Psychologie

LET OP: Ik WEET echt wel hoe je je post georganiseerd aanpakt. Ik doe het alleen gewoon niet.

Weken laat ik het liggen, de meeste enveloppen maak ik vaak niet eens even open om te kijken of het belangrijk is.

Voor de rest ben ik juist vreselijk georganiseerd, de voorraden(ik zit ook nooit zonder jam en beschuit) en kopjes en borden staan keurig op volgorde en type bij elkaar. Mijn kledingkast ziet er altijd keurig uit (nooit van die opgestapelde troep).

Ik ruim rommel in de kamer op, schoonmaken is niet mijn hobby maar als het nodig is doe ik het. Ik maak to-do lijstje etc. De post is in zoverre wel netjes dat keurig gesorteerd (per gezinslid) in bakjes ligt te wachten tot het wordt opgeruimd. Alleen mijn portie blijft onevenredig lang liggen.

En als ik het dan eindelijk openmaak heb ik ook nog ergens een map waar ik alles wat ik OOIT in ordners zou moeten stoppen inkiep (want ook die post is uiteindelijk keurig opgeborgen) maar ook dat doe ik maximaal 2x per jaar.

Eigenlijk begrijp ik het zelf niet zo goed, iemand een plausibele verklaring?

Mijn zoontje (3,5 jaar) is zolang ik het me kan herinneren bang voor alle dieren, het maakt niet uit wat. Of het nou een vogel of konijn is. Een hond of een poes. Paard of een geit. De lengte van het dier maakt niet uit hij is gewoon bang. Nu ben ik er achter gekomen dat hij NIET bang is voor chihuahua's, hoe kan dit?

In verband met de hallucinaties, waarbij ze 'in hun waarheid' waarnemen via hun zintuigen.
Als je nog nooit woorden hebt gehoord, kun je dan wel die stemmen in je hoofd hebben?

Ik ben nu zo'n 2,5 jaar samen met mijn vriend en zijn ex is geen engeltje geweest. Zodra het uit was tussen mijn vriend en zijn ex, heeft ze zowat iedereen om zich heen wijsgemaakt dat hij haar verkracht zou hebben. Ik geloof mijn vriend en zijn ouders op hun woord dat hij dat nóóit gedaan heeft of zou doen.
Nu kwam ik laatst weer een profiel tegen van het desbetreffende meisje, waar ik weer wat stukken terug vond van die leugen. Ze vertelde tegen iemand dat "die schade er nog steeds is" en dat ze er liever niet over wil praten. Laat die persoon waar ze het tegen vertelde ook nog eens mijn ex zijn, die het verhaal ook al jaren gelooft. Ik, opkomend voor mijn vriend, kan hier dus absoluut niet tegen en ik maak me daar al boos om sinds ik samen ben met mijn vriend.
Hoe kan ik het nou laten gaan? Ik wil haar echt een lesje leren, maar ik weet dat dit niet slim is. Maar ze is nog steeds bezig mijn vriend min of meer zwart te maken, terwijl hij de liefste persoon is die ik ken. Het liefst vergeet ik haar en alles wat ze heeft gezegd, maar dit wil niet lukken. Kan iemand me advies geven?

Toegevoegd na 2 dagen:
Aangezien er zoveel goede antwoorden bij staan, kies ik geen "beste antwoord" uit, maar zal ik alle antwoorden stuk voor stuk nog eens doorlezen en die gebruiken mijn woede te verwerken. Bedankt allemaal. :-)

Wanneer je een langdurig en diepgaand proces aangaat met je therapeut moet en zal er enige vorm van hechting ontstaan. Dit zal zeker niet van beide kanten gelijk zijn. Voor een therapeut zuiver professioneel. Voor een client ligt dit vaak veel ingewikkelder. Wanneer je je te weinig hecht kun je te weinig vertrouwen hebben in de therapeut om diegene alles te vertellen. Er is ook het gevaar voor teveel hechten en te afhankelijk worden. Wat is goed/ gezond in deze? Uiteindelijk gaat de client weer zijn eigen weg en ziet de therapeut nooit weer. Wie kan me meer over dit soort hechting vertellen?
Alvast bedankt.

Toegevoegd na 20 uur:
Toevoeging:
Alvast bedankt voor de nuttige antwoorden! Elk mens is anders en zal ook anders reageren op elke situatie. En zo helemaal wanneer psychiatrische problematiek meespeelt.
Ik denk dat het met hechtingsproblematiek en een onveilige basis helemaal moeilijk wordt. Ik wil niet te persoonlijk worden en weet dat dit onderwerp ook met de therapeut zelf besproken moet worden.Ik ben ook benieuwd naar bronnen of boeken over dit onderwerp. (hechting/vertrouwensband tussen client en therapeut).
Je kunt wel willen dat iets niet gebeurt (bv hechten) maar als je bv een zwaar onderwerp bespreekt en hebt herbelevingen en voelt je heel klein dan kan dat vanzelf gaan. Ik wil niet dat dat gebeurt. Vertrouwen kan dan alleen bestaan bij de gratie van hechting ofzoiets.
Groetjes