblazen. Betekent dat dus, dat ik vooral moet luisteren en niet reageren?" of "Ik hoor dat je veel vragen stelt. Wil je dat ik met je meedenk om een oplossing te verzinnen?". Zoiets. Het wordt wel een beetje erg therapeutisch zo, maar je kunt het vast wel invlechten in je normale manier van gesprek voeren in deze 'klaag-gevallen'.

 · Answer

Als iemand jou manipuleert of jou 'gebruikt' om zijn eigen narigheid te ventileren, en je wilt dit stoppen, stel dan de volgende vraag/vragen:

Waarom vertel je me dit?
of/en
Wat kan ik voor je doen?

Zo wijs je op een nette manier iemand op zijn gespui. En zal hij/zij snel stoppen.

Oja, vergeet niet dat iemand die klaagt over wat dan ook (het weer, de buren, maatschappij) het eigenlijk over zijn zelfbeeld heeft.

 · Answer

In de 'klagen om het klagen'-gevallen waarbij je nutteloos al het onrecht van de wereld over je uitgestort krijgt, kan het nog wel eens bevrijdend werken om humor in te zetten.
'Ach schat, je hebt het toch ook maar moeilijk he, met al jouw ellende. Loopt je afspraak verkeerd, besluit de politiek ook nog eens om het speciaal onderwijs aan te gaan pakken en de wegenbelasting omhoog te doen! Het is een complot, ze doen het om jou te pesten.' Meestal snappen ze dan wel dat ze overdrijven.

 · Answer

Persoonlijk denk ik (het is alleen niet netjes natuurlijk) dat weinig terugzeggen de beste optie is. Zo weinig mogelijk zeggen en alleen luisteren. Juist door terug te antwoorden geef je die ander de mogelijkheid dáár weer op in te gaan en dan kom je feitelijk nooit van dat gesprek af. Het is natuurlijk wel fijn dat deze mensen jou blijkbaar vertrouwen en een fijne en goeie gesprekspartner vinden anders zochten ze jou niet...zie dit als een compliment. Maar ja, je zal maar niet van die negatieve gesprekken houden he? Ik herken dit, zit er ook altijd mee. Ik ben altijd degene (met verjaardagen bijvoorbeeld) die per toeval altijd naast iemand zit die urenlang kletst over zijn/haar ziekte bijvoorbeeld en nooit belangstelling heeft voor mij. Het is dan ook heel moeilijk geinteresseerd te blijven. Ik heb altijd geloofd dat ik die mensen aantrek dus ergens geef ik die mensen onbewust een teken dat ik me ervoor beschikbaar stel terwijl dat helemaal niet zo is. Pas had ik het er met iemand over die mij een tip gaf dit soort mensen nooit aan te kijken, oogcontact maakt een indruk van interesse dus dat ga ik maar eerst eens mee beginnen. :-)

 · Answer

Als je zorgt dat je eigen basis goed is, kun je heel wat hebben.
Al de klaagzangen van andere mensen glijden dan met het grootste gemak bij je af.
Je luistert dan beleefd en vriendelijk, en met een glimlach neem je daarna dan afstand van het verhaal.
Je zit immers zelf goed in je vel, en door je niet met het verhaal te identificeren kun je makkelijk afstand doen.
Het is zeker niet de bedoeling om zelf negatief te worden, want negativiteit trekt alleen maar meer negativiteit aan.
Ook als je het druk hebt, of je bent niet helemaal lekker, kun je toch dicht bij eigen basis blijven, en ben je en voel je je beschermd.

 · Answer

Je zou kunnen proberen jezelf er in trainen en bewust worden van het feit dat als mensen je iets vertellen dat het altijd hun mening en hun visie betreft. 
Zelf als mensen je iets leren, of je wat feiten opsommen om je te overtuigen moet je je er van bewust zijn dat dat hun visie en interpretatie is van de wereld om hun heen. 
Als jij jezelf in staat stelt om alleen datgene op te pakken wat jij zelf ook zo vind en waar jij ook zo over denkt dan sta je waarschijnlijk een stuk beter in je schoenen.

Ik neem zelden zomaar iets aan van een ander zonder eerst bronnen na te trekken, en meningen hou ik al helemaal buiten mijn eigen perceptie. Ik maak vaak mee dat personen die bijvoorbeeld gehaat worden uit mijn kennisgroep vaak genoeg wel met mij klikken.

Op deze manier blijf je onbevooroordeeld en kritisch en veel puurder.

Ik heb ook familie van moeders kant die erg negatief kan zijn over personen en gebeurtenissen om hun heen, ik denk dat dat een soort aandacht zoeken is. Mensen willen graag zielig gevonden worden soms.

Toegevoegd na 5 minuten:
Met het stukje over gehaat persoon bedoel ik, dat ik me niet laat bevooroordelen door de meningen van vrienden/familie als ik iemand nog moet ontmoeten.

Hoe wapen je je tegen negatieve gevoelens van anderen als ze op de inpraten?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (15)

Weet jij het beter..?