Klopt het dat je bij een bijna dood ervaring een glimp van de hemel te zien krijgt?

Ja en nee, iemand met zo'n ervaring kan dat niet weten.

Toegevoegd na 1 minuut:
Want zolang je nog leeft weet je niet hoe de hemel er uitziet.

Nee, als je erin gelooft (want dat is ook nog discutabel) dat mensen die zeggen dat ze een bijna dood ervaring hadden, dit ook daadwerkelijk hadden ipv een droom ofzo.

Ik ken wel iemand die dat heeft meegemaakt en dat was toch een hele andere ervaring dan een glimp van de hemel.

Die kwam in een grote witte kamer terecht en werd "gehaald" door een dood familielid, ze weet zeker dat ze als ze zijn hand had gepakt dat ze dood zou zijn gegaan, ze had hele hoge koorts gehad. De enige reden waarom ze dat niet heeft gedaan was omdat ze geroepen werd (in het echt) door haar kind, ze hoorde dit en koos ervoor te blijven omdat haar kinderen haar nog nodig hadden.

Het zou wel kunnen, die glimp in zo'n geval, maar het hoeft niet perse dus.

Nee. Dan zie je niets; Je hersenen registreren alleen stroompjes spanning in je hersenen;

Ik heb meerdere BDE's gehad. Het was een fantastisch gevoel en toen ik 'terug kwam' voelde ik mij verdrietig, want ik wilde 'daar' zijn. Het voelde als een soort ultieme 'thuis' gevoel.

Zelf geloof ik niet in de hemel, maar ik denk wel dat een BDE een glimp is van het gevoel van dood zijn. En die is echt niet verkeerd ;)

er is eens een onderzoek gedaan bij mensen die een hartaanval hebben gehad.
verdeeld in percentages waren er verschillende antwoorden.
een percentage zei dat ze hun verloren familieleden weer terug zagen.
een ander percentage gaf weer aan dat ze een "film" van hun leven voorbij zagen komen.
andere gaven weer aan dat het een reis door een tunnel was enz.
ik denk dat het verschilt per mens en dat het niet in te delen is in hemel of hel.
veel van deze mensen die een hartaanval hebben overleeft zijn bewuster geworden en zijn minder gaan geven om materialisme.
je krijgt wellicht wel een glimp van een bijna doodservaring of uittreding maar of het hemel of hel is dat is lastig te zeggen en zal ook per persoon verschillen.
er zijn wel verhalen van mensen die in een donkere kille grot liggen en waarbij wezens vechten om het lichaam uit elkaar te scheuren. dit zou dan hel kunnen zijn.
maar het is puur theoretisch en keihard bewijs heb je niet los van verklaringen.

Persoonlijk vermoed ik dat een BDE een opvlamming is van de laatste energie die je nog hebt op dat moment.
Maar ik denk ook dat niemand hier echt zekerheid over kan geven - een BDE betekent per definitie dat die persoon _niet_ overleden is op dat moment, en wie wel overleden is kan ons niet meer vertellen of die BDE een einde of een begin van iets was.

Niemand kan een objectieve ja of nee antwoord op je vraag geven.
Het is wel zeker dat mensen die een klinische dood ervaren, soms ook een BDE ervaring krijgen. Wat het precies is weet niemand met 100% zekerheid en blijft het dus een persoonlijk mening.

Mijn persoonlijk mening is gebaseerd op het verzamelen en bestuderen van veel informatie over BDE's en het vergelijken van BDE ervaringen met spiritueel ervaringen en observaties, in verschillende spiritueel methodes.

Mijn conclusie is dat het een echte glimp is van het volgende werkelijkheid wat wij ook de "hemel" noemen.
Het grote probleem is dat wat men ervaart is gebaseerd op een aardse materieel perceptie en terminologie die stemt af van vijf menselijk zintuigen.
Daardoor is het onmogelijk om een volledige grip te krijgen over het volle ervaring en de betekenis daarvan.

ik heb persoonlijk zelf een paar BDE's gekent en ik kan beamen wat loenie zegt.
er is niets zoals "sterven" en uiteindelijk is het nog gemakelijk ook. het is het terugkomen dat moeilijk is.
ik geloof niet in de hemel en denk dat het gewoon een mannier van de hersennen is je laatste momenten niet geheel in paniek door te brengen.
bij verdrinking is er bijvoorbeeld eerst alles omvattende paniek. doodsangst. daarna komt er complete acceptatie, het besef dat het gevecht nuteloos is, gewoon laten gaan... geen spoortje meer van de eerdere angst.
ik zag een wit licht, dat wel. maar het was zo plotseling, alles vervaagde en ineens dat licht.... daarna is het weg.
het beangstigende voor mij is dat ik nieteens meer een zwart gat of zo herinner. gewoon, niets.
ik geloof niet in de hemel en zie een BDE als een laatste gift van de hersennen. een laatste krachtinspanning van die wonderbaarlijke bio-computer, de laatste impulsjes die door de grijze masse razen met meer kracht dan de voorgaande. het is een zeer tijdelijke, natuurlijke reactie. een gift.
en wat voor een gift...

Nee, dat klopt niet.
Dan zou je toch eerst moeten weten hoe die hemel
er uit ziet of wat dat is.
En dat weet niemand.

Je kunt wel achteraf zeggen dat je je "hemels" voelde,
maar dat is iets anders.

JA: "een glimp van de hemel", maar dat is wel heel spreekwoordelijk!
Ja, wanneer je doodgaat betreed je het gebied waar zich "de poort van hemel" bevindt. Sommigen gaan uiteindelijk niet dood en kunnen dan deze ervaring navertellen.
Velen vertellen dat ze hun leven als een soort film aan hen voorbij zagen gaan, of dat er 'wezens, gidsen engelen, of overleden bekenden aanwezig waren en dat het allemaal goed voelde.
Ikzelf spreek uit dezelfde ervaring, echter ging ik niet lijfelijk dood, ik overleed niet, had ook geen hart-stilstand o.i.d. maar heb wel de poort met alle toeters en bellen mogen aanschouwen. daarna las ik het boek ",eindeloos bewustzijn", waarin een hartchirurg openhartig een 'boekje open doet', naar aanleiding van een door hemzelf opgezet 'bijnna dood patienten - onderzoek! Kort gezegd, kwam het allemaal op hetzelfde neer.
Goed boek, een aanrader voor als je met dit soort vragen speelt. Ook een aanrader (geheel eenzelfde ervaring nl.) is het boek: bestemming der zielen van newton)..

Een BDE is een voor de hersenen traumatische ervaring; door een tekort aan zuurstof stopt het met naar behoren functioneren.

Het brein - dat al bekend staat om zijn regelmatig incorrecte werking - heeft het dus nog moeilijker dan gebruikelijk om alles goed te verwerken.

Elke "waarneming" die genomen wordt gedurende zo'n toestand lijkt mij even betrouwbaar als wanneer je bezig bent met een trip, of andere gevolgen van hersenbeschadiging of verslechterde activiteit.

Bovendien blijkt de anecdote over de BDE zo ontzettend cultuurgebonden, dat je er ook om deze reden al je vraagtekens bij kunt hebben.

Nee, wat mijzelf betreft niet. Enkele keren een BDE gehad en bij een ervan zag ik inderdaad zoals de anderen hier al schrijven mijn leven aan me voorbij trekken en voelde me erg kalm. Echter, een glimp van de hemel (wat dat dan ook moge zijn en als die al bestaat) heb ik niet gezien.

Zelf heb ik 1x een BDE mogen meemaken... ik zeg express mogen, want het was werkelijk fantastisch.

Ik zag niet de Hemel, het was meer het gevoel... een gevoel van onmetelijke Liefde, wat ik op het aardse nog nooit meegemaakt had.

Zelfs niet voor mijn kinderen en man.

Ik lag toen heel slecht op IC na een hart operatie... na die BDE, ging mijn koorts van 41 naar 39 en ben ik langzamerhand opgeknapt.

Ik zet hier de link neer van Pim van Lommel, die heel veel onderzoek heeft gedaan naar BDE ervaringen.

Tis wel een lap, maar als je echt geïnteresseerd erin bent, de moeite waard om te lezen.

http://www.xs4all.nl/~sbo/nieuwsbrieven/04interview_lommel.htm

Wat meerdere mensen zeggen die een bijnadoodervaring hebben gehad, is dat je een tunnel ziet en heel veel licht met een vredig gevoel.

Iets wat onmogelijk is aan te tonen en te bewijzen is niet te beantwoorden hooguit met speculaties.