Psychologie

Ik ken mezelf goed, maar soms word ik overvallen door onverwachte gevoelens.
Dus dat ik me in een bepaalde situatie anders voel, dan ik vantevoren verwachtte.
Wil dat dan zeggen dat ik mezelf toch niet zo goed ken?
Waarom voelt het alsof IK overvallen word door gevoelens, terwijl die gevoelens van MIJ af komen?

Gewoon blij of teleurgesteld zijn is het al lang niet meer. Volwassen kerels die staan te janken als hun club verloren heeft of die compleet uit hun dak kunnen gaan bij een overwinning.
Wat ik me dan afvraag is, hoe deze mensen bij situaties uit het ECHTE leven nog moeten reageren in die gevallen dat er werkelijk iets geweldigs of heel ergs gebeurt. Bijvoorbeeld overlijden, geboorte of iets wat je leven helemaal op zijn kop zet.
Je ziet het vooral bij voetbalsupportes, in ieder geval in deze mate. Is het een echte emotie of is het iets wat door iedereen gedaan wordt omdat het erbij hoort.
Van sporters zelf zou ik het misschien nog kunnen begrijpen, maar dit zijn mensen die alleen maar toekijken.
Telkens als ik het weer zie, rijst deze vraag in mij op.
Voor mij is het een compleet raadsel.
Ik hoop op reacties van 'ervaringsdeskundigen' die het mij duidelijk kunnen maken.

Bepaalde persoonlijkheden zijn niet in staat zelfstandig hun preoblemen op te lossen, waar komt dit vandaan?