mijn man en ik willen kinderen maar hij is op dit moment heel onzeker, hij is dat de kleinde te kort komt dat hij een slecht vader wordt. wat nu?

geef hem dit boekje:

In een ouderrol moet je groeien,en niemand is de perfecte ouder,en je weet ook nooit wat de toekomst brengt.
Je kunt alleen een kindje heel graag willen ontvangen met alle liefde,respect,geduld,steun en altijd het beste voor hem of haar te willen in goede en slechte tijden,je moet een kindje nog belangrijker vinden dan alles om je heen,dan weet je dat je heel goed zelf je best gaat doen om zo'n kindje ook een goede toekomst te geven.
Maar dan nog zijn er altijd omstandigheden wat het wel heel moeilijk maken om een goede ouder te zijn,van de ouder,het kind,of de maatschappij of gezondheid uit.
Maar als jullie samen het echt willen ,gaan jullie er ook samen voor,en daar kun je dan alleen maar je retebest voor doen.

Heb het zelf ook gehad.
Denk dat voor mensen die echt nadenken over het nemen van kinderen dit altijd een scenario is.
Je gaat dingen afwegen, overpeinzen, risicoanalyses (in je hoofd). En dat over iets wat je nog nooit heb gedaan: vader (moeder) worden. Je gaat iets aan voor de rest van je leven. Als man ben je er denk ik nooit 100% klaar voor. (ik in ieder geval niet).
Voor mij voelde het als een sprong van de hoge duikplank en heb volgens mij iets gemompeld als "vooruit maar". Ook niet echt overtuigend naar mijn vrouw toe.

Achteraf: geen seconde spijt!

Maarja, je moet er wel doorheen.
Maar forceren moet je ook niet! Voorbeelden te over waar dat mis gaat.
Je moet maar zo denken: Mensen die werkeloos zijn kunnen ook kinderen hebben en die hoeven echt niets te kort te hebben. Mijn ouders hadden het ook niet breed.

En een slechte vader? Denkt hij soms dat hij zijn kinderen gaat slaan/verwaarlozen etc?
Denk het niet. Uit het feit dat hij daarover bezorgt is spreekt eigelijk al dat hij een goeie vader wordt!

Veel succes: je ben niet de enige die deze beslissing moet/moest maken!