Wat bedoelde Frankfurt met zijn eerste orde verlangens en zijn tweede orde verlangens?

Ik was ook wel benieuwd naar een antwoord op je vraag. Dat antwoord is er tot nu toe nog niet, en de vraag is al bijna gesloten. Ik doe alleen een poging, en houd me aanbevolen voor betere antwoorden.

Uit het 1e citaat, blijkt m.i. dat een eerste-orde-verlangen een wens is, die je goed beredeneert, maar als je die wens niet uit kunt laten komen, dat komt door een tweede-orde-verlangen. Je vindt dat je moet stoppen met drinken, maar op een feestje is het toch weer raak. De reflex, of spontane ingeving.

"Frankfurt introduceerde een tegenwoordig vaker gebruikte onderscheiding tussen eerste-orde-verlangens en tweede-orde-verlangens. De laatste zijn reflexieve evaluaties van de eerstgenoemde. En Frankfurt poneert, dat er sprake is van autonoom handelen wanneer de tweede-orde-verlangens het gedrag sturen en wanneer ze coïncideren met de eerste-orde-verlangens. Het klassieke voorbeeld is dan: u bent een drinker en neemt u vast voor om nooit meer alcohol te drinken (eerste orde verlangen); zodra u echter op een receptie alcohol geschonken wordt, pakt u het glas weer aan: uw reflectie op uw wilsbesluit om niet te drinken, werkt niet; u bent niet autonoom."
http://www.bezinningscentrum.nl/teksten/anton/ethiekenmoraal.htm

Uit het 2e citaat lijkt het, of het daar andersom wordt gesteld. De spontane snoeplust is daar een eerste-orde-verlangen, en het weten dat dat niet goed voor je is, en de wens om te stoppen met snoepen een tweede-orde-verlangen.

"Stel dat u last van snoeplust hebt. Snoeplust is vervelend voor mensen die de neiging hebben om snel dik te worden. In de theorie van Frankfurt is snoeplust een eerste-orde verlangen van u. Maar het is een verlangen dat u liever niet hebt omdat u niet dik wenst te worden. U hebt dus ook een verlangen om niet die snoeplust te hebben. Dat is een tweede-orde verlangen. Het is niet zo maar een verlangen, maar een verlangen waarvan u vindt dat die uw wil moet worden. Het is een tweede-orde verlangen."
http://www.bezinningscentrum.nl/teksten/bert/boerkavrijewil.htm

Ik geef de links erbij: afgezien of je het eens bent met beide sprekers (ze komen uit hetzelfde nest) kun je er m.i. best wat van opsteken.

Wat betreft de vrije wil: Frankfurt verbindt nogal vergaande conclusies omtrent die eerste- en tweede-orde-verlangens. Wat mij betreft kun je soms spreken van een beperkte vrije wil (bij b.v. alcoholisme), en zou je hooguit kunnen zeggen dat we niet weten wat we willen, maar nog wel steeds een eigen vrije wil hebben.