Als de ruimte echt oneindig is en er niks groters is, zouden wij als mens zijnde dit kunnen bevatten?

De oneindigheid is op zich niet door ons voor te stellen,dus eigenlijk ook niet te bevatten.

Oneindigheid is onmeetbaar,grenzeloos in zowel tijd als ruimte en ook getalsmatig niet te benoemen.

Er zijn zelfs verschillende "gradaties" of niveaus van oneindigheden.

Je hebt b.v. discrete oneindigheden: tussen b.v. 0 en 1 kun je een oneindig aantal decimalen plaatsen (infenitisimalen genoemd): 0; 0,9; 0,99; 0,999; 0,9999;0,99999; 0,999999; enz.

Er zijn ook oneindige verzamelingen binnen grotere oneindige verzamelingen.

Een Absolute Oneindigheid bevat dus een oneindige verzameling binnen oneindige niveaus van oneindige verzamelingen.

De wereldruimte zou,volgens de laatste inzichten der kosmologie en theoretische fysica wegens de "Kosmische Inflatie" letterlijk Oneindig uitgestrekt kunnen zijn,omdat de zgn. "Oerknal" óveral het heelal deed (en nog steeds doet) uitdijen.

Er is nl. géén "punt" aan te wijzen,waar de Oerknal zou zijn begonnen: dat "punt" is letterlijk óveral ontstaan.

Omdat het licht sedert het ontstaan van het heelal nog niet verder is kunnen reizen dan 13,7 miljard lichtjaar (het universum is tenslotte 13,7 miljard jaar geleden ontstaan),kunnen we niet verder kijken dan 13,7 miljard lichtjaar.

Dat is de waarnemingshorizon van het ons bekende universum.

Maar een beschavng die op 13,7 miljard lichtjaar afstand van ons zou leven,heeft eenzelfde "waarnemingsvolume" rond zich heen van een straal van 13,7 miljard lichtjaar: voor hén zitten wíj op de waarnemingsgrens,terwijl ze echter de andere richting op 13,7 miljard lichtjaar verder kunnen kijken dan wij op Aarde.

Zo zouden er een oneindig aantal van dergelijke "Hubble-bel-universa" kunnen zijn: in een ergodisch ,oneindig universum,een universum waar op een gegeven moment de fysische,materiële en energetische omstandigheden zich weer herhalen,zodat in principe er een exacte kopie van iedereen,van jou,van mij,van de Aarde,het zonnestelsel en het hele heelal,zoals door ons wordt waargenomen,op een afstand van ca. 10^10^100 lichtjaar (= 1 googolplex aantal lichtjaar!!!) moet bestaan.

Maar dat is dus óók nog niet,letterlijk genomen,"oneindig" ver weg: het is nog altijd,hóe onvoorstelbaar krankzinnig ver weg,in feite "meetbaar" .

Oneindigheid is dus een niet voorstelbaar concept:
misschien helpt dit:
stel jezelf een stip voor en probeer hem zo groot mogelijk te maken en dan nóg groter en groter en groter...op den duur lukt dat niet meer(dus oneindigheid is onbereikbaar).