Ouderschap & Opvoeding

Hij is altijd al heel erg bang geweest voor alles veel en hard geluid maakt, een boormachine, een voorbij rijdende tractor/vrachtwagen, vuurwerk etc. Toen hij 4 jaar was was er een keer een extreme onweersbui die weg aan het trekken was. Hij stond bij het raam en huilde van angst. Hij vroeg of het onweer bijna voorbij was en keek naar de lucht. Precies op dat moment sloeg de bliksem in een paar straten verder. Daar is hij toen zo van geschrokken dat hij sindsdien alleen nog maar panisch reageert en het liefste in bed kruipt met zijn handen op zijn oren. Ik heb al van alles geprobeerd namelijk: -Veel aandacht gegeven tijdens een onweersbui, hen troosten en tegen me aanhouden.
-Uitleg geven, hem precies uitgelegd hoe onweer ontstaat en wat het precies is wat je hoort en ziet tijdens onweer.
- Boos geworden, hem gezegd dat er niets kan gebeuren en dat hij moest stoppen met huilen.
- Negeren, geen aandacht aan hem besteed en net gedaan alsof er niets aan de hand was.
- Een CD met onweersgeluiden opgezet en samen met hem naar geluisterd.
Inmiddels is hij dus acht jaar en ik heb het idee dat zijn angst alleen maar erger wordt. Wat kan ik nog doen?

Onze dochter van vijf en een half jaar heeft nog steeds een luier aan in bed.
We hebben al verschillede keren geprobeerd om haar zonder luier te laten slapen, maar het lukt haar niet om het bed droog te houden.

Wanneer we haar zonder luier naar bed doen laten we haar minstens 3 x plassen.
- voor dat ze naar bed gaat
- als wij naar bed gaan tegen 22.30/23.00 uur
- we zetten de wekker tegen 03.00 uur, Maar dan is ze vaak al nat.

Wie heeft er goede tips...

Dat vraag ik me vaak af. Ik weet namelijk dat er heel veel Nederlanders zijn die antidepressiva gebruiken en die kinderen hebben. Dus er worden veel kinderen opgevoed door ouders die dit gebruiken. Zonder verder een oordeel te willen vellen over die ouders, vraag ik me af of je wel goed kinderen kan opvoeden dan.

Zelf ben ik ook opgevoed door ouders die beide mijn hele jeugd al antidepressiva gebruiken, en ja, bij mij zijn er dingen fout gegaan in de opvoeding. Nu wil dit natuurlijk helemaal niet zeggen dat dat de oorzaak is, je zou ook tig andere dingen kunnen bedenken waarom het niet goed is gegaan. Maar toch vraag ik me af of er niet een verband is tussen opvoedingsproblemen en ouders die antidepressiva gebruiken.

Want ouders slikken het niet voor niks, ze moeten dus wel zelf problemen hebben. En als ze het niet slikken, raken ze weer terug depressief. (Weet niet of dit altijd het geval is, maar was bij mijn ouders wel zo bij pogingen om te stoppen). Dus dan vraag ik me af, als je niet kunt functioneren zonder dat te slikken als ouders, kun je dan wel goed je kinderen opvoeden?

n.b Ik zeg er even bij, om heftige reacties te voorkomen, dat ik niemand veroordeel die het gebruikt. Ik veroordeel mijn eigen ouders er ook niet om.