Is het toeval als je over mensen droomt die je nog nooit van je leven gezien hebt, maar later in het echt opeens wel tegenkomt? (geen BN'ers)

Wat leg je dat mooi en helder uit. Dus eigenlijk is het alleen maar bijzonder omdat ik dat er van maak, omdat dit mij opvalt. Terwijl er nog talloos andere dingen zijn die ook kunnen opvallen. Mooie logica.

Yep. Je kunt het ook anders verwoorden. Stel: je droomt over een blauwe bus. De dagen daarna zie je geen enkele blauwe bus. Je vergeet dat je over een blauwe bus hebt gedroomd. Een paar nachten later droom je over een gele bus. Kort daarna zie je een gele bus. Je denkt: hee, daar heb ik van gedroomd! Dat valt op, dus je onthoudt dat je eerst over een gele bus hebt gedroomd, en daarna die gele bus op straat zag rijden. Twee weken later zul je denken: ALTIJD als ik over een bus droom, zie ik die bus korte tijd later in het echt! Want van die blauwe bus weet je niets meer, die ben je vergeten.

Ha Cryo, dat is toch niet wat Anne (volgens mij) zegt. Ze vertelt dat ze die ervaring soms heeft, ze heeft het niet over treffers of missers. Uit jouw antwoord kan ik halen dat je wel gelooft dat zij later een onbekende tegenkomt nadat zij van deze onbekende gedroomd hebt. Hoe duidt je dat?

Annepanne heeft het inderdaad niet over missers - omdat je die nu eenmaal vergeet. Jij en ik hebben het toch ook niet over dingen waarvan we ons niets herinneren? Mijn antwoord zegt juist, dat je soms wel, soms niet iemand tegenkomt over wie je had gedroomd. Daar is dus niets aan te duiden.

Toch vind ik het haast geen toeval meer. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het gevoel heb dat ik in spiritueel opzicht aan het groeien ben. Misschien klinkt dat zweverig, maar ik heb steeds sterker een gevoel dat dingen gebeuren omdat het zo moet zijn, niet omdat het toeval is.

Dat is het gevaar van dit soort dingen. Wat er gebeurt is het volgende:
Heel vaak heb je het mis, soms heb je het raak. Je vergeet alle keren dat je het mis had, en je onthoudt alle keren dat je het raak had. Na een tijdje denk je dus dat je het *altijd* raak had, en dat er "dus" iets bijzonders aan de hand is. Dat is niet zo - je hebt slechts, net als iedereen, een heel selectief geheugen. -- Probeer maar eens om vooraf (!) op te schrijven wat je denkt dat er zal gebeuren. Of, in jouw geval: vooraf te tekenen wie je zult tegenkomen. Bewaar al die tekeningen, met de datum erbij. Elke keer dat het klopt, leg je die tekening op de stapel "dit is uitgekomen". Als er echt iets aan de hand is, zal die stapel "dit is uitgekomen" heel groot worden, en de stapel met tekeningen die niet zijn uitgekomen, heel klein blijven. Als het echter aan je selectieve geheugen ligt, zal het juist precies andersom zijn. Mijn ervaring is dat spirituele verschijnselen spontaan verdwijnen zodra je er goed naar gaat kijken. Maar ik zou zeggen: probeer het gewoon zelf. Durf je het aan?

Oh Cryo, dat heb ik jaren gedaan, al mijn dromen schreef ik op. Ik heb me verdiept in de symboliek. En werd een aantal keren vooraf gewaarschuwd voor zeer heftige gebeurtenissen. Meestal niet, meestal was het dagverwerking of een droom die me iets over mijzelf leerde of alles tegelijk en een chaos zoals dromen kunnen zijn. Feit is dat een enkele dromen uitkwamen.
Feit is dat Anne droomt over mensen die ze niet kent maar soms gebeurt het dat ze ze tegen komt in real life.
Is dit toeval vraagt ze? Nou, het is wel opmerkelijk dat je van iemand die je niet kent droomt en die dan ontmoet.
Ik bedoel: hoeveel mensen ken je NIET :-)

Het gaat er juist om dat het NIET opmerkelijk is. Sterker nog, het is juist te verwachten dat je zo af en toe iemand tegenkomt die lijkt op iemand over wie je hebt gedroomd. Het zou juist vreemd zijn als dat nooit eens zou gebeuren.

Ik vind dit een leuke discussie want ik herken zowel in Cryo als in Kristalletje dingen. Douwe Draaisma, een psycholoog heeft ooit een boek geschreven over vergeten. Hij zei: hoe weet je zo zeker dat de eerste herinnering die je had, ook echt je eerste was in je bewustzijn? Misschien ben je hem wel vergeten. Komt niet echt overeen met wat Cryo bedoelt, maar wat ik er op uitmaak is dat je bedoelt te zeggen: wat je niet weet, valt ook niet op, kijk je niet naar om en vind je niet gek. Je weet het gewoon niet. En uiteindelijk als je er op gaat letten, lijkt de situatie waarin je zit toch meer normaal te zijn dan bijzonder, omdat je misschien maar 10% van alles wat er gebeurt onthoudt. En als in die 10% "toevallig" dingen gebeuren die zich herhalen, valt dat op. Haal je de overige 90% erbij, dan stelt dat eerste niks meer voor. Mooie gedachte van jou, compli! Maar Kristal heeft ook een punt: de wereld is zo groot, er zijn zo veel mensen, je ziet waarschijnlijk maar 1% van de bevolking in je hele leven en kent daarvan nog minder dan die ene procent ook echt. Hoe kan je dan uitgerekend van mensen dromen die je niet kent, nooit gezien hebt, nooit gesproken, niet eens nagedacht over hoe ze eruit zien? Dat is toch iets mystieks? En dan die persoon ook nog ontmoeten, terwijl we met 6 miljard mensen op deze aardbol wonen. Is dat dan ook nog "normaal"? Mooi om dit van 2 kanten te bekijken!

Dat heb je weer eens mooi gezegd Annepanne :-)

@Annepanne, om dat te beoordelen, zul je moeten vertellen over wie je dan droomt. Ik bedoel, op het moment dat je wakker wordt en je hebt gedroomd, maar je bent nog niet naar buiten geweest en je hebt dus nog niemand ontmoet. Over wie heb je dan gedroomd? Heb je gedroomd over een lange jongeman met een flinke bos blonde krullen? Of heb je gedroomd over een lange jongeman met een flinke bos blonde krullen, die net klaar is met zijn studie, samenwoont met zijn vriendin met wie hij over drie maanden zijn eerste kindje verwacht? Oh ja, die jongeman blijkt op dezelfde sportvereniging te zitten als jouw broer, en van zijn rechterpink ontbreekt het laatste kootje vanwege een ongeluk toen hij drie was. Ik bedoel maar: als je die eerste persoon tegenkomt op straat, is dat niet verwonderlijk. Als je die tweede persoon tegenkomt, is dat wel verwonderlijk, en is het interessant te kijken wat we over het hoofd zien.

@Anne: je schrijft onder je vraag: "Soms gebeurt het dan dat ik ze een paar dagen na mijn droom ook in het echt zie, althans mensen die erop lijken." Met name dat laatste deel van de zin: "erop lijken."
Kan je me vertellen, welke overeenkomsten er zijn? Is het kleding, haarkleur, omstandigheden als in je droom, iets anders? En hoe nauwkeurig zie je mensen in je droom?

Ik droom over mensen met een bepaald uiterlijk en dan komt dat uiterlijk in het echt ook nog eens overeen met wat ik droomde. Gekker nog: in mijn droom zie ik bijvoorbeeld een man met blonde krullen spits gezicht en zo'n zakenjas in de supermarkt en dan gebeurt het ook dat ik in de supermarkt iemand tegenkom die wel verdacht veel lijkt op de man uit mijn droom. Dus ik droom vaak niet alleen over de persoon zelf hoe hij eruit ziet, maar ook over de situatie waarin ik hem of haar tegenkom en dan klopt dat ook echt. Noem het toeval, maar het valt mij wel op...

Grappig! Ik weet trouwens niet wat toeval is, net zomin als intuitie. Zijn voor mij ook zeer vage woorden en begrippen ;-)
Dan is het dus gedetailleerder, en meer richting wat Cryo vraagt.
Ik heb zelf ook dergelijke dromen en ervaringen en ik denk veel meer mensen met ons.

@Annepanne, als ik het goed begrijp droom jij over een man, blonde krullen, spits gezicht, zakenjas, supermarkt. Een tijdje later loop je in de supermarkt en zie je een man, blonde krullen, spits gezicht, zakenjas. De vraag is: is dat opmerkelijk? Ik denk het niet. Ik denk dat ik vanochtend in de supermarkt, als ik erop zou hebben gelet, ook wel een man, blonde krullen, spits gezicht, zakenjas zou hebben gezien. Voor mij is de meest aannemelijke verklaring nog steeds de volgende: --  Woensdagnacht droom je over een man, dik, Surinaams uiterlijk, kroeshaar, witte broek, in de supermarkt. --  Donderdagnacht droom je over een man, blonde krullen, spits gezicht, zakenjas, in de supermarkt. --  Zaterdag zie je in de supermarkt een man met blonde krullen, spits gezicht, zakenjas. --  Dat valt erg op. Je denkt: hee, eerst droom ik van die man, nu zie ik hem! --  Intussen ben je de droom van woensdagnacht compleet vergeten. --  Vanavond zul je op een feestje vertellen dat je van ALLE dromen die je hebt, de betreffende persoon ook echt bent tegengekomen. De crux is dat jij denkt dat dit gebeurt bij ALLE dromen die je hebt. In werkelijkheid gebeurt het bij alle dromen *die je je herinnert*. Dat is een wereld van verschil!

In haar vraag schrijft ze 2x het woord "soms" Cryo. Dat impliceert voor mij, dat ze niet denkt dat het bij ALLE dromen gebeurt.
Je vraagt of het opmerkelijk is. Ik vind van wel. En niet alleen, omdat ze het opmerkt, maar ook omdat het vaker gebeurt en ze dat ook opmerkt.
Om er nou allerlei conclusies aan te verbinden vind ik voor mezelf in ieder geval, veel te ver gaan. Conclusies bedoel ik in de zin als "bewijs" dat je in de toekomst kunt zien.

Ze lijkt het inderdaad opmerkelijk te vinden. Ik neig echter toch naar een heel gewone verklaring. Net zoiets als wanneer je op gaat letten hoeveel rode auto's er eigenlijk rondrijden - tien tegen één dat je dan ineens heel veel rode auto's ziet!

Ja, dat vind ik inderdaad ook heel geinig!!

Het is een bekend verschijnsel en heel vaak uit te leggen zoals Cryo. dit uitlegt.
Zo zijn natuurlijk veel paranormale zaken uit te leggen en terecht!
Toch wil ik dit verhaal van Annepanne niet zomaar van de tafel vegen, het is vaak niet alleen de visuele herkenning , maar eerder een gevoel-herkenning.
Bij alles wat we waar nemen , krijgen we er ook een gevoel bij, meestal volkomen te verwaarlozen en enkele keer kunnen we er nog iets bij herinneren, maar in het geval van het herkennen van personen uit een droom, is dat gevoel zo heftig, dat het als eerste komt, dus voor de visuele herkenning, althans zo ervaar ik het zelf.
Er kan een schok door je heen gaan, waar je zo van schrikt, omdat je iets voelt wat niet kan en daarna krijg je pas de visuele bevestiging.
Er is dus een dubbele herkenning!
Uit eigen ervaring weet ik dat dit zeer heftig kan zijn.
je moet het zien alsof je iemand ontmoet die al jaren dood is, dus volkomen onmogelijk.
Zo ver kan dit ook gaan!

Het gevoel kan heel heftig zijn. Zo heftig, dat je automatisch gaat geloven dat er dan wel iets heel bijzonders aan de hand moet zijn - anders zou je immers niet zo'n sterk gevoel hebben, zo is je automatische reactie. Zo'n sterk gevoel kan veelzeggend zijn - maar het kan ook bedrieglijk zijn, een logisch gevolg van iets dat we op dat moment niet in de gaten hebben. Een open geest kijkt eerst naar beide mogelijkheden, en maakt dan pas een keuze. En realiseert zich, dat die keuze, welke het ook is, nooit méér kan zijn dan een voorlopige keuze, gemaakt met de inzichten van dat moment.

We hebben het over twee verschillende dingen, anders gaf je niet deze reactie, maar dat geeft niet, dat is de kracht van G.V.

Ik veeg het verhaal van AnnePanne niet van tafel Ed, verre van zelfs! Zulke ervaringen kunnen zeer indringend zijn, dat ben ik helemaal met je eens.
Maar ik wil er, voor mezelf in ieder geval, niet direct allerlei conclusies aan verbinden.

Ik lees in jouw reactie vooral dat je de heftigheid van het gevoel van herkenning beschrijft. Ik bevestig dat, en ik ga erop verder. Dus, even voor de duidelijkheid (om misverstanden te voorkomen): ik ga nergens tegenin, ik ga juist met je mee en ik probeer verder te gaan op de door jou aangewezen weg. -- Overigens schrijf je dat je het gevoel van Annepanne niet zomaar van tafel wilt vegen. Laat ik hier, wellicht ten overvloede, nogmaals heel duidelijk stellen, dat ik dat ook beslist niet wil doen. Ik neem de ervaring en het gevoel van Annepanne heel serieus. Ik ken ze zelf ook, en ik weet dat anderen die ervaring en dat gevoel ook hebben. Ik probeer zo serieus en helder mogelijk een verklaring te geven over de oorzaak ervan. Dit ter verheldering - al is het maar voor de zekerheid.

Oeps, mijn reactie was geschreven naar aanleiding van de reactie van Ed. Ik reageerde dus niet op jou, WendyH!

Was me helemaal duidelijk :-)

Weet je, ik maak er eigenlijk helemaal niet zo'n punt van. Cryo heeft gelijk, er is zoveel op de wereld wat opvalt, maar er is ook evenveel of misschien wel meer waar we niet bij stil staan. En Edje, wat je over die herkenning schrijft klopt ook helemaal. Ik ben er wel eens letterlijk misselijk van geworden omdat ik in korte tijd meerdere mensen uit mijn droom tegengekomen ben (in verschillende plaatsen). Maar ik probeer er verder ook niet te veel bij stil te staan. Nuchter zijn is goed, je kan en moet ook niet alles willen verklaren. Het leven is sowieso iets mystieks. Je moet ook realistisch zijn en jezelf niet verliezen in een situatie of geloof waarvan niet zeker is waarom of hoe het zo is. Ik ga zo de vraag sluiten, ik vind het mooi geweest. Fijn dat er zo serieus op mijn vraag wordt ingegaan, het is mooi om er over te praten en over na te denken. Dank jullie wel voor de verhelderende inzichten!!