Waarom is het Nieuwe Testament opgetekend in het Grieks en niet in het Aramees?

Naast het Oude Testament bevat de Bijbel van de christenen ook het Nieuwe Testament. Het Nieuwe Testament is in het Koinè-Grieks geschreven. Het wordt ook de Griekse geschriften genoemd, waarbij we aantekenen dat (een deel van?) het Evangelie volgens Matteüs mogelijk oorspronkelijk in het Hebreeuws of Aramees is opgetekend en pas later in het Grieks is vertaald.
Het was dus een gebruikelijke taal in die tijd van de optekening.

Koinè of Koinē (Grieks: Ελληνιστική Κοινή/ἡ κοινὴ διάλεκτος/κοινή (γλώσσα); koinē (glōssa)) (van Κοινή, "gemeenschappelijk") was de standaardvorm van het Grieks vanaf de hellenistische periode (4e eeuw v.Chr.) tot de ondergang van het Romeinse Rijk (4e eeuw n.Chr.). Deze eerste Griekse eenheidstaal was een van de voertalen van het (oostelijke) Middellandse Zeegebied, de voornaamste taal van het oostelijke deel van het Romeinse Rijk (zoals Latijn dat in het westelijke deel was) en de taal waarin een deel van het Nieuwe Testament geschreven is. Het gebruik van het Koinè reikte in het westen van Massalia (het huidige Marseille in Frankrijk) tot Noord-India in het oosten.

Met uitzondering van het boek Mattheüs, dat aanvankelijk in het Hebreeuws werd geschreven en later in het Grieks werd vertaald, zijn alle andere 26 boeken in het gewone Grieks, de Koinè, de internationale taal van die tijd, geschreven.

Al de Hebreeuwse (boeken ) boekrollen die voor Jezus tijd bestonden ,....Jesaja,Psalmen,Spreuken etc..... waren allen ook reeds vertaald in het Grieks.
Deze vertaalde geschriften stonden noemde men de Septuaginta.


In de dagen van Jezus en zijn apostelen was de Koine de internationale taal van het Romeinse Rijk.
De bijbel zelf getuigt van dit feit. Toen Jezus aan de paal werd genageld, moest het opschrift dat boven zijn hoofd zou worden aangebracht, niet alleen in het Hebreeuws, de taal van de joden, worden gesteld, maar ook in het Latijn, de officiële landstaal, en in het Grieks, dat in de straten van Jeruzalem haast even veelvuldig werd gesproken als in Rome, Alexandrië of Athene zelf (Joh. 19:19, 20; Hand. 6:1).

Uit Handelingen 9:29 blijkt dat Paulus in Jeruzalem het goede nieuws tot joden predikte die Grieks spraken. De Koine was tegen die tijd een dynamische, levende, goed ontwikkelde taal — een taal die gemakkelijk beschikbaar was en zich goed leende voor Jehovah’s verheven voornemen om het goddelijke Woord verder te verbreiden.

Een antwoord met veel vermoedens mijnerzijds en weinig harde bronnen (helaas). Als ik wat meer tijd heb zoek ik die wellicht nog op.

Ik vermoed dat 'de weg' in eerste instantie bekend werd in Jeruzalem, daarna onder joodse gemeenschappen in verschillende landstreken, en nog weer later ook bij geïnteresseerde niet-joden. Hoewel die in eerste instantie een kleine minderheid geweest zullen zijn in de christelijke gemeente(n).

Daarnaast vermoed ik dat veel geschriften op zijn vroegst in die tweede of derde fase ontstaan zijn. Dus in ieder geval bij joden die al onder de heidenvolkeren leefden, en mogelijk ook al toen er enkele niet-joden in de kerk zaten. Deze mensen moeten zich in het dagelijks leven van een andere taal dan het joods bediend hebben -wie zou hen anders verstaan hebben tenzij ze onder elkaar waren? Het lijkt aannemelijk dat deze andere taal grieks was.

Dus het Grieks was voor deze mensen die onder de volkeren woonden vermoedelijk èn minstens zo'n 'dagelijkse' taal als het hebreeuws, èn het had ook nog eens het voordeel dat er veel meer mensen mee bereikt konden worden (aangezien het een 'wereldtaal' was).

De vraag kan zelfs gesteld worden hoeveel joden die elders woonden nog echt goed hebreeuws konden) ( Denk daarbij ook aan de Septuaginta, waarom zou men moeite doen deze in het Grieks te vertalen als alle geïnteresseerden probleemloos Hebreeuws hadden gelezen ? ). Daarnaast: zelfs in de oorspronkijke gemeente in Jeruzalem zouden al flinke groepen Griekstaligen gezeten hebben, zie het verhaal over het ontstaan van het diakenschap in Handelingen 6.

Als je het mandaat dat in de bijbel aan Paulus als waarheid aanneemt (Hand. 9:15, 16), dat hij door god als instrument gebruikt zou worden om het evangelie onder de heidenen te verkondigen, zou het ook alleen maar logisch zijn dat althans zijn epistels in het grieks zouden zijn. Ook als je daarin niet gelooft, noch in het auteurschap van Paulus van de betreffende bijbelboeken, dan nog lijkt dit vers een sterke indicatie te geven dat ten tijde dat dit alles op schrift gesteld werd, er al een drang bestond om ook onder de niet-joden zending te bedrijven.

Zo gezien lijkt me de 'keuze' voor het Grieks me helemaal niet zo verwonderlijk.