Ouderschap & Opvoeding

Mijn zoon zit in 3 VWO. Vorig jaar nét overgegaan. Zelf denkt hij dat hij VWO niet aankan, maar zijn leraren zeggen van wel. Als hij maar werkt. Hij maakt wel huiswerk, met tegenzin en blijkbaar te oppervlakkig. Ik maak nu elke week een schema met hem en overhoor hem bij toetsen, maar als het blijft heel moeilijk hem te motiveren. En als we niet uitkijken krijgen wij als ouders voortdurend ruzie met hem, omdat we zo op dat huiswerk zitten te hameren..

Toegevoegd na 21 uur:
Allemaal veel dank voor de goede antwoorden. Ik wil zoals veel mensen adviseren inderdaad goed naar mijn zoon luisteren de komende tijd en hem alleen helpen met zijn huiswerk als hij dat ook zelf wil. En ik ga eens informeren naar huiswerkbegeleiding, hij heeft zelf ook al aangegeven dat hij dat wel zou willen.
Het is een delicate balans; wanneer wordt het pushen in plaats van helpen? Mijn zoon is nog echt jong, heeft nog geen idee wat hij later wil doen, en overziet de gevolgen van zijn keuzes niet. Maar als het echt niet goed lukt op het VWO of te veel stress geeft, dan is het natuurlijk ook prima als hij volgend jaar naar de HAVO gaat.

Zijn vriendje heeft op dat gebied een blinde vlek en schopte sloeg er als een dolle stier op los. Dit is al de derde keer dat dit gebeurt. Ik had een getuige erbij, die vond het ook niet normaal. Ze zijn 9 jaar. Ik vertrouw dat vriendje niet meer en wil dat hij er voorlopig niet meer mee speelt. Zijn moeder was er ook bij overigens. Het vriendje liet ook niet los, ik moest hem echt van mijn zoontje aftrekken.Ik zit er nogal mee en mijn vraag is hoe een ander in deze situatie zou reageren.
Alvast bedankt.

Ons dochtertje van drie heeft sinds november problemen met doorslapen. Nou eigenlijk, zij niet want om een uur of vier staat ze vaak al vrolijk kwebbelend met haar kleertjes in de hand naast ons bed.

Ze gaat vaak rond een uur of zeven 's avonds slapen en overdag doet ze ook geen dutjes meer. Ze is dan ook echt moe, en haar nog langer laten opblijven is voor haar (en voor ons!) eigenlijk geen optie omdat ze overdag al een levendig kind is.

Op dit moment brengen we haar ook geduldig terug naar bed en leggen we uit dat we nog moeten slapen omdat het nacht is. Ook herhalen we dit indien nodig, maar het probleem is dat er -ondanks onze consequente insteek, er altijd nog zoveel 'onderhandeld' moet worden. Dus van; 'papa, nog een liedje zingen.' of 'mama, nog even een slokje water.'

Of we er nu aan toegeven of niet, dat maakt niet uit. Reageren we er niet op dan resulteert dit in een woede aanval met huilen en schreeuwen, dus einde nachtrust. Reageren we er wél op, dan volgt een tien minuten later weer een ander verzoek.

Voor het slapen gaan vertellen dat ze moet blijven liggen en in ieder geval stil zijn totdat het op z'n minst licht is buiten heeft bijna zelden resultaat. Er is ook geen echte verklaring voor het zo vroeg ontwaken; ze heeft geen nachtmerrie gehad en ook geen sanitaire stop in d'r bedje gedaan. Ze is gewoon wakker en vrolijk. Uiteraard tot het moment dat juffrouw erachter komt dat papa en mama haar weer in d'r bed willen doen.

supernanny's, help!

mijn moeder twijfelt of ze me alleen uit kan laten gaan. wat is een normale tijd thuis te komen op je 15e?