Waarom is de mens in de evolutie bijna heel zijn lichaamsbeharing kwijtgeraakt?

Als er een ding is dat onmiddellijk opvalt bij het vergelijken van een mens met een mensaap, is dat de mens zo weinig lichaamsbeharing heeft. Ergens in de evolutie tussen mensaap en mens moet de lichaamsbeharing verloren gegaan zijn.
Een aantal jaren geleden is duidelijkheid gekomen in de oorzaak daarvan, met de ontdekking van een zogenaamd pseudo-gen in het DNA van de mens. Een van de genen die codeert voor een eiwit dat nodig is bij de vorming van lichaamshaar is bij de mens gemuteerd. Het gen werkt nog wel, maar er zit een foutje in, waardoor er geen compleet haareiwit wordt gemaakt. Bij de mensapen zoals de chimpansee, de gorilla en de orang-oetan is wel een werkzame versie aanwezig en deze dieren hebben inderdaad veel meer haar dan wij.
Men schat dat de mutatie in het haargen 240.000 jaar geleden is ontstaan. Dat is vlak voor het ontstaan van de mens zelf. Dat zou betekenen dat onze voorouder, de heidelbergmens en ook ons broertje, de neanderthaler, nog ruig behaard waren.
Omdat de mutatie relatief recent is en maar één klein foutje betreft, zou het herstellen daarvan in principe mogelijk moeten zijn. Als dit gen hersteld zou kunnen worden, moeten we voor zorgen dat het vooral actief wordt in de hoofdhuid. Het haar op het lichaam zelf hoeven we niet meer terug, want onze seksualiteit is afhankelijk geworden van naaktheid. Sterker nog, de meeste jongeren scheren het weinige haar dat ze hebben er ook nog eens af. Maar op het hoofd, daar valt nog veel te winnen met herstel van het haargen, vooral bij mannen.