Hoe interpreteren de meeste christenen deze zin: 'Voor de schuld van de ouders straf Ik de kinderen?'

De meeste Christenen interpreteren de bijbel zoals het hen belieft, en passen hun interpretatie regelmatig aan aan de tijdgeest.

Als het zo uitkomt is de duivel in het spel, als het anders uitkomt is het een straf van god.

Freek de Jonge zei ooit: onze lieve heer heeft ons dat prachtige poliovirus geschonken, heeft die gluiperige duivel een serum bedacht. (over mensen die hun kinderen niet laten inenten)

Vroeger mochten streng gelovigen absoluut geen TV in huis hebben, later alleen niet op zondag kijken, tegenwoordig geldt dat alleen in zeer beperkte kringen.

Met de auto naar de gereformeerde kerk? 40 jaar geleden was dat absoluut ondenkbaar. Tegenwoordig staan de auto's dubbel geparkeerd op plaatsen waar sowieso niet geparkeerd mag worden. (Parkeerbeheer werkt niet op zondag...)

Vroeger was bijna alle narigheid die mensen kon overkomen een straf van god. Als niemand kon bedenken waarom een zo goed iemand gestraft moest worden was dat regeltje van 'tot in het vierde geslacht' wel erg handig.
Tegenwoordig accepteert men geen wraakzuchtige god meer, dus wordt de bijbel anders uitgelegd.

Het is dus weer maar net wat je wilt geloven, en mijn mening is ook maar een mening.

Quote: Voor de schuld van de ouders straf ik de kinderen.

Dat betekent dat God onschuldigen straft voor daden van anderen. Als je de bijbel leest of andere religieuze boeken komt dat heel veel voor. Al die goden straffen onschuldigen en ze vernietigen altijd heel veel mensen. Daarom is god geen leuke kerel.

Ik ben christen en geloof niet dat een handicap een straf van god is.

Zo interpreteer ik de stelling; Om de ouders nadrukkelijk op hun schuld te wijzen of eventueel schuld te voorkomen, pak ik je kinderen terug. (als ouders iets niet willen, dan is het dat hun kinderen iets overkomt) ik zie dit dus als een vorm van chantage.