Zit er een verband tussen de voedingsvoorkeur van eeneiige tweelingen?

Wat wij lusten en niet lusten, is 100 % aangeleerd , door de omgeving bepaald gedrag, en derhalve niet erfelijk. Bovendien is het een ' probleem' dat alleen maar voorkomt in situaties waarin keuze / overvloed is. Ga maar na ; tegenwoordig heb je zelf kinderen die bepaalde soorten SNOEP niet lusten. En je zult als kindje in Afrika maar niet van rijst houden....

Kortom, lusten is een aangeleerd luxeprobleem, niet erfelijk, en voor zover eeneiige tweelingen al dezelfde dingen niet lekker vinden, zal dat veel te maken hebben met wat ze thuis hebben leren eten en wat niet, alsook wat de moeder tijdens de zwangerschap at. (Dat schijnt namelijk, ook bij enkele kinderen, wel een rol te spelen. Echter wel een door grotendeels door omgevingsinvloeden aangeboren factor.)

Daarnaast zijn er natuurlijk algemene smaakvoorkeuren bij kinderen die iedereen doorloopt ; als kind hou je vooral van zoet, en in de loop van je leven leer je spannendere smaken waarderen, met als eerste zout/umami, daarna zuur en tenslotte bitter. Ook complexe (combinaties van) smaken moet je leren waarderen. In het ene gezin wordt de smaak beduidend meer ontwikkelt dan in het andere (net als de smaak voor bijvoorbeeld muziek of literatuur) , maar dat is dus wederom niet aangeboren.

Tussen de voedselvoorkeur van tweelingen zal dus WEL een verband zijn, maar dit is NIET aangeboren.

Toegevoegd na 1 minuut:
In de regel zullen ze, net als gewone broertjes en zusjes, grootdeels dezelfde dingen wel en niet lusten, met een paar persoonlijke voorkeuren / afkeuren erbij om zich weer tegen elkáár af te kunnen zetten.