Kiezen narcisten er zelf uiteindelijk voor om zich narcistisch te gedragen?
Kiezen narcisten er zelf uiteindelijk voor om zich narcistisch te gedragen? Of kunnen ze het ook "gewoon" niet doen als ze dat willen?
GoeieVraag is onderdeel van Startpagina. Startpagina geeft al meer dan 20 jaar een overzicht van handmatig geselecteerde links van relevante en betrouwbare Nederlandse websites.
Startpagina is dé (op)startpagina om je zoektocht op internet te beginnen.
Op zoek naar meer informatie over een specifiek onderwerp? Neem een kijkje op de themapagina's van Startpagina.
GoeieVraag is onderdeel van Startpagina. Startpagina geeft al meer dan 20 jaar een overzicht van handmatig geselecteerde links van relevante en betrouwbare Nederlandse websites.Startpagina is dé (op)startpagina om je zoektocht op internet te beginnen.Op zoek naar meer informatie over een specifiek onderwerp? Neem een kijkje op de themapagina's van Startpagina.
Op deze pagina vind je alle vragen in de categorie Psyche. Vragen over alternatieve geneeswijzen, anticonceptie, diëten & voeding, gebit, genotmiddelen, lichamelijke klachten, medicijnen, optiek, seksualiteit en ziekten vind je in één van de gerelateerde subcategorieën.
Kiezen narcisten er zelf uiteindelijk voor om zich narcistisch te gedragen? Of kunnen ze het ook "gewoon" niet doen als ze dat willen?
Als je bewijze van op een date gaat naar de bios, maar je je totaal niet kan concentreren op de film omdat de hand van jouw date constant in een bakje popcorn blijft gaan.
Een persoon is verkracht door een familielid. Sinds het moment dat die ermee is uitgekomen vraag ik me af of dit ook bij mij of de rest van de familieleden kon gebeurd zijn. En of je dit dan zomaar kon vergeten zijn. Of is dit eerder onmogelijk?
Hoi,
Ik ben een jongen van 19 en ik ben vanaf kinds af aan altijd heel zenuwachtig/stil geweest. Misschien zit het in de genen, aangezien mijn ouders ook niet de drukste zijn. Ik merk op 19-jarige leeftijd nu echt dat ik aan sociale vaardigheden ontbreek. Het is vooral in een groep: 1 op 1 gaat het nog wel. Maar ook praten tegen ouders lijkt voor mij een extreme opgave te zijn. Terwijl anderen (vrienden) daar makkelijk mee opweg kunnen. Ik ben onzeker wegens mijn (grote) neus en lach om die reden minder. Als ik in gesprek ben denk ik vaak in mijn hoof: “als hij/zij maar niet mijn neus ziet”. Ik ga binnenkort op kamers en dan wil ik echt van de zenuwen af en gewoon een “gezellig” leven lijden. Ik hoop dat er iets anders komt dan “accepteer het”/ “je bent hoe je bent”/ “ieder mens is uniek”. Ik geloof zelf dat alles kan. Hopelijk heeft iemand een oplossing. Graag wel eentje waar ik thuis mee aan de slag kan (zonder psycholoog of dergelijken). Ik wil het graag anoniem doen.
GoeieVraag.nl is onderdeel van Kompas Publishing