Waartoe dient een bliksemafleider?

Hij bescherm de objecten om zich heen

(volgens mij :x)

De bliksemafleider beschermt het gebouw zelf, maar ook de gebouwen er omheen.. De bliksem slaat meestal in op het hoogste punt in de omgeving. De bliksemafleider is hoger dan de toren en de gebouwen er omheen en als de bliksem daarin slaat, wordt het naar de aarde geleid, op een veilig manier.

Een hoog object heeft grotere kans om een blikseminslag te krijgen dan een laag object, dat weten we allemaal. Dus als je een hoog object hebt (kerktoren, zendmast etc), wil je dat beschermen en breng je daar een bliksemafleider op aan, zodat de bliksem, indien deze inslaat, gericht op die afleider inslaat en niet willekeurig in het gebouw.
Dat heeft als gevolg dat de nabije omgeving minder kans heeft op een blikseminslag. Echter dat is niet de primaire bedoeling, er worden geen kerktorens of zendmasten gebouwd om de bliksem op te laten inslaan ter bescherming van de bevolking.

Om gebouwen te beschermen tegen de gevolgen van een blikseminslag, wordt vaak een bliksemafleider geplaatst. Als je goed kijkt kun je ze op hoge gebouwen zoals kerken en flats zien staan. Het zijn meestal metalen staven van ongeveer 1 meter lang en ongeveer 5 centimeter doorsnede. De bliksemafleider wordt via een dikke koperen of aluminium draad verbonden met een metalen raster dat vlakbij in de grond is ingegraven.

Veel mensen denken dat een bliksemafleider bedoeld is om de bliksem aan te trekken. Dat is niet waar. De bliksemafleider is juist bedoeld om, als de bliksem dan toch in een gebouw dreigt in te slaan, een geleider met een zo laag mogelijke weerstand te vormen. Wanneer de bliksem in het gebouw zelf zou inslaan, zou er door de weerstand van bijvoorbeeld het hout en beton van de constructie een enorme hitte ontstaan. Door er voor te zorgen dat er een geleider met een lage weerstand voorhanden is, namelijk de bliksemafleider, kan de stroom naar de aarde afvloeien zonder schade aan te richten.

De bliksemafleider trekt de bliksem dus niet aan, maar zorgt er voor dat de bliksem die toch al zou inslaan, een voorspelbare en dus veilige route naar de aarde kan nemen.

Uitvinding

De bliksemafleider is uitgevonden door Benjamin Franklin na een op 15 juni 1752 uitgevoerd experiment met een vlieger en nat vliegertouw tijdens een onweersbui.

Bouw en werking

Een bliksemafleider bevindt zich doorgaans op het hoogste punt van een gebouw en biedt in het geval van een blikseminslag de stroom van enkele duizenden ampères groot een laag-impedant pad naar de bodem (aarding).

Op deze wijze wordt voorkomen dat de grote stroom zich een andere weg zoekt met meer weerstand, waarbij zoveel energie wordt afgegeven dat brand of andere schade ontstaat.

Door de lage zelfinductie en weerstand van de bliksemafleider wordt getracht te voorkomen dat er zich teveel spanning opbouwt bovenop het dak. De bliksemafleider is puntig op het dak om de bliksem naar zich toe te trekken met behulp van een door de puntvormige uitloper plaatselijk verhoogd elektrisch veld.

De rest van de bliksemafleider is dik genoeg om de grote stroom te kunnen voeren. Scherpe bochten worden vermeden om te voorkomen dat de stroom in de bocht als gevolg van een verhoogd veld alsnog van de koperdraad op iets anders overspringt.

Noemenswaardig is de secundaire bliksemschade. De grote stroom van de blikseminslag kan in afzonderlijke in het huis aanwezige draadlussen voldoende stroom en spanning opwekken om alsnog schade te veroorzaken.

Bij hoogspanningsmasten worden de stroomvoerende geleiders beschermd door één of meerdere aarddraden. Deze hebben de taak om de bliksem af te vangen en via de masten naar de aarde te voeren.

Daarbij ontstaat soms toch een kortsluiting omdat de grote bliksemstromen grote spanningen op de hoogspanningsmasten veroorzaken.

Dit veroorzaakt een overslag over de isolatoren van de stroomvoerende circuits. Dit is vooral problematisch als meerdere circuits aan de mast tegelijkertijd getroffen worden...

Er bestaan 4 beveiligingsklasse,s.